Diagnostyka

chorób alergicznych

Diagnostyka alergologiczna

I. Badania diagnostyczne in vivo
II. Badania diagnostyczne in vitro

I. Badania diagnostyczne in

vivo

Badania diagnostyczne in vivo

obejmują:



testy skórne



testy prowokacji -

donosowej,

- dooskrzelowej,

- do worka spojówkowego
- doustne ( pokarmy,

leki )

W praktycznej diagnostyce alergologicznej punktowe

testy skórne, w różnychodmianach i modyfikacjach, są

podstawowym badaniem służącym do:

- wykrywania/wykluczania lub potwierdzania uczulenia,



definiowania uczulającego alergenu(-ów) – epitopów



Ustalenia rozpoznania i rokowania



po uwzględnieniu wywiadów, badanie to jest przydatne dla
określania roli alergenu w powstawaniu objawów
klinicznych występujących ze strony innych narządów, niż
skóra oraz ich wynik decyduje sposobie profilaktyki choroby
alergicznej poprzez ograniczenie narażenia na alergen
uczulający



Kwalifikacja chorego do odczulania

Inne zastosowania testów skórnych w alergologii

to:



wykrywanie cechy atopii w badaniach

epidemiologicznych,



biologiczna standardyzacja wyciagów alergenowych,



określanie wyjściowej dawki wyciagu do

immunoterapii

WSKAZANIA

Pacjenci, u których mamy uzasadnione podejrzenie,

że przyczyną dolegliwości jest uczulenie IgE- zależne

alergia wziewna

Alergia pokarmowa

ŁATWOŚĆ ORAZ BEZPIECZEŃSTWO WYKONYWANIA PTS

SPRAWIŁY, ŻE SĄ ONE UZNAWANE

JAKO BADANIE REFERENCYJNE

W WYKRYWANIU UCZULEŃ

IGE ZALEŻNYCH )

Podział

1. Rodzaj testowanego czynnika

Nieswoisty (

mediator, wyzwalacze histaminy, czynniki fizykalne itp.)

Swoisty
alergen (natywny, zmodyfikowany)
antygen (hapten)
mitogen

2. Miejsce podania czynnika

Do naskórka

naskórkowy test płatkowy (patch test)

Atopowe testy płatkowe

test potarcia
test skaryfikacyjny

test punktowy (prick test)

test punktowy zmodyfikowany
Do skóry właściwej

test śródskórny

3. Czas reakcji (odczytu)

10-30 minut - wczesna faza reakcja IgE-zależnej
4-12 godzin - późna faza reakcji IgE-zależnej
48-72 (96) godzin - reakcje późne typu IV

4. Metoda odczytu

skanowane
termograficzne

Alergeny powietrznopochodne

Alergeny pokarmowe

PRZYGOTOWANIE CHOREGO DO PTS

KLASYCZNE TECHNIKI WYKONYWANIA TESTÓW

WYBÓR TESTÓW

1. świadoma zgoda chorego

na wykonanie PTS



Wynik testów odczytuje się po 20

min

, mierzy się linijką z podziałką

milimetrową

średnicę bąbla i

towarzyszącego rumienia

.



Jako wynik podaje się dwie

wartości, gdzie pierwsza liczba

mówi o średnicy bąbla, a druga o

średnicy rumienia (np. 4/9)



Odczyt PTS

(Metoda skandynawska)

0 - wynik = kontroli negatywnej

+ - kontrola negatywna < wynik < 0,5 kontroli pozytywnej
++ - 0,5 kontroli pozytywnej < wynik < 1,0 kontroli

pozytywnej

+++ - wynik = kontroli pozytywnej
++++ - kontrola pozytywna < wynik < 2,0 kontroli

pozytywnej, itd.



Wg EAACI test dodatni – średnica bąbla 3mm lub większa (7 mm

2

pole)



Obecnie najczęściej pomiar linijką alergologiczną

Interpretacja dla alergenów powietrznopochodnych dodatni =

histaminie

Dla alergenów pokarmowych dodatni = ½ histaminy

TESTY PŁATKOWE

Po raz pierwszy NTP zostały wprowadzone w 1895 roku przez
Jadassohna, natomiast dopiero po publikacji Blocha w 1924 roku
zostały one powszechnie zaakceptowane i pod nazwą testów
Jadassohna-Blocha znalazły szerokie zastosowanie w diagnostyce
alergicznych kontaktowych zmian skórnych.

Testy płatkowe

Interpretacja – obecność:

rumienia ( „+”)

rumienia, grudek ( „++”)

rumienia, grudek, pęcherzyków ( „+++”)

znacznego nacieczenia i pęcherzyków ( „++++”).

II. Badania diagnostyczne in

vitro

Badania diagnostyczne in vitro obejmują:

1.

Oznaczenie całkowitego stężenia IgE w surowicy

2.

Określenia stężenia swoistych IgE w surowicy

3.

Eozynofilie

4.

Oznaczanie mediatorów reakcji alergicznej w surowicy

5.

Testy aktywacji komórek in vitro

6.

Badanie stężeń kompleksów immunologicznych w surowicy

7.

Badanie stężeń białek układu dopełniacza

8.

Cytologiczne badania diagnostyczne

9.

Diagnostyczne badanie BAL

Wskazania do stosowania metod in vitro w

diagnozowaniu chorób alergicznych wg Clinical Reviews

in Allergy



Badania in vitro wykonujemy:

1. W celu odróżnienia między mechanizmami alergicznymi

mediowanymi IgE i mechanizmami niezależnymi od IgE w

ocenie podejrzenia alergii spowodowanej pyłkami, pokarmami,

pleśniami, składnikami kurzu i alergenami pochodzenia

zwierzęcego.

2. W sytuacji, kiedy występuje dermatografizm lub rozległe

zmiany skórne.

3. U niemowląt, małych dzieci i starszych pacjentów z obniżoną

reaktywnością skóry lub nadreaktywnością skóry z różnych

powodów.

4. U pacjentów wymagających stałego podawania leków, które

wpływają na odczynowość skóry.

…

5. U pacjentów, u których wystąpiła reakcja systemowa

po testach skórnych.

6. Przy podejrzeniu alergii na jady błonkoskrzydłych i na

leki, gdzie testy skórne mogą być niebezpieczne.

7. W przypadku niezgodności między wywiadem a

testami skórnymi.

8. Przygotowanie pacjenta do immunoterapii swoistej.

Zalety testów in vitro:



Stosuje się standaryzowane alergeny



Odczyt jest obiektywny



Określanie częściowo ilościowe



Wysoka specyficzność



Bezpieczeństwo

O rozpoznawaniu alergii powinna

decydować kompleksowa ocena

wyników i ich konfrontacja z danymi z

wywiadu, a nie pojedyncze, nawet

najbardziej specjalistyczne testy

alergologiczne !!



Testy fałszywie dodatnie

– dodatni wynik

próby przy braku klinicznych cech uczulenia.



Testy fałszywie ujemne –

ujemny wynik testy

przy jawnym uczuleniu na dany alergen.



Idealny test diagnostyczny

to taki, który

wypada dodatnio u pacjentów z objawami

chorobowymi i jest negatywny u zdrowych

(czułość i swoistość 100%).

Podstawowe parametry oznaczane metodami

immunologicznymi

1.

Stężenie całkowitego IgE (c IgE)

2.

Stężenie swoistych IgE (sIgE)

3.

Eozynofilie

4. Oznaczanie mediatorów reakcji alergicznej w

surowicy

1. Tryptaza
2 Eozynofilowego białak kationowego (ECP)

5. Testy aktywacji komórek in vitro

1.

Test uwalniania histaminy z bazofilów

- atopowa astma oskrzelowa

- alergia pokarmowa
- uczulenie na latex i na leki

2.

Test CAST –ELISA – sulfidoleukotrieny, LTC4 D4, E4

- uczulenie na pokarmy
- nadwrażliwość na antybiotyki beta-laktamowe
- nadwrażliwość na jady owadów błonkoskrzydłych

3.

Test ASPI

- nadwrażliwość na aspirynę
- określenie stężenia 15-HETE

6.

Badanie stężeń kompleksów immunologicznych w
surowicy

7.

Badanie stężeń białek układu dopełniacza

8.

Cytologiczne badania diagnostyczne

9.

Diagnostyczne badanie BAL