Jolanta Samulewicz
Przykładowa metodyka nauczania
Przykładowa metodyka nauczania
i doskonalenia strzelania części szybkiej
i doskonalenia strzelania części szybkiej
w konkurencji Pistolet Sportowy 30+30
w konkurencji Pistolet Sportowy 30+30
Wybrane fragmenty pracy dyplomowej na I klasÄ™ trenerskÄ…
( Autorski program nauczania i doskonalenia strzelania części szybkiej w konkurencji
Pistolet Sportowy 30+30 .)
 . )
GDYNIA 2002
I. Wstęp
Strzelectwo Sportowe to jedna z dyscyplin sportowych, w których
bardzo ważną rolę odgrywa opanowanie techniki i zdolność do precyzyjnego
cyklicznego jej odtwarzania w długim czasie. Aby możliwe było uzyskanie
wysokiego wyniku sportowego podczas trwania konkurencji strzeleckiej mimo
narastającego zmęczenia, technika musi być przyswojona na bardzo wysokim
poziomie. Proces nauczania techniki już od początku powinien być
precyzyjnie zaplanowany i kontrolowany, by zawodnik mógł systematycznie
podnosić poziom swoich umiejętności, a nie koncentrować się na niwelowaniu
nabytych złych nawyków z początków szkolenia.
Skuteczność procesu nauczania zależy w znacznym stopniu od metody
nauczania. Metoda to swoista droga do celu. Celem nauczania w tym
przypadku jest opanowanie techniki. Na etapie nauczania techniki
elementarnej i standardowej, trener jest podstawowym z
ródłem informacji
i jego funkcja kierujÄ…ca i regulujÄ…ca pracÄ™ zawodnika jest bardzo istotna.
Zawodnik jest nastawiony przede wszystkim na odbiór informacji od
nauczyciela i dlatego odpowiedzialność nauczającego na tym etapie jest
szczególnie duża. Sprawne posługiwanie się słowem, właściwa organizacja
pokazu i taki dobór ćwiczeń, aby z sumy tych działań powstało prawidłowe
wyobrażenie motoryczne celu i drogi do celu [1] -to zadania dla trenera.
Celem pracy jest przedstawienie przykładowej metodyki nauczania
i doskonalenia techniki strzelania, na podstawie której można stworzyć
konkretny program szkolenia przygotowujący zawodnika do strzelań części
szybkiej konkurencji Pistolet Sportowy 30+30.
II.2. Charakterystyka części szybkiej konkurencji
Pistolet Sportowy 30+30
Część szybka konkurencji Pistolet Sportowy 30+30 stanowi drugą jej
połowę i jest strzelana po zakończeniu przez wszystkich zawodników części
dokładnej. Składa się z pięciostrzałowej serii próbnej i sześciu
pięciostrzałowych serii ocenianych. Wyniki obu części są sumowane i łączny
wynik jest klasyfikowany w komunikacie zawodów.
Strzelanie to odbywa się do tarcz do strzelań szybkich ustawionych w
odległości 25 metrów od stanowisk strzeleckich. Tarcza taka ma pierścienie
ponumerowane od 5 do 10, których rozmiary podane są poniżej w tabeli II.2.,
a schematyczny widok tarczy przedstawia rys. II.3.
Tabela II.2. Rozmiary
pierścieni tarczy do strzelań
5
szybkich (Ts4)[18].
Pierścień Średnica
6
wewnętrzna
50 mm
7
dziesiÄ…tka
8
10 100 mm
9
9 180 mm
8 260 mm
9
8
7 340 mm
7
6 420 mm
6
5
5 500 mm
Rys. II.3. Schemat tarczy do strzelań szybkich.
Strzelanie odbywa się z pistoletów bocznego zapłonu, kalibru 5,6mm,
do których używana jest amunicja, której pociski wykonane są z ołowiu.
A
ączny ciężar pistoletu (tj. pistolet, ciężarki stabilizujące, rozładowany
magazynek) nie może przekraczać 1400g, a opór języka spustowego musi
wynosić najmniej 1000g. Ponadto długość lufy nie może przekraczać 153mm,
a odległość między muszką a szczerbinką otwartych przyrządów celowniczych
nie może być większa niż 220mm [18].
Podczas strzelania części szybkiej sędzia zapowiada kolejną serię
i podaje komendÄ™  A
ADUJ po której strzelcy mają minutę na załadowanie
broni i przygotowanie się do strzelania. Po upływie minuty sędzia mówi
 UWAGA i uruchamia program tarcz. Podczas strzelania tarcza ukazuje siÄ™
strzelcowi pięć razy (dla tarcz elektronicznych  pięć razy włącza się zielone
światło), za każdym razem na trzy sekundy. Czas między kolejnymi
ukazaniami się tarczy, gdy widoczna jest tylko jej krawędz
(dla tarcz
elektronicznych  czas włączenia światła czerwonego) wynosi siedem sekund
[18]. Podczas trwania przerwy strzelec przybiera postawę  gotów (zdjęcie nr
1), z której po otworzeniu tarcz podnosi ramię, by w ciągu trzech sekund
 otwarcia tarcz oddać jeden strzał. Po zakończeniu pięciostrzałowej serii
sędzia podaje komendę  ROZA
ADUJ po której strzelcy rozładowują broń i
odkładają ją na stoliki. Potem następuje ocena odstrzelanej serii dokonana
przez sędziów oceniających pod tarczami (dla tarcz elektronicznych 
odczytanie wyników z monitorów) [18].
Zdjęcie nr 1
Postawa  gotów w której ramię strzelca musi być skierowane w dół pod kątem nie
większym niż 45 stopni od pionu, w bezruchu podczas oczekiwania na ukazanie się tarcz
[18].
III. Technika strzelania części szybkiej w konkurencji Pistolet
Sportowy 30+30
Technika sportowa jest to sposób wykonania zadania ruchowego,
określonego przepisami danej konkurencji sportowej, uzależniony od
posiadanych przez konkretnych zawodników cech somatycznych,
motorycznych i psychicznych [14].
W technice strzelania części szybkiej konkurencji
Pistolet Sportowy 30+30, potocznie zwanej  sylwetkÄ… ,
można wyróżnić kilka elementów które składają się na
całość złożenia i których opanowanie wpływa na
skuteczność strzelania.
Trzymanie broni  jest to sposób chwytu broni, który
powinien być tak dobrany by zawodnik wykonując
złożenie z zamkniętymi oczami, potrafił zgrać przyrządy
celownicze. Wynika on z budowy somatycznej zawodnika.
Broń musi być za każdym razem uchwycona w taki sam
sposób i z taką samą siłą trzymania.
Ułożenie palca wskazującego na języku spustowym 
palec wskazujący powinien być tak ułożony na języku
spustowym, by wektor siły oddziaływania palca na spust
był równoległy do osi podłużnej lufy pistoletu (zdjęcie nr
3). Takie ułożenie palca niweluje działanie sił przy
nacisku na spust mogących zakłócać celowanie.
zdjęcie nr 3 [7]
Postawa strzelecka  zawodnik stoi na stanowisku prawym bokiem (dla
praworęcznych) w stosunku do linii tarcz. W postawie strzeleckiej
wyróżniamy:
" ustawienie stóp  stopy w zależności od budowy somatycznej srzelca
ustawiane są na szerokość bioder na linii prostopadłej do linii tarcz lub
pod kÄ…tem odpowiednim dla danego zawodnika;
" ciężar ciała  ciężar ciała powinien być rozłożony równomiernie na
obie stopy i na całą ich powierzchnię tak, by zapewnić stabilność całej
postawy
" ustawienie bioder i ramion  biodra i ramiona powinny być tak
ustawione, by wraz ze stopami mogły tworzyć jedną płaszczyznę
pokrywającą się z płaszczyzną czołową ciała zawodnika;
" ułożenie głowy  płaszczyzna czołowa głowy powinna być ustawiona
równolegle do płaszczyzny tarcz;
" ustawienie kończyn  (dla praworęcznych) prawa ręka jest
wyprostowana i wyciągnięta w kierunku tarczy, lewe ramię natomiast z
unieruchomioną dłonią np. w kieszeni spodni, zwisa swobodnie;
" odchylenie kompensacyjne  jest to wychylenie kręgosłupa
kompensujące ciężar podnoszonej wyprostowanej kończyny górnej z
broniÄ….
W strzelaniu części szybkiej występuje specyficzny rodzaj postawy
określany postawą  gotów :
Postawa  gotów  jest to postawa strzelecka zawodnika z uzbrojoną ręką
ułożoną pod kątem nie większym niż 45 stopni w stosunku do osi podłużnej
strzelca (zdjęcie nr 1). Z takiej postawy narzuconej przepisami technicznymi
można wykonywać strzelanie części szybkiej. Do tego ważne jest, by postawa
była tak zbudowana aby zawodnik podnosząc rękę nawet z zamkniętymi
oczami był w stanie znalez
ć się w rejonie celowania. Podczas podnoszenia
ręki z bronią wszelkie inne części ciała powinny być nieruchome, co daje
powtarzalność złożenia i precyzję wykonanego strzelania.
Tempo podnoszenia broni do rejonu celowania  jest to sposób w jaki
podnoszona jest broń. Odpowiednie tempo dojazdu do rejonu celowania daje
maksymalne wykorzystanie dozwolonego czasu, szansÄ™ na idealne zgranie
przyrządów i taką pracę na spuście, która nie będzie powodowała zakłóceń w
celowaniu (rys.III.1.).
H
Rejon
celowania
Miejsce
rozpoczęcia
hamowania
0 3 s T
Rys. III.1. Wykres pr ędkości dojazdu do rejonu celowania.
 Praca oka  zadaniem oka jest zaobserwowanie momentu otworzenia
tarcz, co stanowi sygnał do rozpoczęcia podnoszenia broni, a następnie
przeniesienie wzroku na przyrządy celownicze, kontrola poprawnego układu
przyrządów celowniczych i ewentualna jego korekcja podczas ostatniej fazy
podnoszenia do rejonu celowania i momentu oddania strzału (rys.III.2.).
Ważny jest również sposób w jaki oko widzi przyrządy celownicze na tle celu
(rys.III.3-4.).
H
Moment
rozpoczęcia
obserwacji
przyrządów
celowniczych
0 3 s T
Rys. III.2. Ilustracja czasu obserwacji przyrządów na tle wykresu prędkości podnoszenia
broni do rejonu celowania
Rys.III.3. Schemat sposobu patrzenia Rys.III.4. Rejon celowania [19].
na przyrzady celownicze na tle tarczy
 sylwetkowej
Praca na spuście  technika pracy palca wskazującego na języku
spustowym polega na tym, że strzelec oczekując otwarcia tarczy wykonuje
wstępny nacisk na język spustowy a następnie po otwarciu tarczy, podnosząc
rękę z bronią zaczyna naciskać na spust w fazie wyhamowywania i dojazdu do
rejonu celowania, tak by w momencie zatrzymania broni w rejonie padł strza ł
(rys.III.5.). Czas pracy na spuście zależy od  długości spustu, siły nacisku
palca zawodnika i oporu języka spustowego.
Wstępny
Moment oddania strzału
nacisk na
język spustowy
H
Moment
rozpoczęcia
pracy na
języku
spustowym
0 3 s T
Rys. III.5. Czas pracy na spuście na tle wykresu prędkości podnoszenia broni do
rejonu celowania.
Oddychanie  rytm oddechowy jest specyficzny i musi harmonizować z
wykonywanym ruchem (rys.III.6.). Zawodnik podczas serii pięciostrzałowej,
która trwa 50 sekund wykonuje 10 cykli oddechowych, czyli nieco mniej niż
w warunkach życia codziennego ( 16 na 60 sekund ).
0 7 10 17 20 27 30 37 40 47 50
Rys. III.6. Ilustracja sposobu oddychania podczas trwania serii.
Przed rozpoczęciem strzelania zawodnik oddycha swobodnie i po
zamknięciu tarcz z wydechem przyjmuje postawę  gotów . Podczas trwania
siedmiosekundowej przerwy wykonuje jeden cykl oddechowy i na wydechu
oczekuje otwarcia tarcz. Po  otwarciu podnosi rękę z bronią wciągając
równocześnie powietrze do płuc, aż do momentu rozpoczęcia hamowania i
pracy na spuście. Dojazd do rejonu celowania, oddanie strzału i wytrzymanie
po strzale odbywa się na wstrzymanym wdechu. Po zamknięciu tarcz i
zakończeniu wytrzymania po strzale zawodnik opuszcza ramię do postawy
 gotów wykonując wydech. Potem powtarza cykl oddechowy podczas trwania
przerwy. Licząc od momentu pierwszego przyjęcia postawy  gotów w serii,
aż do wydechu po ostatnim strzale zawodnik wykonuje 10 cykli oddechowych
w ciÄ…gu 50 sekund.
IV. Metodyka nauczania i doskonalenia strzelania części szybkiej
w konkurencji Pistolet Sportowy 30+30.
Nauczanie to planowa i systematyczna praca nauczyciela (trenera) z
uczniami (zawodnikami), polegająca na wywołaniu i utrwalaniu zmian w ich
wiedzy, dyspozycjach, postępowaniu i całej osobowości  pod wpływem
uczenia się i opanowania wiedzy, przeżywania wartości i własnej działalności
praktycznej [16].
Przy nauczaniu techniki sportowej trzeba zwracać uwagę na to, by
zawodnik miał szansę ukształtować prawidłowe wyobrażenie ruchu, którego
ma się nauczyć. Zaznajamiając go z poszczególnymi elementami techniki
trener powinien oddziaływać swoimi informacjami na różne zmysł y
zawodnika - wzrokowy, słuchowy, kinestetyczny, dotykowy. Kolejne
ćwiczenia powinny być wdrażane w tempie w jakim zawodnik jest je w stanie
sobie przyswajać. W nauczaniu i doskonaleniu techniki strzelania trener
powinien również umiejętnie wykorzystywać sprzężenie zwrotne, czyli
natychmiastowe dostarczenie informacji zawodnikowi o jakości
wykonywanego przez niego ruchu .
Metoda nauczania to wypróbowany i systematycznie stosowany układ
czynności nauczyciela i uczniów, realizowany świadomie w celu
spowodowania złożonych zmian w osobowości uczniów [16]. Metodyka to
zbiór zasad, sposobów (metod) wykonywania określonej pracy, kolejności
postępowania [8].
Poniższy zestaw odzwierciedla przykładowy układ jaki powinien być
realizowany dla skuteczności procesu nauczania techniki strzelania
 sylwetki . Zbiór ćwiczeń jest przeznaczony dla zawodników, którzy mają już
roczny staż jako strzelcy, posiadają podstawowe umiejętności jakie są
potrzebne przy strzelaniach precyzyjnych, tzn. potrafią ustawić się na
stanowisku i utrzymywać prawidłową postawę strzelecką; potrafią chwytać
odpowiednio broń, celować, pracować na spuście; brali już udział w
rywalizacji sportowej. Ćwiczenia są ułożone w kolejności w jakiej powinny
być wdrażane w proces nauczania, a potem dowolnie mogą być
wykorzystywane do doskonalenia poszczególnych elementów techniki.
Celem nauczania jest dojście do momentu, w którym zawodnik potrafi
oddać prawidłowo pod względem technicznym, serię pięciu strzałów do
ruchomej  sylwetki . Dalsze ćwiczenia są już ćwiczeniami doskonalącymi
majÄ…cymi na celu poprawÄ™ techniki wykonania strzelania, a co za tym idzie
uzyskiwania coraz wyższych rezultatów wynikowych.
Metodyka nauczania
1. Pokaz strzelania kilku serii części szybkiej do ruchomej sylwetki
wykonany przez zawodnika klasy I lub wyższej.
2. Omówienie postawy  gotów jaka obowiązuje w strzelaniach części
szybkiej.
3. Omówienie na podstawie wykresu tempa podnoszenia ręki w ciągu
3 sekund.
4. Ćwiczenie z książką  trener trzyma książkę na wysokości oczu stojąc
naprzeciwko zawodnika, zawodnik z postawy  gotów wykonuje
pojedyncze podnoszenia ręki tak, by dotknąć dłonią książki, ale by trener
nie odczuł momentu dotknięcia (zdjęcie nr 4).
5. Ćwiczenie jak wyżej wykonywane seriami po pięć podnoszeń.
6. Stojąc przodem do luster zawodnik wykonuje podnoszenia ręki
zachowując charakter tempa z poprzedniego ćwiczenia.
7. Na podstawie wykresu omówienie pracy oka obserwującego tarczę, a
następnie układ przyrządów celowniczych.
8. Na lustrach pojedyncze, a potem w seriach podnoszenia ramienia z
prawidłową pracą oka.
9. Ćwiczenie jak wyżej wykonywane z książką.
10. Na lustrach pełne serie z zachowaniem dynamiki podnoszenia i pracy
oka.
11. Omówienie i pokaz sposobu oddychania podczas wykonywania pełnej
serii złożeń.
12. Na lustrach serie złożeń z zachowaniem rytmu oddechowego.
zdjęcie nr 4
13. Ćwiczenie jak wyżej do książki.
14. Na lustrach pełne serie z zachowaniem dynamiki podnoszenia, pracy oka
i odpowiedniego rytmu oddechowego.
15. Ćwiczenie jak wyżej z podawaniem czasu wykonania (zawodnik koryguje
tempo podnoszenia tak, by zmieścić się w trzech sekundach).
16. Na lustrach pojedyncze złożenia z bronią
17. Celując w ścianę pojedyncze złożenia z bronią  kontrola przyrządów
celowniczych.
18. Na ściankę złożenia wykonywane seriami.
19. Ćwiczenie jak wyżej z podawaniem czasu wykonania cyklu ruchowego.
20. Złożenia do białego ekranu (załącznik 2, Tarcza 1) na 25m bez broni.
21. Złożenia do białego ekranu na 25m z bronią.
22. Ćwiczenie jak wyżej z podawaniem czasu wykonania.
23. Na podstawie wykresu omówienie pracy na języku spustowym.
24. Pojedyncze złożenia z pracą na spuście na lustrach.
25. Pojedyncze złożenia z pracą na spuście na ściankę.
26. Omówienie koordynacji obsługi broni niezbędnej przy treningu
bezstrzałowym z oddychaniem.
27. Serie złożeń z pracą na spuście na ściankę.
28. Serie złożeń z pracą na spuście do białego ekranu.
29. Serie strzałów do białego ekranu.
30. Złożenia wyobrażeniowe ze stoperem (zawodnik z zamkniętymi oczami
wyobraża sobie siebie na stanowisku jak strzela  sylwetkę , w momencie
podnoszenia broni włącza w rzeczywistości stoper, a w momencie
oddania wyobrażanego strzału wyłącza go. Potem sprawdza czas na
stoperze i koryguje następne złożenie.).
31. Złożenia bez pracy na spuście do tarczy z białym kwadratem
wyznaczającym rejon celowania (załącznik 2, Tarcza 6).
32. Złożenia z pracą na spuście do tarczy z kwadratem.
33. Strzelanie do tarczy z kwadratem.
34. Złożenia do tarczy pierścieniowej bez pracy na spuście.
35. Złożenia do tarczy pierścieniowej z pracą na spuście.
36. Strzelanie do tarczy pierścieniowej.
37. Złożenia do tarczy pierścieniowej z pracą na spuście z podawaniem
czasu wykonania.
38. Strzelanie do tarczy pierścieniowej z podawaniem czasu wykonania.
39. Złożenia do ruchomej tarczy pierścieniowej.
40. Strzelanie do ruchomej tarczy pierścieniowej.
Po opanowaniu przez zawodnika techniki strzelania do ruchomej
 sylwetki przez dalszy tok procesu treningowego wykonuje on szereg
ćwiczeń mających na celu doskonalenie poszczególnych elementów. Oprócz
powtarzania ćwiczeń z powyższego zestawu można stosować inne typowo
doskonalące. Nauczanie strzelania w początkowej fazie może przebiegać w
odosobnieniu, jednak doskonalenie techniki strzelania powinno odbywać się
w obecności partnerów i konkurentów. Doskonalenie nawyków strzelania
polega na utrwalaniu coraz bardziej finezyjnej i dokładnej postaci ruchu,
(złożenia do strzału, stabilności postawy, pokonywania oporu języka
spustowego itd.).
Ćwiczenia doskonalące
" Złożenia do nieruchomej  sylwetki z pracą na spuście do wybranej
tarczy treningowej (załącznik 2).
" Strzelanie do nieruchomej  sylwetki do wybranej tarczy treningowej.
" Złożenia do ruchomej  sylwetki z pracą na spuście do wybranej tarczy
treningowej.
" Strzelanie do ruchomej  sylwetki do wybranej tarczy treningowej.
" Złożenia i strzelanie do nieruchomej lub ruchomej wybranej tarczy
treningowej z obserwacją rezultatów w lunecie.
" Złożenia wyobrażeniowe z rzeczywistą pracą na spuście (zawodnik z
zamkniętymi oczami wyobraża sobie wykonywane złożenie trzymając
pistolet w dłoni oparty o stół i pracując na spuście w odpowiednim
momencie wyobrażenia).
" Złożenia z zamkniętymi oczami.
" Przy złożeniach lub strzelaniu do nieruchomej  sylwetki trener mierzy
czas wykonania, a zawodnik określa czy zmieścił się w trzech
sekundach.
" Przy złożeniach lub strzelaniu do nieruchomej  sylwetki trener mierzy
czas wykonania, a zawodnik określa czas oddania strzału z
dokładnością do jednej dziesiątej sekundy.
" Strzelanie do tarczy pierścieniowej z pokazywaniem rezultatów.
" Strzelanie w rywalizacji.
" Prowadzenia broni z postawy  gotów w górę i powrót do postawy, w
wolnym tempie i przy swobodnym oddychaniu.
" Zaznajomienie z przepisami technicznymi dotyczącymi części szybkiej
konkurencji Psp30+30.
" Strzelanie z przestrzeganiem przepisów technicznych konkurencji.
" Oglądanie przez zawodnika swojego wykonania strzelań nagranych
kamerÄ….
" Trening na urzÄ…dzeniu SCATT i analiza techniki strzelania.
Powyższy układ ćwiczeń powinien być umiejętnie wpleciony w proces
treningowy zawodnika lub grupy zawodników. Można zatem na podstawie
przedstawionej metodyki opracować szczegółowy program nauczania
i doskonalenia techniki.
Praca dyplomowa obejmuje również przykładowy program (szesnaście
tygodni zajęć) nauczania techniki strzelania  sylwetki oparty na powyższym
szablonie metodyki. Osoby zainteresowane tym programem mogą się zwrócić
o niego pod adres: [e-mail]
Piśmiennictwo
1. CZABAC
SKI B. (1998) Wybrane zagadnienia uczenia siÄ™ i nauczania
techniki sportowej. AWF Wrocław
2. GACZICZIA
ADZE W. (1985) Oddychanie strzelca. Kolorowe Tarcze,
DOSAAF, Moskwa
3. GESSE W. (1992) Analiza wartości częstości tętna u zawodników
uprawiajÄ…cych strzelectwo sportowe podczas rozgrywania wybranych
konkurencji. Praca magisterska, AWF Wrocław
4. HABER Z., KIJOWSKI A. (1994) Rejestracja i analiza obciążeń
treningowych w strzelectwie sportowym. AWF Wrocław
5. KIJOWSKI A., HABER Z. (1995) Klasyfikacja środków treningowych w
strzelectwie sportowym . Rejestr środków treningowych w strzelectwie
sportowym, AWF Wrocław
6. KIJOWSKI A., RYMSKI K. (1998) Elementy podlegajÄ…ce kontroli w procesie
szkolenia strzelca. Maszynopis, Warszawa
7. KLINGNER B., GLOCK E., MERTEL H. (1982) Pistolen Schiessen Band 1.
BLV Verlagsgesellschaft. Munchen Wien Zurich
8. KOPALIC
SKI W. (1968) Słownik wyrazów obcych i zwrotów
obcojęzycznych. Wiedza Powszechna, Wydanie IV, Warszawa
9. KOZA
OWSKI S., NAZAR K. (1995) Wprowadzenie do fizjologii klinicznej.
PZWL, Warszawa
10. KURZAWSKI K ., SOBIECH K. A. (1993) Wybrane elementy specyficznego
wysiłku w strzelectwie sportowym. Studia i Monografie, AWF Wrocław
11. KURZAWSKI K. (1985) Organizacja zawodów w strzelectwie sportowym .
Praca magisterska, AWF Wrocław
12. A
ASIC
SKI G. (1988) Prakseologiczno-systemowe podstawy badania i
uprawiania treningu sportowego. Studia i Materiały, AWF Wrocław
13. Mała encyklopedia sportu (1985). Sport i Turystyka , tom. 2
14. NAGLAK Z. (1979) Trening sportowy. Teoria i praktyka. Wyd. III PWN
Warszawa
15. NAGLAK Z. (1987) Społeczne i metodyczne aspekty sportu
klasyfikowanego . Studia i Monografie, AWF Wrocław
16. OKOC
W. (1995) Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. ŻAK, Warszawa
17. RYMSKI K. (1999) System kontroli procesu treningowego na przykładzie
strzelectwa sportowego. Praca dyplomowa, AWF Wrocław
18. ISSF (2001) Urzędowe ustawy, przepisy i regulaminy. Polski Związek
Strzelectwa Sportowego, Warszawa
19. STANISZEWSKI C. (1997) Coordinación y técnica de tiro rapido. Tiro
Olimpio nk
mero 24, Revista de la Real Federación Espańola de Tiro
Olimpico
20. Wisier 6/1981 Kształtowanie silnej woli.