Macrolepiota rhacodes (czubajka czerwieniejąca)



www.grzyby.pl| Skorowidz/INDEX (polski) (ENG) | "Na grzyby!"/HOME | Klucz/KEY | Agaricales 
| Agaricaceae 
| Macrolepiota 
| Słownik |
 
Macrolepiota rhacodes (Vitt.) Sing. - czubajka czerwieniejąca
synonim: Macrolepiota rachodes pod bukami; odróżnia się od kani brakiem zygzakowatego wzoru na trzonie i szybko czerwieniejącym przy uszkodzeniu miąższem16.10.1998, [Copyright © 1998 by Marek Snowarski]pod świerkami; 15.10.1998, ; 36 kB[Copyright © 1998 by Marek Snowarski]w zaroślach przy strumieniu, otarty miąższ podstawy trzonu natychmiast czerwienieje; 12.09.1998, ; 27 kB[Copyright © 1998 by Marek Snowarski]pod świerkami; 15.10.1998, ; 23 kB[Copyright © 1998 by Marek Snowarski]
Owocnik  Kapelusz (5)10 - 15(18) cm średnicy. Brązowawy. Młody tępo stożkowaty lub kulisty, później wypukły, następnie płasko rozpostarty. Bez garbka lub z niewielkim garbkiem. Powierzchnia z dużymi, okółkowo i dachówkowato ułożonymi łuskami, wierzchołek gładki. Jasnobrązowy z wiekiem szarzeje i ciemnieje.
  Blaszki białe (białawe), z wiekiem brązowieją (czerwienieją), zwłaszcz ostrza. Po uszkodzeniu czerwieniejące, potem brązowiejące. Kruche. Gęste, szerokie, nieregularne. Wybrzuszone i wolne.
  Trzon 10 -15(20) x 1- 1.5 cm. Białawy, potem brązowawy do ciemnobrązowego. Bez zygzakowatego wzoru. Cylindryczny, niezbyt długi, smukły, pusty. Podstawa silnie zgrubiała do bulwiastej (do 4.5 cm średnicy), przerośnięta ze ściółką. Pierścień podwójny, błonisty, frędzlowaty. Biały do szarego. Przesuwalny.
  Miąższ biały, po uszkodzeniu szybko przybiera barwę szafranowo-czerwoną (żółtobrązową, pomarańczowożółtawą, marchwiowoczerwonawą) potem brązowawą. Najsilniejsze przebarwienie w trzonie. Delikatny. W trzonie zdrewniały, włóknisty. Smak słaby, łagodny, przyjemny. Zapach słaby lub brak, aromatyczny, przyjemny.
Zarodniki  Wysyp biały. 9 - 12 x 6 - 7 mim. Eliptyczne, gładkie. Bezbarwne.
Występowanie(HABITAT)  Częsty. Głównie w lasach iglastych (sosna, świerk) i mieszanych ale też i liściastych, na polanach śródleśnych oraz w parkach. W prześwietlonych miejscach. Preferuje kwaśne gleby. Owocniki grupami od lipca do października (listopada).IX2:98; X2:98,97;
Wartość  Jadalny, jada się panierowane kapelusze. W mojej opinii nie warto go zbierać ponieważ z uwagi na brak aromatu i smaku jest pośledni w konsumpcji. Są też podejrzenia, że może być przyczyną przejściowych niedyspozycji żołądkowo-jelitowych.
Uwagi(REMARKS)  Bardzo podobna czubajka kania (Macrolepiota procera) (na fotografii) ma niezmienny miąższ, zygzakowaty wzorek na trzonie, rzadsze i mniejsze łuski na kapeluszu i wyraźny słodkawo-aromatyczny zapach.
  Czubajka czerwieniejąca może też być mylona z czubajeczkami (Lepiota).
  Podgatunek var. hortensis rośnie na żyznej, próchniczej ziemi w ogrodach, na pryzmach kompostu, parkach, sadach. Ma mocniej zbudowane owocniki. Większe łuski na kapeluszu. Podstawa trzonu brązowawa. Miąższ po uszkodzeniu przybiera barwę pomarańczowobrązową (pomarańczowołososiową). Może powodować zatrucia. Nie poleca się zbierać tej odmiany.
  Czubówka (Leucoagaricus badhamii). Rzadki. Na trocinach w ogrodach i podwórkach. Kapelusz grubołuskowaty. Nawet przy nieznacznych uszkodzeniach przybiera barwę szufranowożółtą a po wyschnięciu brudnofioletową. Trzon z krótkotrwałym pierścieniem połączonym częściowo z blaszkami.
   Czubajka dziewczęca (Macrolepiota puellaris). Delikatny wysmukły owocnik o kapeluszu pokrytym białymi, odstającymi łuseczkami. Miąższ biały. U podstawy trzonu po przełamaniu jedynie lekko czerwieniejący.
Literatura (REFERENCES)gatunek opisywany w większości atlasów;[11][2][3][4][15][9][1][18III][12][5][10][19][23I][24][25]
W Internecie (LINKS)* Fungi of the San Francisco Bay Area (as Macrolepiota rachodes)


| Skorowidz/INDEX (polski) (ENG) | "Na grzyby!"/HOME | Klucz/KEY | Agaricales 
| Agaricaceae 
| Macrolepiota 
| Słownik |Strona ostatnio zmieniana/MODIFIED: 19.01.1999 (utworzona/CREATED 08.11.1997)Copyright © 1997-1999 by Marek Snowarski / E-MAIL: [e-mail]


Wyłączny sponsor hostowania atlasu - firma Noris II (www.grzyby.com)