1.departamentalizacja

2. cechy charakterystyczne filozofii Taylora

3. Struktury

4. podział prac i daleko idąca specjalizacja prac (podać jedną z ważniejszych wad, oraz przedstawiciela który jako pierwszy zastosował podział prac - chodziło o Taylora)

5. elementy struktury organizacyjne wymienić nie opisywać

6. techniki heurystyczne - co to są te techniki i wymienić przykłady (to jest ostatni wykład)

7. centalizacja / decentralizacja

8. piramida sheina

9. bisocjacia .

10 artefakt

11. etapy kontroli

12. coś tam o teorii oczekiwań według grooma

13. rodzaje i funkcje planow

14. rodzaje kontroli

Departamentalizacja –jest jednym z mechanizmów tworzenia struktury organizacyjnej, polegającym na logicznym, sprawnym i efektywnym łączeniu zadań i pracowników. Znajduje głównie zastosowanie w średnich i dużych przedsiębiorstwach, gdzie obowiązki przenoszone są na menedżerów poszczególnych departamentów . Niemożliwy jest bezpośredni nadzór naczelnego kierownictwa nad pracownikami.

Bisocjacja - kojarzenie metod, pojęć należących do dwóch różnych dziedzin. Według Koestlera bisocjacja oznacza wzajemne przenikanie dwóch systemów odniesienia pod względem treści, zakresu i utworzenie przynajmniej jednego związku, którego podwójna przynależność odsłania stosunek mogący rozwiązać dany problem. Taką relacją biosocjacyjną jest w zarządzaniu na przykład organizacja macierzowa, system rotacji kadr itp. Podstawą teorii biosocjacyjnej jest spostrzeżenie, że żadna twórcza idea nawet oryginalna nie powstaje sama z siebie.

Centralizacja jest jednym z wymiarów struktury organizacyjnej, jest funkcją stopnia przekazywania na niższe szczeble organizacyjne uprawnień decyzyjnych. Stanowiskom kierowniczym centralizacja przypisuje formalne uprawnienia decyzyjne wraz z formalnym zakresem odpowiedzialności. Centralizacja zależy od tego, ile uprawnień do podejmowania decyzji przekazuje się na niższe poziomy w organizacji. Żadna jednak organizacja nie jest w pełni ani scentralizowana, ani zdecentralizowana. Można jedynie powiedzieć, że przedsiębiorstwo ma względnie scentralizowane określone funkcje, inne zaś względnie zdecentralizowane. Teoretycznie doskonale scentralizowana organizacja miałaby u szczytu jedną autorytatywną osobę, wszechwiedzącą i absolutnie mądrą. Osoba ta mogłaby zatem podejmować wszystkie ważne decyzje.

Wymiar centralizacji przyjmuje dwa modelowe rozwiązania:

• pełna centralizacja - kiedy wszystkie uprawnienia decyzyjne są przypisywanie do najwyższych stanowisk kierowniczych;

• pełna decentralizacja - kiedy wszystkie uprawnienia są delegowane na niższe szczeble zarządzania

Argumenty za centralizacją to:

• błyskotliwi, energiczni ludzie dysponujący wiedzą należą do rzadkości " trzeba zatem w ich rękach koncentrować władzę;

• zarówno duże, jak i małe organizacje potrzebują koordynacji i integracji ich różnych działań. Najlepiej to można osiągnąć poprzez scentralizowaną władzę, która dostrzega ogólne potrzeby.

• w dość dużej i zdywersyfikowanej organizacji rozmaici funkcjonalni i operacyjni kierownicy mogą myśleć w odmienny sposób i koncentrować się na własnych komórkach, być może wyolbrzymiając ich znaczenie dla całości. Od czasu do czasu nadrzędny interes organizacji wymagać będzie decyzji niepopularnych, z którymi większość personelu się nie zgadza. Jedynie scentralizowane kierownictwo może podejmować takie decyzje;

• poufność planów strategicznych i decyzji taktycznych jest łatwiejsza do utrzymania, jeśli zna je tylko mała grupa na górze.

Decentralizacja to proces przekazywania uprawnień decyzyjnych w dół hierarchii organizacyjnej, tj. delegowania ich menadżerom średniego i wyższego szczebla. Organizacja zdecentralizowana to taka, w której uprawnienia formalne i decyzyjne są delegowane tak daleko w dół drabiny podległości służbowej , jak tylko to jest możliwe. Stopień decentralizacji uprawnień decyzyjnych jest z reguły wyrazem opinii kierownictwa najwyższego szczebla o posiadanej kadrze kierowniczej. Jest wyrazem zaufania w stosunku do umiejętności i chęci korzystnego dla organizacji działania kierowników niższego szczebla i pracowników wykonawczych. Decentralizacja ze względu na podział i przekazywanie uprawnień dzieli się na decentralizację pionową i poziomą.

Piramida Sheina

W modelu Edgara Sheina najważniejszym założeniem jest, że sukces i efektywność organizacji nie zależy wyłącznie od udanej strategii rynkowej, dobrej struktury, efektywnej motywacji i kompetencji szefów czy umiejętności współpracy jednostek i grup społecznych. Na potwierdzenie tej tezy można przedstawić fakt, że mimo spełnienia wszystkich tych czynników w latach osiemdziesiątych XX wieku firmy amerykańskie nie były w stanie stawić czoła firmom japońskim, które w tempie błyskawicznym opanowywały rynek amerykański. Zaczęto, więc szukać przyczyn tego stanu, co powodowało analizowanie tego , czego nie widać czyli: stylu, charakteru, specyfiki organizacji, jej duszy. Dopiero wtedy poznano świat kultury organizacyjnej, która nazywana jest również osobowością firmy. Kultura ta przejawiała się w wielu czynnikach, które mają decydujące znaczenie , czy firma odniesie sukces czy też porażkę. Są to między innymi, zachowania jednostek, ich reakcje, sądy, postawy, sposoby rozwiązywania problemów, zorganizowanie hal produkcyjnych i biur, wyposażenie i estetyka wnętrz.
Według modelu E. Sheina kultura jest to pewna całość składająca się z trzech poziomów, które dzielą się ze względu na swoją trwałość i widoczność. Najlepiej zobrazuje to diagram w postaci piramidy.

Techniki heurystyczne – spełniają role pobudzającą i regulującą procesy kreatywne.

http://www.sciaga.pl/tekst/52807-53-burza_mozgow_i_inne_metody_heurystyczne

Metody heurystyczne odgrywają istotną rolę w rozwiązaniu problemów i są stosowane do poszukiwania pomysłów. Sama heurystyka jest umiejętnością, zdolnością wykrywania nowych faktów oraz relacji między faktami, dzięki którym dochodzi są do nowych prawd. Istotą metod heurystycznych jest dochodzenie do nowych rozwiązań przez sformułowanie hipotezy.

1. „Burza mózgów” – każdy pomysł jest dobry

Twórcą jest Osborn.

2. Technika Gordona

3. Algorytm wynalazku

4. Metoda morfologiczna

5. Gra ze słowami

6. Lista kontrolna

7. Analiza portfelowa

8. Technika delficka

9. Ankot

10. Antytemat

11. Kruszenie

12. Krytyczna ocena i analiza

13. Metoda Polaya

14. Porównania

15. Transformowanie przez znak graficzny

16. Wymuszenie sprzeczności

17. Cerma