9988996237

Wstęp

Osiągnięcie jak najlepszych efektów wykorzystania przez przeżuwacze paszy podawanej w postaci kiszonki zależy między innymi od stopnia rozdrobnienia surowca. Ze względu na proces zakiszania roślin, jak też z powodów żywieniowych, pożądana jest krótka i równomierna sieczka. Charakteryzuje się ona lepszą zdolnością do zagęszczenia, dzięki czemu łatwiej się zakisza. Zawarte w niej składniki pokarmowe są lepiej przyswajane przez organizm zwierzęcia w procesie trawienia, ponieważ dostęp soków trawiennych do wewnętrznej struktury rośliny jest łatwiejszy. W przypadku kiszonki z całych roślin kukurydzy o wysokiej wartości paszy decyduje również duży udział ziaren zgniecionych lub uszkodzonych, gdyż to w takiej formie zawarte składniki odżywcze w ziarnie są najbardziej dostępne (Podkówka 1995, Michalski 1997, Brzóska 2003, Podkówka 2003).

Sieczka nie powinna być jednak zbyt krótka. Mniejsze cząstki są krócej przeżuwane i z tego powodu wytwarzana jest mniejsza ilość śliny biorącej udział w trawieniu. Pokarm taki utrzymuje się również krócej w żwaczu i z tego powodu jest mniej dostępny przez jego mikroorganizmy fermentacyjne (Bal 1998, Schwab i in. 2002).

Wymagane rozdrobnienie materiału roślinnego może być osiągnięte za pomocą sieczkarń dokładnego cięcia. Ich zespoły tnące skonstruowane są tak, że możliwe jest regulowanie długości cięcia. W przypadku sieczki z całych roślin kukurydzy, uzyskanie wysokowartościowej paszy, z dużą zawartością uszkodzonych ziaren możliwe jest przez ustawienie bardzo małej teoretycznej długości cięcia. Łatwiejsze jest wówczas osiągnięcie wymaganych 95-98% uszkodzonych ziaren (System maszyn rolniczych 1987). Ponieważ realizuje się to przez wykonanie dużej liczby cięć na minutę, więc proces ten jest bardzo energochłonny, a dodatkowo zbyt duże rozdrobnienie może nawet prowadzić do niekorzystnych efektów żywieniowych. Dlatego obecnie jednym z kierunków rozwoju konstrukcji sieczkarń jest zastosowanie dodatkowych elementów wspomagających rozdrabnianie, które w wyniku wymuszonego działania na cząstki, odcięte przez zespół tnący, powodują rozdrobnienie, zgniecenie lub uszkodzenie okrywy ziarna (Przybył 1995).