ZT180 (2)

ZT180 (2)



358 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ

TABLICA 20.3

Jak najlepiej wykorzystać wakacje

1.    Dowiedz się jak najwięcej o miejscu, do którego się wybierasz. Zanim wyruszysz w podróż, poczytaj o ludziach, którzy tam mieszkają, zapoznaj się z uwarunkowaniami kulturowymi, społecznymi i politycznymi, w jakich żyją.

2.    Naucz się podstawowych słów i zwrotów w miejscowym języku. Może ci to pomóc w nawiązaniu bliższego kontaktu z ludźmi.

3.    Jeśli to możliwe, kupuj lokalne wyroby i korzystaj z lokalnych usługodawców. Twoje pieniądze często mają kluczowe znaczenie dla lokalnej społeczności.

4.    Płać uczciwą cenę za nabywane towary i usługi. Targując się o niższą cenę, uzyskujesz oszczędność, która dla kogoś może oznaczać istotną stratę.

5.    Szanuj miejscową kulturę. Ubieraj się i zachowuj w sposób nieurągający lokalnym zwyczajom i wierzeniom, zwłaszcza w miejscach kultu religijnego.

6.    Zapytaj o zgodę, zanim sfotografujesz kogoś lub czyjś dom. Pamiętaj, że ludzie mogą oczekiwać zapłaty za ten przywilej.

7.    Unikaj obnoszenia się zc swoją zamożnością. Podkreślając różnice dzielące biednych i bogatych, utrudniasz sobie kontakt z kulturą, którą przyjechałeś poznać.

8.    Nie składaj ludziom obietnic bez pokrycia. Oceniaj realistycznie swoje możliwości wyświadczenia im przysługi po powrocie do domu.

9.    Ogranicz do minimum swoją ingerencję w środowisko naturalne. Nie zbaczaj ze ścieżek i oznakowanych szlaków, nie naruszaj istniejącego stanu środowiska, nic zabieraj zc sobą zbędnych opakowań.

10. Kierując samochodem, zwolnij, aby nacieszyć się odmiennością. Wkrótce wrócisz do domu - postaraj się nic przeszkodzić w tym innym.

Źródło: www.tearfund.org.

Odpowiedzialna turystyka

Jako odpowiedzialną turystykę określamy taką turystykę, która (Cape Town Declaration, www.theresponsibletoursimpartnership.com):

•    w minimalnym stopniu oddziałuje na środowisko ekonomiczne, społeczne i naturalne;

•    zapewnia korzyści ekonomiczne miejscowej społeczności oraz przyczynia się do podniesienia jej ogólnego poziomu życia i rozwoju branży turystycznej, w tym poprawy warunków pracy;

•    gwarantuje lokalnej społeczności wpływ na decyzje rzutujące na jej życie i rozwój;

•    przyczynia się do ochrony środowiska naturalnego i dziedzictwa kulturowego ludzkości, a tym samym do zachowania różnorodności świata;

•    dostarcza turystom ciekawych przeżyć przez bliższy i pełniejszy kontakt z mieszkańcami danego miejsca oraz lepsze zrozumienie lokalnych uwarunkowań kulturowych, społecznych i ekonomicznych;

•    jest dostępna dla osób niepełnosprawnych;

• nie jest obojętna kulturowo, opiera się na szacunku między gośćmi a gospodarzami oraz wzmacnia w ludziach lokalną dumę i poczucie własnej wartości.

Pierwsza z serii konferencji na temat odpowiedzialnej turystyki odbyła się w 2002 r. w Cape Town. Jej uczestnicy zastanawiali się nad tym, jak powinna wyglądać współpraca między podmiotami związanymi z turystyką, zmierzająca do realizacji zaleceń zawartych w Globalnym kodeksie etycznym i do urzeczywistnienia zasad zrównoważonego rozwoju.

Krippendorf (1987) w swej znanej publikacji na temat zachowań urlopowiczów z wielką pasją przekonywał do idei odpowiedzialnej turystyki. Wskazywał tam na konieczność wykształcenia „nowej kultury podróżowania” (Krippendorf, 1987, s. 74) zapewniającej turystom samorealizację, w tym nowych form turystyki, które przyniosą możliwie największe korzyści wszystkim zainteresowanym - turystom, goszczącym ich społecznościomi i przedsiębiorstwom turystycznym - nie powodując jednocześnie nadmiernych szkód społecznych i ekologicznych” (Krippendorf,

1987, s. 106). Krippendorf przewidywał, że do zmiany dojdzie za sprawą „zbuntowanych turystów i zbuntowanych miejscowych”. Poczynił przy tym ważne spostrzeżenie, że „każdy turysta, podróżując, umacnia lub niszczy to, co stanowi wartość dla innych ludzi” (Krippendorf, 1987,s. 107,109)-nikt zatem nie jest wolny od odpowiedzialności. Ostrzegał, że „wytyczne nie mogą się przerodzić w zbiór sztywnych, rygorystycznie egzekwowanych instrukcji. Muszą pozostawiać ludziom swobodę wyboru” (Krippendorf, 1987, s. 109-110). „Nakazy i zakazy niczego nie zmienią - chodzi bowiem nie o wpędzanie kogoś w poczucie winy, lecz stwarzanie pozytywnych doznań, o działanie z pełną odpowiedzialnością, nic pod przymusem” (Krippendorf, 1987, s. 109).

W tym duchu przeprowadziła swoją kampanię na rzecz odpowiedzialnej turystyki organizacja Voluntary Service Overseas (VSO). Kampania miała przekonać odbiorców do wyjazdów wakacyjnych, które zapewniają turystom prawdziwy wybór, prawdziwą odmianę i prawdziwy kontakt z miejscowymi ludźmi, a lokalnym społecznościom prawdziwe korzyści. Jej główny przekaz brzmiał: „Od tego, gdzie i jak spędzasz wakacje, dużo zależy”.

Tendencje rynkowe

Wiele wskazuje na to, że preferencje konsumentów zaczynają się zmieniać. W listopadzie 1999 Tearfund zamówił badanie postaw konsumentów wobec etycznych aspektów turystyki, którym objęto reprezentatywną pod względem geograficznym próbę respondentów w wieku powyżej 15 lat. Wyniki badania przedstawione w tablicy 20.4 nie uwzględniają osób, które nigdy nie były na wakacjach za granicą, czyli 27% ankietowanych. Czwartym pod względem ważności kryterium wyboru


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ZT182 (2) 362 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ TABLICA 20.6 Polityka odpowiedzial
22553 ZT186 (2) 370 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ kulturowego, stanowiły zwycz
68501 ZT187 (2) 372 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ RYSUNEK 21.1 Tożsamość j ako
44186 ZT157 (2) 312 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ dobrze lub bardzo dobrze (Ni
ZT135 (2) 268 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKA czeniach często odwołuje się do in
ZT136 (2) 270 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ termin „państwo” obejmuje cały apa
ZT139 (2) 276 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄPrawodawstwo Władze mogą wprowadzać
ZT141 (2) 280 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ w sferze turystyki, a ich wykonywa
ZT144 (2) 286 CZEŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKAWpfyw TIT na marketing-mix Nowe nar
ZT145 (2) 288 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ i między firmą a jej partnerami ha
ZT158 (2) 314 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ Ogólny wzrost troski o środowisko
ZT164 (2) 326 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ szarów turystycznych (Tribe i inni
ZT166 (2) 330 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ turystyki na środowisko, na wyspę
ZT167 (2) 332 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ częstotliwością. Na przykład w dru
ZT168 (2) 334 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄ i zepchnęły ją na margines rynku
ZT170 (2) 338 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKA stanowi katastrofę lub sytuację kr
ZT173 (2) 344 CZĘŚĆ 3. WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA TURYSTYKĄTABLICA 19.1Model zarządzania sytua

więcej podobnych podstron