Aby serce mogło

pracować w sposób

prawidłowy, potrzebna

jest odpowiednia ilość

tlenu, który dostarczany

jest za pośrednictwem

naczyń wieńcowych.

Jeśli tlen jest

dostarczany w mniejszej

ilości, lub jego dopływ

zostanie przerwany w

wyniku zamknięcia

tętnicy wieńcowej

dochodzi obumarcia

tkanki mięśnia serca -

czyli do zawału serca.

Do zawału serca może dojść całkiem

niespodziewanie nawet u osoby, która

dotychczas uważała się za zupełnie

zdrową, ponieważ prowadzą do niego

procesy trwające przeważnie kilka lat.

Średnica naczyń wieńcowych mięśnia

sercowego zmniejsza się na skutek

osadzanią na ich ściankach substancji

białkowych i tłuszczu, przede

wszystkim cholesterolu oraz

trójglicerydów. Taki stan powoduje

długotrwałe niedokrwienie mięśnia

sercowego. Zapotrzebowanie serca na

tlen jest także większe w momentach

zwiększonego wysiłku fizycznego lub

nagłego, silnego stresu. Zapchane

naczynia wieńcowe nie są w stanie

dostarczyć na czas dostatecznej ilości

tlenu, co prowadzi do zawału.

Przyczyną zawału może być również

niespodziewane zablokowanie tętnicy

zakrzepem, który powstaje w

następstwie zmian miażdżycowych.

Zmiany te nie muszą być jedynym

powodem zawału, zdarza się,

aczkolwiek rzadko, że zawał

spowodowany jest skurczem tętnicy.

• Bóle w okolicach

klatki piersiowej,

promieniujące na

ramiona, ręce, szyję

i brzuch.

• Duszności i ostry,

piekący ból klatki

piersiowej.

• Uczucie strachu

przed śmiercią

• Nudności, zimny

pot, pogłębiający się

szok

• Zatrzymanie oddechu

• Słabe, płytkie tętno lub

brak tętna nad
tętnicami szyjnymi

• Utrata przytomności

• Zdarza się, że zawał

serca objawia się w
sposób najbardziej
dramatyczny -
zatrzymaniem krążenia
i nagłym zgonem

Sylwetka człowieka z

zaznaczonymi

kierunkami

promieniowania bólu

Jednym z najgroźniejszych jest pęknięcie

wolnej ściany lewej komory, które najczęściej

kończy się szybkim zgonem pacjenta.

Zdarzają się jednak przypadki zakończone

pomyślnie, nawet nie zawsze wymagające

leczenia operacyjnego w okresie ostrym. W

sercu może też pęknąć przegroda komorowa -

powstaje wtedy przeciek między lewą a prawą

komorą, wymagający naprawy chirurgicznej.

Zdarza się także pęknięcie mięśnia

brodawkowatego lub nici ścięgnistych

utrzymujących płatek zastawki mitralnej.

Skutkiem takiego powikłania jest ostra

niedomykalność zastawki mitralnej, która

często ma bardzo dramatyczny przebieg, z

ciężką niewydolnością lewej komory i nie

poddającym się leczeniu obrzękiem płuc.

Częstszym następstwem zawału serca jest

tętniak wolnej ściany lewej komory. Wbrew

obawom pacjentów nie grozi on

pęknięciem, ale upośledza funkcję lewej

komory, czyli powoduje objawy

niewydolności krążenia. U wielu chorych

tętniak prowokuje uporczywe komorowe

zaburzenia rytmu. Zagraża też

powstawaniem skrzeplin w jego obrębie;

mogą one stać się źródłem

niebezpiecznych zatorów, np. mózgowych.

Część pacjentów z tętniakiem

pozawałowym wymaga leczenia

operacyjnego.

Osobie dotkniętej zawałem należy jak

najszybciej podać lekarstwo
uśmierzające ból, po czym
niezwłocznie przewieźć do szpitala.
W szpitalu, na oddziale intensywnej
terapii zostaną natychmiast
zastosowane środki mające na celu
ratowanie życia.

• Jak najszybciej zadzwonić pod 999
• Ułożenie poszkodowanego w pozycji

siedzącej na podłodze, aby
maksymalnie ograniczyć ruchy

• Rozluźnić ubranie
• Jeśli pomieszczenie jest zamknięte

otworzyć okna

• Wspieraj psychicznie poszkodowanego

W PRZYPADKU ZATRZYMANIA AKCJI

SERCA PRZYSTĘPUJ DO REANIMACJI!

a).

Na boku-

oddychający

samoistnie, ma
prawidłowy puls
b).

Na wznak-

w przypadku

zranień jamy brzusznej