Zaburzenia wodno-elektrolitowe

po przedawkowaniu alkoholu

etylowego

Skąd się bierze alkohol

Alkohol etylowy, powstaje a fermentacji

cukrów zawartych w roślinach takich jak np.
owoce, buraki cukrowe, ziemniaki i inne. Jest
substancją hydrofilną, łatwo mieszającą się z
wodą. Właściwość ta umożliwia przenikanie
alkoholu do krwi i płynów tkankowych, a
szybkość wchłaniania zależy przede wszystkim
od jego stężenia.

Wchłanianie

Podany z reguły doustnie, nie ulega

trawieniu, ale wchłania się do krwi w 80% z
błony śluzowej jelit. Pozostałe 20% przenika
przez błoną śluzową żołądka.

Wpływ alkoholu na ustrój

Alkohol, a jeszcze bardziej jego główny
metabolit-aldehyd octowy, są bezpośrednio
toksyczne dla tkanek. Alkohol i jego metabolity
wchodzą w liczne reakcje z fizjologicznymi
substancjami w tkankach. Działanie pośrednie
alkoholu polega na silnym wpływie na
hemostazę ustroju poprzez działanie na układ
wegetatywny, endokrynny, odpornościowy,
gospodarkę wodno - elektrolitową, wchłanianie
niezbędnych składników odżywczych itp.

Alkohol – jedna z używek

Alkohol jest środkiem odurzającym, który

wywołuje uzależnienie psychiczne, fizyczne i
społeczne. Tak jak inne narkotyki powoduje
zjawisko tolerancji

Szybkość metabolizowania etanolu

w wątrobie wynosi średnio 15-20mg/dl/h
u osób zdrowych. Osoby przewlekle używające
alkoholu etylowego mają przyśpieszony
metabolizm wątrobowy średnio 25-35mg/dl/h

Wpływ alkoholu na układy i
narządy

Przewlekłe codzienne używanie alkoholu

etylowego prowadzi do zmian w zakresie
reaktywności wielu układów
neuroprzekaźnictwa

• zmniejszenia aktywności
receptorów GABA-A

• zwiększenia liczby receptorów
NMDA dla glutaminianu

• osłabienia funkcji neuronów
dopaminergicznych

• zwiększenia wrażliwości
receptorów D

2

,

• zwiększenia liczby kanałów
wapniowych bramkowanych
napięciem (voltage-sensitive
calcium channel - VSCC) typu L

• zwiększenia liczby receptorów
NMDA dla glutaminianu

• aktywację receptorów N-
cholinergicznych

Wpływ alkoholu na gospodarkę
wodno-elektrolitową

Intensywnie spożywany alkoholu etylowego

prowadzi do

odwodnienia hiperosmotycznego

z hipernatremią i hipokaliemią

Zaburzenie gospodarki wodno-
elektrolitowej

Odwodnienie

Przy utracie czystej wody dochodzi do

równomiernego zmniejszania objętości

przestrzeni śródkomórkowej i

pozakomórkowej.

Jeżeli utrata dotyczy płynów hipotonicznych

objętość przestrzeni pozakomórkowej

zmniejsza się bardziej niż objętość przestrzeni

śródkomórkowej.

Wynikiem utraty wolnej wody jest

hiperosmolarność płynów ustrojowych.

Obraz kliniczny



Obraz kliniczny odwodnienia hipertonicznego zależy od
stopnia i szybkości narastania hipowolemii.



W przypadku nagłego odwodnienia obraz ten jest bardzo
wyraźny, bogato objawowy ze względu na odwodnienie
komórek OUN i zmniejszenie masy mózgowia.

Obecne są:

Silne pragnienie

Ogólne osłabienie

Brak zdolności koncentracji

Splątanie

niepokój

Pobudzenie

Drgawki

Spiączka

Hipertermia pochodzenia

mózgowego

Obraz kliniczny cd.

Odwodnienie wynikające z upojenia alkoholowego narasta powoli
dzięki czemu tkanki OUN mogą wyzwolić substancje zapobiegające
zmniejszeniu objętości komórek. Dochodzi do wzmożonej wewnątrz
komórkowej produkcji substancji osmotycznie czynnych tj:



Inozytol



Glicerofosfocholina



Aminokwasy
które znoszą gradient osmotyczny uwarunkowany hipertonią płynu
pozakomórkowego. Dzieki temu objawy nie upojenia alkoholowego
nie są już tak groźne i ograniczaja się do:

•Uczucia suchości w
jamie ustnej

•Trudności w połykaniu

•Zmniejszonej diurezy

•Tachykardii

•Spadku ciśnienia tętniczego

Objawy odwodnienia hipertonicznego
w badaniach laboratoryjnych



Badanie morfologiczne krwi:



wzrost liczby erytrocytów,



↑stężenie hemoglobiny i średniej zawartości hemoglobiny w krwince
czerwonej



Zmniejszona średnia objętość krwiniki czerwonej



Hematokryt może być zmniejszony lub nieznacznie zwiekszony



Badanie ogólne moczu:



Cieżar właściwy jest zwykle powyżej 1,020



Wzrost stężenia w osoczu:



sodu,



białka całkowitego,



mocznika



kreatyniny

Leczenie – czym?

Niedobór wolnej wody uzupełnia

sięroztworami bezelektrolitowymi, nie

zawierającymi związków osmotycznie

czynnych np. 5% roztwór glukozy podany

pozajelitowo

Leczenie – ile płynu
podawać?

Ilość podawanych płynów określana jest na

podstawie kryteriów klinicznych i
laboratoryjnych.

Kryteria kliniczne niedoboru
wody:

1. Utrata 1-2L - spadek diurezy

godzinowej poniżej 25ml/h, brak
zmian na błonach śluzowych.

2. Utrata ok. 4 L - Wzmożone

pragnienie, skompomocz,
osłabienie i suchość śluzówek
jamy ustnej

3. Utrat ok. 8L – powyższe objawy

+ zaburzenie świadomości i
czynności krążenia

Kryteria laboratoryjne niedoboru
wody:

Oblicza się w oparciu o stężenie

sodu w osoczu ze wzoru

:

Leczenie – szybkość przetoczenia
płynów

Jeżeli niedobór wody nie przekracza 2l, to w
pierwszej dobie podajemy 75% obliczonego
niedoboru płynu.
Jeżeli natomiast jest niedobór jest większy niż
2l to ilość podanego płynu należy uzależnić
od czasu, w jakim rozwinęło się odwodnienie

.



Przy ostrym odwodnieniu (12-24h) uzupełniać płyny tak by
szybkość spadku osmolarności osocza była poniżej
2mmol/kg H20



Przy przewlekłym(˃24h) osmolarność płynów ma się
zmniejszać z szybkością ok. 1mmol/kg H20)

Koniec

Wykonali:

Kamil Guzowski

Mateusz Kacperski