Ocena jakości walorów turystycznych kształtujących przestrzeń architektoniczno – urbanistyczną starego miasta we Wrocławiu.

Kryteria oceny:

1.Przedmoity oceny są cechy zewnętrzne budynków (analiza wnętrz nie jest podejmowana), dziedzińce i podwórza niedostępne dla przechodnia nie są uwzględnione i nie wpływają one na ocenę budynku, w którym się one znajdują.

2.Zastosowano trzy kryteria:

- jakoś estetyki

- rodzaj stylu architektonicznego

- jakość architektury budynku

3.Ocena jakości walorów turystycznych.

Metody określania pojemności turystycznej.

Klasyfikacja metod:

1.metody opracowane specjalnie dla danego obszaru – uwzględniające przede wszystkim jego specyfikę

2.metody uniwersalne – mogą być wykorzystywane w różnych regionach, zarówno górskich jak i nizinnych.

Klasyfikacja ze względu na podejście badawcze:

1.metody wykorzystujące modelowanie matematyczne, np. metody oparte na rozwiązywaniu zadania optymalizacyjnego, metody programowania liniowego

2.metody oparte na bezpośrednich badaniach terenowych, podczas których są ustalane zależności pomiędzy liczbą turystów a mierzonym poziomem degradacji środowiska

3.metody szacunkowe oparte o analize cech jakościowych jednego z elementów przyrodniczych, bądź głównego kompleksu walorów

Ocena odbioru atrakcji (metody behawioralne)

Test zróżnicowania sematycznego:

Służy do oceny odbioru atrakcji i jest często stosowany w badaniach marketingowych.

Stosowany jest wtedy gdy chcemy uzyskać opinię konsumentów/turystów o cechach produktów. Polega na wyborze skrajnych cech produktu (np.ładny-brzydki, czysty-brudny).

Profil sematyczny można budować również w oparciu o ocenę różnych cech danego produktu turystycznego, takich jak wielkość i istandard bazy noclegowej, różnorodność infrastuktury rekreacyjnej, jakość kadr obsługujących.

Metody oceny rozwoju funkcji turystycznej:

Wskaźnik Baretje’a i Deferta - wskaźnik funkcji turystycznej miejscowości, wyrażony liczbą turystycznych miejsc noclegowych, pomnożoną przez 100, przypadającą na liczbę ludności miejscowej.

Wskaźnik Schneidera - wskaźnik intensywności ruchu turystycznego, wyrażony liczbą turystów korzystających z noclegów, przypadającą na 1000 mieszkańców stałych.

Wskaźnik Charvata - wskaźnik nasycenia bazą turystyczną, wyrażony liczbą miejsc noclegowych przypadających na km2 powierzchni całkowitej.

Wskaźnik gęstości ruchu turystycznego – wskaźnik liczby turystów przypadających na powierzchnię w km danej miejscowości regionu.

Wskaźnik wykorzystania pojemności noclegowej - wskaźnik liczby osobonoclegów wobec liczby turystycznych miejsc noclegowych w danej miejscowości.

Walory wypoczynkowe i uzdrowiskowe

Walory wypoczynkowe to te cechy środowiska naturalnego które umożliwiaja regenerację sił fizycznych i psychicznych.

W ocenie przydatności

1.cechy niezbędne – właściwości terenu dzięki którym zachowane jest minimum warunków zapewniających wypoczynek:

-czyste powietrze,

-cisza – brak występowania źródeł hałasu,

-niski stopień urbanizacji,

-brak zasadniczych przeciwskazań bioklimatycznych

-występowanie walorów estetycznych krajobrazu, w tym obecność szaty leśnej.

2.cechy korzystne – podnoszą dodatkowo wartość wypoczynkową terenu

WALORY KRAJOBRAZOWE

Ranga walorów widokowych zależy od:

-Zróżnicowania i rodzaju pokrycia terenu,

-Zróżnicowania wysokości względnych terenu,

-Harmonijności krajobrazu,

-Naturalności krajobrazu.

Często stosowana metoda oceny walorów widokowych to boniacja punktowa. Główne narzędzia to:

-Mapy topograficzne,

-Narzędzia GIS,

-Panoramy fotograficzne.

Strefa krajobrazowa Polski: nadmorska, pojezierna, nizinna, wyżynna, górska.

Występowanie wielkich kompleksów leśnych w Polsce – omówić według regionów!!!!!!!!!!

1.Bory Dolnośląskie

2.Bory Tucholskie

3.Bory Stobrawskie

4.Puszcza Goleniowska

5.Puszcza Białowieska

6.Puszcza Kampinoska

7.Puszcza Solska

8.Puszcza Bydgoska

1.Babiogórski Park Narodowy, rok powstania:1954 , elementy podlegające szczególnej ochronie : piętra roślinne, rumowiska skalne

2.Białowieski(1947r.);naturalny las liściasty i mieszany,żubr,tarpan

3.Biebrzański(1993r.);obszar bagienny,torfowiska,olsy

4.Bieszczadzki(1973r.);połoniny,lasy bukowe

5.Borów Tucholskich(1996r.);bór,jeziora,obszary bagienne

6.Drawieński(1990r.);krajobraz młodoglacjalny Puszczy Drawińskiej,bór sosnowy,buczyna,dąbrowa

7.Gorczański(1981r.);lasy jodłowo-bukowe,jeleń karpacki,gronostaj

8.Gór Stołowych(1993r.);rzeźba gór piaskowcowych z formami skalnymi,bory świerkowe

9.Kampinoski(1959r.);bór sosnowy,wydmy śródlądowe,bagna

10.Karkonoski(1959r.);skałki granitowe,rumowiska skalne,piętra roślinne

11.Magurski(1995r.);fragmenty pierwotnej puszczy

12.Narwiański(1996r.);bagna,łęgi,olsy,rozlewiska

13.Ojcowski(1956r.);rzeźba krasowa w dolinie Prądnika

14.Pieniński(1932r.);przełom Dunajca

15.Poleski(1990r.);jeziora krasowe,bagna,torfowiska

16.Roztoczański(1974r.);buczyny,dąbrowy,bory jodłowe,progi na Tanwi

17.Słowiński(1967r.);ruchome wydmy,jeziora przybrzeżne,bór sosnowy,bór mieszany

18.Świętokrzyski(1950r.);gołoborza,bory jodłowe,jodłowo-bukowe i sosnowe

19.Tatrzański(1954r.);rzeźba wysokogórska,piętra roślinne

20.Ujście Warty(2001r.);rozlewiska Warty,podmokłe łąki,unikatowa w Europie ostoja ptactwa wodnego i błotnego

21.Wielkopolski(1957r.);lasy sosnowe,dąbrowy

22.Wigierski(1989r.);krajobraz młodoglacjalny Puszczy Augustowskiej,bory świerkowo-sosnowe,jeziora rynnowe,bagna

23.Woliński(1960r.);krajobraz młodoglacjalny na wyspie Wolin,wybrzeże klifowe,bory sosnowe,buczyna

Długość optymalnego okresu korzystania z letnich i zimowych walorów krajobrazowych środowiska przyrodniczego:

Sezon letni – trwa od początku pełni wiosny do końca wczesnej jesieni (kiedy na drzewach są liście).

Sezon zimowy – utożsamieny jest z okresem występowania pokrywy śnieżnej.

Klimat – pojęcia:

Bioklimat-biologiczne oddziaływanie warunków klimatycznych na człowieka i inne organizmy żywe

Antropoklimat-

1.wpływa na odczuwanie klimatu i samopoczucie ludzi

2.składają się na niego czynniki i elementy klimatyczne oras ich wzajemne relacje

3.określa się pod kątem jego tzw. bodźcowości

Bodźce atmosferyczne działające na człowieka –

1.fizyczne – promieniowanie słoneczne, temperatura i wilgotność, wiatr, ciśnienie atmosferyczne, elektryczność atmosferyczna, hałas.

2.chemiczne – ozon, tlen, dwutlenek siarki, dwutlenek azotu, tlenek węgla, metale ciężkie.

Walory wypoczynkowe – cechy korzystne

Cechy korzystne - występowanie tych elementów składowych środowiska przyrodniczego, które podnoszą przydatność obszarów z walorami dla różnych form turystyki wypoczynkowej przy czym zestaw tych cech jest zależny od rodzaju strefy krajobrazowej. Umożliwiają one uprawianie aktywnego wypoczynku w formie wędrówek pieszych itp.

Cechy korzystne w strefie nadmorskiej:

-rodzaj brzegu morskiego

-szerokość plaży

-udział szaty leśnej o większej przydatności turystycznej (dla celów penetracji turystycznych)

-urozmaicona rzeźba terenu.

W strefie pojeziernej i nizinnej:

-występowanie odpowiednio dużych powierzchniowo i przydatnych dla turystyki naturalnych zbiorników wodnych

-występowanie cieków wodnych przydatnych dla wędówkowej turystyki wodnej oraz dla celów kąpieliskowych

-udział szaty leśnej o większej przydatności turystycznej (dla celów penetracji turystycznych)

-urozmaicona rzeźba terenu

-korzystne warunki śniegowe.

W strefie krajobrazowej górskiej:

- urozmaicona rzeźba terenu (wysokości bezwzględne - i względne - to wysokość mierzona od poziomu morza do szczytu góry , walory widokowe)

-korzystne warunki narciarskie

-szata leśna.

Szata leśna – ma podstawowe znaczenie w ocenie przydatności obszarów idla celów wypoczynkowych.

Szata leśna w obszarach wypoczynkowych spełnia dwie funkcje:

-jako walor krajobrazowy’

-jako potencjalny obszar penetracji turystycznych w różnych formach.

O jej znaczeniu dla wypoczynku decyduje:

-udział powierzchni zalesienej,

-jakość powierzchni leśnej, czyli jej przydatność turystyczno – rekreacyjna

Jakość powierzchni leśnej jest funkcją dwóch dowolnych jej właściwości:

-wiek lasu

-rodzaje siedliska

UWAGA w przypadku dużych kompleksów leśnych, większą przydatnością turystyczną odznacza się strefa brzegowa lasu.