Przedstawiciele polskiego Romantyzmu o poecie i roli poezji. Omów odwołując się do właściwych utworów.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Przedstawiciele
polskiego Romantyzmu o poecie i roli poezji. Omów
odwołując się do właściwych utworów.










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-08-17




Poeta: Nie
jest rzemieślnikiem, ale artystą, który tworzy pod wpływem chwili,
natchnienia i emocji. Jest to człowiek wyjątkowy i nie każdy może
nim być. Jego warsztatem literackim są jego własne uczucia, nie ma
ukształtowanych i wypracowanych środków. Chodzi mi o to, aby język
giętki Powiedział wszystko, co pomyśli głowa, A czasem był jak
piorun jasny, prędki, A czasem smutny jako pieśń stepowa, A czasem
jako skarga nimfy miętki, A czasem piękny jak aniołów mowa ... Aby
przeleciał wszystko ducha skrzydłem. Strofa być winna taktem, nie
wędzidłem. J.Słowacki "Beniowski" Poeta to wybraniec,
człowiek wyjątkowy, czujący pewne powołanie i posłannictwo, które
wypełnia bez oglądania się na wszystko, co mogłoby mu przeszkodzić.
Jest to człowiek zbuntowany przeciw światu i często także Bogu. Sam
chce być twórcą i kreatorem. Czuje się wodzem i sądzi, że jest w
stanie zbudować lepszy świat i pomóc ludziom (tym zwykłym i szarym).
Bo piękno na to jest, by zachwycało Do pracy - praca, by się
zmartwychwstało. Bo nie jest światło, by pod korcem stało, Ani sól
ziemi do przypraw kuchennych. K.C.Norwid "Promethidion"
Poeta nie może być zwykłym człowiekiem, bo cały musi
poświęcić się poezji. Nie może mieć rodziny ani domu. Bycie poetą
jest swego rodzaju nieszczęściem dla jego najbliższego otoczenia i
rodziny, bo taki człowiek żyje po prostu w innym wymiarze i zwykli
ludzie nie są w stanie go zrozumieć. Przykładem może tu być bohater
"Nie-boskiej komedii" Z.Krasińskiego. Nie może on pogodzić
obowiązków męża i poety. Ziemskość jego życia przeszkadzała
szlachetnym ideałom i rozwojowi części poetyckiej tego tworu jakim
był. Poezja: Jest niczym innym jak ujściem wnętrza
duszy człowieka. Jest stanem ducha przelanym na papier w możliwie
najwiarygodniejszy sposób. Jest jego odczuciami i reakcją na świat
zewnętrzny i wewnętrzne emocje. Stąd poezja mówi o stanie duchowym,
a nie materialnym i wyraża to poprzez abstrakcję, a nie konkret.
Cele: Celem poety i poezji jest przekazać wartość
wszechświata, zbudzić ludzkość do działania i pomóc jej w walce o
ową wartość. W przypadku Polski poezji miała specyficzne zadania, bo
przecież kraj, który znajdował się ciągle w niewoli potrzebował
nieustannej pomocy duchowej, która pobudziłaby go do wielkich czynów
narodowowyzwoleńczych. Najlepiej o tym świadczy fragment z "Konrada
Wallenroda" A.Mickiewicza (pieśń wajdeloty): O, wieści gminna! ty
arko przymierza Między dawnymi i młodszymi laty, W tobie lud składa
lud swego rycerza, Swych myśli przędzę i swych uczuć kwiaty. Arko!
tyś żadnym niezłamana ciosem, Póki cię własny lud nie znieważy, O
pieśni gminna, ty stoisz na straży Narodowego pamiątek kościoła, Z
archanielskimi skrzydłami i głosem, Ty czasem i dzierżysz miecz
archanioła. Poezja ma więc ogromną moc, potrafi zachować dla
przyszłych pokoleń pamięć bohaterów i wielkich czynów. Tym, który je
przekaże jest poeta-bard (wajdelota). Nie, ja przeżyję... i ciebie,
mój synu! - Chcę jeszcze zostać, zamknąć twe powieki, I żyć, ażebym
sławę twego czynu Zachował światu, rozgłosił na wieki. (...) Gdzie
nie dobiegnę, pieśń moja doleci, Bard dla rycerzy w bitwach, a
niewiasta Będzie ją śpiewać dla swych dzieci; Będzie ją śpiewać i
kiedyś w przyszłości Z tej pieśni wstanie mściciel naszych kości!
Innym celem poezji było po prostu wyrażenie wnętrza artysty,
jego niepokojów oraz tego jak odbiera świat. W "Testamencie moim"
Juliusza Słowackiego autor żegna się ze światem i rozlicza się ze
swojego życia z tymi, którzy pozostaną. Mówi jakie ideały nim
kierowały i żałuje jedynie tego, że nie był w stanie pozostawić po
sobie nic trwałego ("ani dla mojej lutni, ani dla imienia"). Pomimo
tego rozkazuje potomnym: Lecz zaklinam, niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec, A kiedy trzeba na śmierć idą
po kolei, Jak kamienie przez Boga rzucone na szaniec. Tak
więc rolą poety jest dać przykład innym i ze swojej postawy uczynić
wzorzec. Natomiast bohater "Dziadów" cz. III adama
Mickiewicza, Konrad, mówi czym jest dla niego poezja, jak odbiera
dobro, piękno i mądrość. Twierdzi, że jego zadaniem jest przekazać
te odczucia ludziom, bo oni sami tego nie potrafią lub po prostu nie
zauważają tych wartości, a poeta ma moc prawie boską i mógłby się
zmierzyć z samym Twórcą w sferze uczuć. Przez zwykłych ludzi
poeci traktowani są jak szaleńcy, którzy idąc z 'widłami na Słońce'
chcą za wszelką cenę zmienić świat. Czasem poeci są nawet
prześladowani i porównywani z siłami nieczystymi. W rzeczywistości
poeci przemycają w swych dziełach treści narodowowyzwoleńcze, kryjąc
się przed czujnym okiem cenzorów państw zaborczych.








Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000