Reinkarnacja
Reinkarnacja
a
a
przyrost populacji
przyrost populacji
David Pratt
David Pratt
David Pratt
Część 1
Część 2 (Lipiec 2005)
y
ródło: David Pratt - Exploring Theosophy
- 1 -
Część 1
Część 1
- Czy przyrost populacji wyklucza reinkarnację? - pytanie to często
pojawia się w dyskusjach na temat reinkarnacji. Jest to równie\
tytuł ostatniego
artykułu Davida Bishai, opublikowanego w "Journal of Scientific Exploration".1
Oszacowano, \
e 8000 lat p.n.e. światowa populacja liczyła 5 milionów,
O
a w 1 roku n.e. ju\
około 300 milionów. W dzisiejszych czasach na Ziemi \
yje
około 6 miliardów ludzi. Liczba ta wzrasta w tempie 85 milionów ludzi na rok
(135 milionów urodzeń na 50 milionów zgonów). Jednak obecnie kończy się ju\

okres tak szybkiego przyrostu ludności. David Bishai pisze:
Ponad 20 lat temu rozpoczął się trwały spadek liczby urodzeń i nic nie
wskazuje na to, aby tendencja ta miała się zmienić. Pomijając znaczące,
nieprzewidywalne komplikacje gospodarcze lub epidemiologiczne, liczba
ludności powinna wynieść około 10 miliardów ludzi gdzieś w roku 2050.
Jeśli reinkarnacja jest prawdą i zało\
ymy, \
e całkowita liczba ludzkich
J
dusz (zarówno wcielonych jak i niewcielonych) rozwijających się na ziemi jest
mniej więcej stała, to gdy przeciętny okres między wcieleniami zostanie
skrócony, liczba ludności mo\
e się tylko zwiększyć. Odwrotnie, aby ogólna
populacja zmniejszyła się, przeciętny okres między wcieleniami musi być
dłu\
szy.
OdtÄ…d przypuszczenie, \
e średnia długość czasu spędzonego w ró\
nych
O
stanach pośmiertnych faktycznie się zmienia - wydaje się rozsądne. W myśl
ró\
nych Jug (przyp. tłum. - epok w dziejach ludzkości) i innych cykli, przez
które przechodzi ludzkość, to zmiany całkowitej liczby ludzkiej populacji są
wręcz oczekiwane i nie stanowią zagro\
enia dla idei reinkarnacji. Jest to
równie\
konkluzja osiągnięta przez Davida Bishai, który analizuje zagadnienie
matematycznie.
Zgodnie z teozofią, przeciętna długość \
ycia pośmiertnego jest około 100
Z
razy dłu\
sza od czasu trwania ostatniego wcielenia. Czasami średni czas
spoczynku wynosi około 1500 lat, ale jest to oparte na przeciętnej długości \
ycia
z ostatnich 15 lat. Rzeczywiste wartości ogromnie się ró\
nÄ…,
w zale\
ności od stopnia rozwoju umysłowego i duchowego. W rzadkich
przypadkach jak u dzieci, które umierają śmiercią gwałtowną, ponowne
wcielenie mo\
e mieć miejsce w ciągu kilku lat.2 Gwałtowny wzrost światowej
populacji w ostatnich latach oznacza, \
e reinkarnacja ma miejsce szybciej ni\

dawniej - jest to po części odbicie szybszego tempa \
ycia i wyraz
nych tendencji
materialistycznych obecnego wieku.
- 2 -
W literaturze teozoficznej stwierdzono, \
e liczba dusz niewcielonych
W
dalece przewy\
sza liczbę wcielonych.3 G. de Purucker powiedział, \
e liczba
inkarnowanych dusz jest jedynie jednÄ… setnÄ… nieinkarnowanych.4 Jednak\
e,
podana wcześniej globalna liczba populacji wahała się ogromnie w trakcie
ludzkiej historii, podczas, gdy liczba wcielonych monad nie zmieniła się.5 Ta
część przypuszczalnie odnosi się tylko do średniej globalnej populacji ludności -
jakakolwiek ona jest. Przy innej okazji, Purucker wstępnie zasugerował, \
e
całkowita liczba ludzkich dusz ewoluujących na ziemi mo\
e wynieść 10
miliardów lub zwiększyć 5-krotnie obecną globalną populację. 6
Od tej pory mo\
emy przypuszczać, \
e światowa populacja osiągnie szczyt
O
około 10 miliardów ludzi w 2050 roku. Całkowita liczba dusz wcielających się
do naszego świata nie mo\
e być oczywiście mniejsza od spekulowanej
i powinna być du\
o większa. U\
ywając współczynnika 5 - tego samego, co
Purucker u\
ył, mogłoby istnieć 50 miliard ludzkich dusz powiązanych z naszym
globem.
David Bishai ocenia maksymalną liczbę dusz na 100 miliardów. Swoje
D
obliczenia opiera na szacunkowej wartości 100 miliardów ludzi, którzy pojawili
się na Ziemi od około 50 000 roku p.n.e. Z punktu widzenia Bishai, były to
pierwsze rozwinięte istoty, jakie się pojawiły. Teozofia, z drugiej strony, ma
dowody, dzięki którym wnioskuje, \
e początki ludzkiej cywilizacji sięgają wiele
milionów lat wstecz. Mo\
emy przypuszczać, \
e jeśli ka\
da dusza ludzka miała,
co najmniej jednÄ… inkarnacjÄ™ poczÄ…wszy od roku 50 000 p.n.e., to maksymalna
liczba dusz ludzkich nie wyniesie więcej ni\
100 miliardów.
Tertulian - zagorzały chrześcijanin, ojciec kościoła - jako jeden
T
z pierwszych ludzi uznał, \
e przyrost ludności podwa\
a reinkarnacjÄ™. Jedno z
jego najwa\
niejszych twierdzeń dotyczących chrześcijańskiej teologii zawiera
się w następujących słowach:
I umarł Syn Bo\
y, co wręcz dlatego jest wiarygodne, \
e jest niedorzeczne.
I zło\
ony w grobie zmartwychwstał - to jest pewne, bo niemo\
liwe. 7
- objawienie, które nie wzbudza ufności, co do zdolności racjonalnego
myślenia u Tertuliana.
Ci, którzy u\
ywają argumentu zmienności populacji do uniewa\
nienia
C
reinkarnacji, zakładają, \
e średni okres pomiędzy dwoma \
ywotami pozostaje
niezmienny w całej historii ludzkości. Bishai zwraca uwagę na to, jak takim
sceptykom udało się zdobyć transcendentalną wiedzę o stanie pośmiertnym, jeśli
nawet nie wierzÄ…, \
e pozostaje tajemnicÄ…!
- 3 -
Bibliografia:
1. David Bishai, 'Can population growth rule out reincarnation? A model of circular
migration', Journal of Scientific Exploration, tom 14, nr 3, s. 411-420, 2000.
2. G. de Purucker, Fountain-Source of Occultism, TUP, 1974, s. 593-594; 'Where
reincarnation and biology intersect', dostępne w Internecie: davidpratt.info
3. W.Q. Judge, The Ocean of Theosophy (1893), TUP, 1973, s. 86-88; G. de Purucker,
Studies in Occult Philosophy, TUP, 1973, s. 579-580.
4. G. de Purucker, The Esoteric Tradition, wyd. drug., TUP, 1940, s. 877; Dialogues of G. de
Purucker, TUP, 1948, 3: s. 219-320.
5. H.P. Blavatsky, The Secret Doctrine (1888), TUP, 1977, 1: s. 171, 173, 182-183, 2: s. 302-
303.
6. Studies in Occult Philosophy, s. 580.
7. Zacytowane w: The Esoteric Tradition, s. 9.
Skróty:
TUP - Theosophical University Press
STYCZEC
2001
POPRAWIONE: LISTOPAD 2001
- 4 -
Część 2
Część 2
Inne proponowane wyjaśnienia wzrostu i spadku populacji na ziemi są
I
następujące:
1. Monady z innych planetarnych łańcuchów (niekoniecznie z naszego
Układu Słonecznego) przyłączają się do ludzi ewoluujących na Ziemi albo
monady opuszczają Ziemię by móc kontynuować ewolucję gdziekolwiek;
2. Zwierzęce dusze odradzają się jako ludzie lub ludzkie dusze odradzają się
jako zwierzęta.
Odnośnie pierwszego punktu, H.P. Bławatska stwierdziła ogólną zasadę:
O
Ludzkość Pierwszej Manwatary jest ludzkością siódmej, jak równie\
jest
pośrednio związana ze wszystkimi innymi. Ludzkość pierwszej rasy jest tą
samą ludzkością, co w drugiej, trzeciej, czwartej, piątej itd. Do końca,
Monady będą cyklicznie i stale wcielać się, przynale\
Ä…c do Dhyani
Czochanów naszego A
ańcucha Planetarnego. 1
Ludzkość, od pierwszej a\
do ostatniej (siódmej) rasy, składać się będzie z
jednego i tego samego zespołu aktorów, którzy schodzą z subtelniejszych
sfer, aby odbyć artystyczne tournée na Ziemi. ZaczynajÄ…c jako czyste
duchy zstępującące w podró\
dookoła świata (zaiste!) z wiedzą o
prawdzie (...) wrodzone nam, cykliczne prawo sprowadza nas do
przeciwnej strony wierzchołka subtelności, który został stracony na ziemi
i z którego ju\
spadliśmy. To samo prawo duchowego przyciągania
sprawia, \
e wolno wspinamy siÄ™ do jeszcze wy\
szych, jeszcze bardziej
doskonalszych, czystszych sfer ni\
te, z których wyruszyliśmy. 2
Inaczej ujmując, jeśli tylko mamy powiązania z szczególnym łańcuchem
I
planetarnym, musimy przejść przez wszystkie jego cykle, od początku do końca
tzn. poprzez 7 ras na wszystkich globach, w ka\
dym z 7 obiegów, a w nim
7 wcieleń. Przechodząc stopniowo przez ka\
de z 10 królestw z kolei, ewoluując
z "nieśmiałych" iskier bo\
ych do w pełni świadomych bogów. Wydaje się mało
prawdopodobne, \
e ludzka monada opuści nagle Ziemię w trakcie trwania
swojego cyklu i pędem oddali się po to, aby przyłączyć się do procesu
ewolucyjnego trwajÄ…cego ju\
na zupełnie innej planecie, a nawet i w innym
układzie słonecznym.
Większość z monad obecnie ewoluujących w łańcuchu Ziemskim
W
w aktualnym wcieleniu, rozwijała się równie\
w tym samym łańcuchu
w poprzednim wcieleniu (którego pozostałości są łańcuchem księ\
ycowym). Jak
jest to wyjaśnione w tekście o zewnętrznych obiegach3, po skończeniu pełnego
cyklu ewolucyjnego (cyklu 7 planetarnych manwatar) łańcucha ziemskiego
przechodzimy do następnych świętych planet. Tam przechodzimy
- 5 -
siedmiokrotnie podobną podró\
ewolucyjną. W ciągu jeszcze dłu\
szych
okresów czasów przechodzimy do innych układów słonecznych.
Oprócz głównych zewnętrznych obiegów, przez które monady
O
przechodzą wspólnie w długich przerwach, są równie\
drugorzędne zewnętrzne
obiegi, podczas których nasze najwy\
sze (duchowe i boskie) monady
odwiedzają stosunkowo krótko inne planetarne łańcuchy i inne Układy
Słoneczne. Dokonują tego po śmierci, podczas snu lub podczas wtajemniczenia.
Sugeruje to, \
e monady z innych planet i Układów Słonecznych przechodzą
przez ziemski łańcuch. Podró\
ujÄ…ce i przechodzÄ…ce przez planety monady chcÄ…
przejawić się w odpowiednich formach. Nie stwierdzono czy obejmuje to
fizyczne wcielanie się w cało ludzkie na naszym globie.
Jeśli rozwa\
amy wymianę dusz między zwierzęcym, a ludzkim
J
królestwem, to teozofia wyraz
nie odrzuca egzoteryczne (oficjalne) nauczanie
buddyjskie zakładające, \
e jest całkiem normalne dla ludzkich dusz \
eby
wcielały się zamiennie w ciała ludzkie i zwierzęce. Gdy człowiek osiągnie
świadomość, to normalnie dusza nie cofa się w rozwoju - do w przewa\
ajÄ…cej
mierze instynktownego królestwa zwierzęcego.4 Tylko bardzo rzadko, uparte
ludzkie dusze - "niegodziwcy w szeregu \
yć" zrywają powiązanie z ich świętą
to\
samością i stają się "zagubionymi duszami", które ponownie wcielają się
w ni\
szych królestwach.5
Teozofia mówi, \
e "drzwi" do królestwa ludzkiego zamknęły się
T
w środkowym etapie trwania teraz
niejszego czwartego obiegu (jakieÅ› 4.5
miliona lat temu), i \
e ju\
więcej zwierzęcych monad nie wzniesie się do
królestwa ludzkiego a\
do końca tej planetarnej manwatary.6 Jedynym
wyjątkiem są monady wcielone w małpy człekokształtne i bardziej rozwinięte
małpy, które będą mogły wejść do ni\
szych stopni królestwa ludzkiego
z powodu "półludzkiego" pochodzenia małp.
Ewolucja postępuje wzdłu\
łuku postępującego lub uduchowiającego.
E
Powiedziane jest, \
e podczas trwania pozostałej części siedmiu obiegów, jakaś
część ludzkich monad wypadnie ze strumienia ewolucyjnego i wejdzie w stan
pseudo-nirwany, poniewa\
nie będą w stanie wystarczająco szybko ewoluować.
Będą musieli poczekać na następne (ponowne) wcielenia planetarne, które
umo\
liwiÄ… im kontynuowanie ewolucji.7 Jest to bardziej prawdopodobne
w królestwie zwierząt, w którym większość monad składających się na to
królestwo przestanie inkarnować przed końcem siódmego obiegu.8
- 6 -
Bibliografia:
1. H.P. Blavatsky, The Secret Doctrine, TUP, 1977 (1888), 2: s. 146 stopka.
2. H.P. Blavatsky Collected Writings, TPH, 1950-91, 14: s. 303.
3. Dostępny w Internecie: ourworld.compuserve.com/homepages/dp5/inout.htm
4. Blavatsky Collected Writings, 4: s. 399; G. de Purucker, Studies in Occult Philosophy,
TUP, 1973, s. 683-684.
5. G. de Purucker, Fountain-Source of Occultism, TUP, 1974, s. 452-3.
6. The Secret Doctrine, 1:173, 182-3; G. de Purucker, The Esoteric Tradition, TUP, wyd.
drugie, 1940, s. 314-315.
7. The Dialogues of G. de Purucker, 3: s. 412-414.
8. Studies in Occult Philosophy, s. 194-195, 680-681.
Skróty:
TUP - Theosophical University Press
TPH - Theosophical Publishing House ( Wydawnictwo Teozoficzne )
LIPIEC 2005
- 7 -