6. Pojęcia monochroniczności i polichromiczności. CZAS W KULTURZE

CZAS MONOCHORNICZNY - terminowość

` czas Amerykanów lub czas północnoeuropejski (Szwajcaria, Grecy, Niemcy) określany jest jako monochroniczny

` osoby żyjące w kulturze monochromicznej czują wewnętrzny przymus robienia rzeczy po kolei, według ustalonego wcześniej harmonogramu

` ważna jest punktualność i przestrzeganie harmonogramów

` harmonogramy i terminy uważa się najczęściej za sztywne

` umówione spotkania nie są przerywane

` akcentuje plany, segmentację i dokładność

` czas ma charakter linearny i podzielony jest na odcinki niczym droga lub wstęga wybiegająca w przyszłość i cofająca się w przeszłość

` mówią o nim jako o zaoszczędzonym, opóźnionym, zmarnowanym, straconym, nadrobionym, przyspieszonym, opóźnionym, wlokącym się lub uciekającym - metafory te należy traktować bardzo poważnie, ponieważ wyraża podstawowy sposób przedstawiania czasu jako umykającego świadomości wyznacznika lub jako ramy, w którą wszystko inne jest wpisane

` arbitralny i narzucany jak obowiązek, innymi słowy – wyuczony

CZAS POLICHORNICZNY - skupienie się na ludziach

` zaobserwowany przez Halla w Hiszpanii, Włoszech, krajach latynoamerykańskich (meksykanie, Ekwadorczycy) i na Bliskim Wschodzie

` opiera się na interakcjach z ludźmi i dokonywaniu transakcji, nieuznających harmonogramów

` pozwala na swobodne wykonywanie kilku czynności naraz

` kładzie się nacisk nie na realizację założonych planów, ale na zaangażowanie ludzi i zakończenie przedsięwzięć

` najważniejszy jest człowiek i zdarzenie

` umówione spotkanie może się opóźnić w zależności od ilości spotkanych po drodze ludzi oraz od zdarzeń nieprzewidzianych

` nie ma czasu straconego, ponieważ jeśli na jednym poziomie akcja się opóźniła, na drugim trwa