UNIWERSYTET RZESZOWSKI
Wydział matematyczno-przyrodniczy
Instytut techniki
Prowadzący:
prof. dr hab. Mieczysław Korzyński
Grupa:
Krzysztof Rajzer
Piotr Łoza
Kuba Habrat
Kamil Idzik
Konrad Kruczek
Przemysław Winiarski
Łukasz Groszek
Paweł Hrycyna
Tomasz Rok
Patryk Rokiciński
Dariusz Wałczyk
Robert Makowiecki
Temat ćwiczenia:
Normowanie operacji tokarskiej metodą chronometrażu.
Część teoretyczna
Chronometraż to technika mierzenia czasu, która pozwala określić jego normy potrzebne na wykonanie zadania roboczego lub jego części. Charakterystyczną cechą jest pomiar czasu trwania elementów pracy, które powtarzają się cyklicznie.
Chronometraż ma zastosowanie w badaniach dotyczących metod pracy oraz przy opracowywaniu norm pracy metodą analityczną.
Chronometraż dzieli się na następujące etapy:
Analiza procesu pracy na czynności składowe.
Pierwszym krokiem jest podział procesu pracy na mniejsze elementy oraz wykonanie wielu pomiarów każdego z tych elementów. Należy również przeprowadzić badanie metod pracy.
Przeprowadzenie niezbędnej ilości pomiarów każdej czynności.
Ilość pomiarów czasu trwania każdej czynności jest zależna od:
czasu wykonywania każdej czynności,
typu produkcji,
czasu trwania procesu.
Ustalenie zwartości szeregu chronometrażowego.
Wykonując pomiary poszczególnych czynności można natrafić na nieprzewidziane czynniki, które mogą znacząco wpływać na wydłużenie czasu ich trwania. Takimi czynnikami mogą być np. chwilowe awarie, brak prądu itp. Kończąc chronometraż należy wyeliminować błędne pomiary, które mogłyby zakłócić końcowy wynik.
Określenie czasu normalnego wykonywania procesu.
Ustalając czas trwania procesu, należy wziąć pod uwagę tempo normalne, które definiowane jest jako szybkość pracy zwykłego pracownika, pracującego pod nadzorem. Wzorcowe tempo pracy ustalane jest na poziomie szybkości ruchów człowieka, który idzie po równym, płaskim terenie, bez obciążenia, z prędkością ok. 4,5km/godz. Dzięki takiemu wzorcowi można ustalić, w jakim tempie pracuje robotnik. Obliczone tempo pracy posłuży do wyznaczenia czasu, w którym wykonywany będzie dany proces.
Uzupełnienie normy o czasy dodatkowe.
Oprócz czasu wykonywania danych czynności, chcąc obliczyć czas trwania danego procesu należy ustalić także:
czas przygotowawczo-zakończeniowy, który występuje dwa razy podczas zmiany (np. zaznajomienie się z instrukcją, rozliczenie zmiany),
czas uzupełniający, w skład którego wchodzą: czasy fizjologiczne oraz technicznie uzależnione niecykliczne czasy obsługi.
Wykonanie ćwiczenia.
Tabela pomiaru czasu.
| Lp. | Rodzaj czynności | Punkt charakterystyczny | Pomiar 1 [s] |
Pomiar 2 [s] |
Pomiar 3 [3] |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Mocowanie części | Od dotknięcia części do odłożenia klucza | 21 | 20 | 20 |
| 2 | Planowanie czoła | Do wyłączenia obrotów | 170 | 68 | 60 |
| 3 | Nakiełkowanie | Do wyłączenia obrotów | 72 | 50 | 52 |
| 4 | Wiercenie 1 | Do wyłączenia obrotów | 119 | 94 | 191 |
| 5 | Wiercenie 2 | Do wyłączenia obrotów | 145 | 190 | 201 |
| 6 | Toczenie średnicy, wykonanie fazek | Do wyłączenia obrotów | 188 | 192 | 301 |
| 7 | Odcinanie | Do wyłączenia obrotów | 104 | 115 | 156 |
| 8 | Przemocowanie | Do odłożenia klucza | 64 | 42 | 91 |
| 9 | Planowanie czoła na wymiar, wykonanie fazek | Do wyłączenia obrotów | 112 | 132 | 89 |
| 10 | Odmocowanie | Do odłożenia klucza | 48 | 20 | 20 |
| Suma | 943 | 923 | 1121 |
Wnioski.
Normą jaką ustalamy na wykonanie części jest wynik średni dokonanych pomiarów. Po zaokrągleniu wynosi on 996 sekund.