Jean Maisonneuve - Rytualy dawne i wspolczesne




3. Koncerty rockowe i muzyki pop.

Dzieki zdolnosci do gromadzenia prawdziwych tlumow oraz roli, jaka
w muzyce odgrywaja media (lasety, regularne emisje nagran), koncerty rockowe
sa zjawiskiem masowym, nawet jesli dotycza okreslonych grup wiekowych.
Najnowsze badania prowadzone przez J.-M.Seca pokazuja, ze zarowno wsrod
muzykow, jak i ich publicznosci, istnieje ukryte,
lecz intensywne poszukiwanie rytualnosci,
nazwane przez niego stanem cierpkosci. Badacz
ma tu na mysli dazenie malych zespolow do wlasnego brzmienia i wypracowanie
artystycznej spojnosci - czesto w trudnych warunkach, czesto w piwnicach
czy na parkingach, az do dnia koncertu, w ktorym byc moze grupy te zostana
odkryte. Poszukiwanie utraconej wiezi spolecznej, kult grupowy, sposob
poruszania sie na scenie zabarwiony erotyzmem, podniecenie rytmem - wszystko
to potwierdza rytualny wymiar rocka, ktory siega ponad kontekst codzienny,
pozbawiony swietosci. Mozna tu mowic o pewnej mistyce, a takze o formach
zycia artystycznego prowadzacych do zbiorowego odurzenia, ktorych powrot
przepowiadal kiedys Durkheim.


Fluid rocka to zbiorowe emocje materializujace
sie w muzyce. (...) Inscenizacja tego rytualu moze wprowadzic pubblicznosc
w trans, a u rockmanow powoduje charakterystyczne unoszenie gitary podczas
muzycznej konwersacji, wreszcie wszyscy obecni stapiaja sie z muzyka.


Pozostaje jednak znaczacy problem - wymiar
rytualny rocka laczy sie z troska o uznanie spoleczne i uzyskanie zysku
z plyt (podobnie jak w sporcie z meczow). W jaki sposob wielu rockmenow
godzi indywidualizm z dazeniem do utozsamienia sie ze zbiorowoscia? czy
muzyka pop - nosnik mlodzienczej egzaltacji - nie traci swiezosci, stajac
sie powoli sposobem spedzania wolnego czasu? Te niejednoznacznosci (jak
w przypadku nowych pradow w chrzescijanstwie) trudno wytlumaczyc bez powiazania
z ogolnym kryzysem kulturowym.


This page hosted by
Get your own Free Home
Page