PORTRET SPOŁECZEŃSTWA POLSKIEGO W ROMANTYZMIE I RENESANSIE.











Piątek, 21 Kwietnia Imieniny obchodzą: Anzelm, Feliks, Bartosz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Renesans >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















PORTRET SPOŁECZEŃSTWA
POLSKIEGO W ROMANTYZMIE I RENESANSIE.










kategoria:   J.polski
zakres:   Renesans
dodano:   2000-02-22




W romantyzmie i
renesansie podobnie jak w pozostałych epokach literackich pisarze
bardzo często podejmowali się oceny społeczeństwa w którym przyszło
im żyć. Zwracali uwagę na problemy z jakimi borykali się ludzie,
wytykali błędy w rządzeniu i podsuwali własne pomysły. W ten sposób
nieśli swoją pomoc dla narodu, choć nie zawsze osiągali zamierzony
cel. Pisarze wytykali społeczeństwu wszystkie wady i ułomności,
bardzo często poruszali tematy delikatne lub wręcz zakazane
(cenzura). W tej pracy postaram się przedstawić obraz polskiego
społeczeństwa w oczach twórców renesansu i romantyzmu. Epoka
renesansu to okres kiedy Polska jest państwem zjednoczonym i silnym
gospodarczo. Wysoki poziom osiąga szkolnictwo, zarówno średnie, jak
i wyższe. Reformacja i religijne spory nie prowadzą w Polsce do
wojen religijnych. Jednak pomimo tych osiągnięć Mikołaj Rej w swym
utworze pt. „Krótka rozprawa między trzema osobami: Panem, Wójtem a
Plebanem” nie przedstawił społeczeństwa polskiego w pozytywnym
świetle. W utworze tym, będącym wierszowanym dialogiem o
charakterze politycznym poznajemy trzy osoby (Pana, Wójta, Plebana),
które wyobrażają pewne grupy społeczne. Pan to symbol szlachty,
która walczy o ograniczenie przewagi magnaterii, króla i
duchowieństwa (Pleban). W zamian ta grupa społeczna żąda większych
przywilejów dla siebie. Pan atakuje duchowieństwo, zarzucając mu
niedbałość w wykonywaniu obowiązków kościelnych. Krytykowane jest
również życie prowadzone przez księży. Nie żyją oni zgodnie z
zasadami wiary, jaką sami głoszą. Od swych wiernych wymagają
posłuszeństwa, a sami oddają się wielu wykroczeniom. Słabe
wykształcenie uniemożliwia im prawdziwe nauczanie, a poprzez
stawianie korzyści materialnych na pierwszym miejscu zaniedbują
swoich wiernych. Odpowiadając na zarzuty Pana Pleban wytyka
szlachcie życie ponad stan, skłonności do przepychu, pijaństwo i
obżarstwo oraz zanik obyczajów. Zwraca również uwagę na nieudolność
sejmu, którego posłowie nie potrafią uchwalić żadnej ustawy oraz na
błędy w rządzeniu państwem. Duchowieństwo wytyka szlachcie brak
patriotyzmu, przekupstwo i przedkładanie własnych spraw ponad dobro
państwa. Trzecią grupą społeczną, którą wyobraża Wójt jest chłopstwo
– warstwa najuboższa i najbardziej uciskana. Biedni chłopi, którzy
nie mają żadnych praw, są zmuszeni do wypełniania obowiązków, które
przekraczają ich możliwości. Mikołaj Rej przedstawił w swym
utworze społeczeństwo polskie, w którym wszyscy obwiniają i
krytykują innych, nie starając się jednak zmienić istniejącego stanu
rzeczy. Autor ukazał wszystkie negatywne strony życia społecznego
Polski i skrytykował błędy w rządzeniu oraz dominację duchowieństwa
w życiu narodu. Innym pisarzem, który przedstawił obraz
polskiego społeczeństwa był Jan Kochanowski. Swoją opinię na temat
narodu wyraził on w utworze pt. „Odprawa posłów greckich”. Dramat
Kochanowskiego mówi o odpowiedzialności obywateli za losy swej
ojczyzny. Odnaleźć można również zarzuty, jakie poeta postawił
Polakom. Piętnuje on brak praworządności oraz panujące przekupstwo i
niesprawiedliwość. Krytykuje braki w przygotowaniu do obrony
ojczyzny oraz nieodpowiedzialną młodzież, prowadzącą próżny i leniwy
tryb życia. Kochanowski wytyka rządzącym, iż nad dobro państwa
przedkładają własne sprawy. W utworze można odnaleźć kodeks
moralnych zasad obowiązujących rządzących. Poeta udziela przestrogi
przed konsekwencjami nierozsądnych rządów, które mogą doprowadzić do
upadku państwa. Piotr Skarga w swym najbardziej znanym dziele
pt. „Kazania sejmowe” również wyraził swą opinię na temat Polaków.
Utwór ten zawiera oskarżenia oraz krytykę wad obywateli, a także
postuluje program przebudowy państwa polskiego. Głównych przyczyn
problemów Polaków autor upatruje w braku patriotyzmu, wewnętrznej
niezgodzie, osłabieniu władzy królewskiej, upadku moralności i
obyczajów. W epoce renesansu pisarze dopatrywali się wielu wad
społeczeństwa polskiego. Czy podobnie było w romantyzmie???
Romantyzm polski powstawał w czasach narodowej niewoli, carskich
represji, zrywów niepodległościowych i związanej z Napoleonem
nadzieja na odzyskanie niepodległości. Twórcy tego okresu wykreowali
poetę na narodowego wieszcza, duchowego przywódcę Polaków. Jak zatem
w tak trudnych dla państwa warunkach przedstawiane było
społeczeństwo??? W III części „Dziadów” Adam Mickiewicz w dużej
mierze skupił się na ocenie polskiego społeczeństwa. Autor ma
świadomość, że społeczeństwo polskie nie jest jednolite. Obok
prawdziwych patriotów i niewinnie cierpiących ofiar, odnaleźć w nim
można zdrajców ojczyzny. W utworze wyraźnie widać ten podział
społeczeństwa, kiedy poeta przedstawia patriotów, rozmawiających o
prześladowaniach narodu polskiego oraz zdrajców, którzy dyskutują o
balach i przyjemnościach. Mickiewicz, który był świadomy tragicznego
podziału narodu polskiego, zwrócił uwagę na tkwiące w nim siły,
które świadczą o żywym patriotyzmie, zdolnym doprowadzić Polskę do
wolności. Inny obraz społeczeństwa Adam Mickiewicz przedstawił w
utworze pt. „Pan Tadeusz”. W tym dziele autor skupił się na ukazaniu
pełnego obrazu szlachty polskiej, zarówno zamożnej, jak i zubożałej.
Życie tej grupy społecznej jest podporządkowane etykiecie,
określającej sposoby zachowania i relacje między ludzkie. Nadrzędną
wartością jest patriotyzm przejawiający się przede wszystkim w
przywiązaniu do tradycji i polskości oraz odrzuceniu wzorów
cudzoziemskich. Mickiewicz doszukał się również wad szlachty i
przedstawił je na równi z zaletami. Zarzucił opisywanej warstwie
społecznej kłótliwość, skłonność do procesowania się oraz brawurę.
Innym pisarzem romantycznym, który zainteresował się polskim
społeczeństwem był Zygmunt Krasiński, a Swój osąd Polaków wyraził w
utworze pt. „Nie-Boska Komedia”. Autor W tym dziele skonfrontował ze
sobą dwa ugrupowania: arystokrację i lud. Arystokracja to ludzie,
których władza opiera się na wysokim urodzeniu oraz pieniądzach. Są
oni słabi, tchórzliwi i bierni. Krasiński potępia arystokrację za
brak patriotyzmu, prywatę oraz pychę. Druga część społeczeństwa to
nędzarze i biedacy. Zostali oni skrytykowani za to, że pałali żądzą
zemsty. Autor twierdzi, że ludzie, którzy dążą do zdobycia władzy
mogą tylko zastąpić poprzedników i popełniać te same błędy.
Łatwo można zauważyć, że niezależnie od sytuacji politycznej
państwa można doszukać się w społeczeństwie wad i uchybień.
Niezależnie od tego kto sprawuje władzę zawsze można znaleźć ludzi,
którzy będą mieli inne poglądy, niezgodne z założeniami ludzi
rządzących. Dlatego właśnie w każdej epoce literackiej można
doszukać się obrazu społeczeństwa, któremu pisarze wytykają różne
ułomności.







Autor: slawomir 'scooter'
michnicki

Ocena : 5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000