61 Istota, cel, zasady stosowania i warunki skuteczności kar w procesie resocjalizacji.

Kara – to przykrość, która spotyka wychowanka za popełnione czyny naganne.

Kara – może wyeliminować pojawienie się czynu nagannego, ale bardzo często nie zachęca do właściwego postępowania. Celem karania jest eliminacja niewłaściwej z założenia pewnej czynności. Kara polega na wprowadzeniu czynników awersyjnych albo odebraniu czynników atrakcyjnych.

Funkcja kary polega na zwalczaniu zachowań destrukcyjnych, obniżeniu lub wyhamowaniu prawdopodobieństwa występowania ich w przyszłości. Pozwala wychowankowi ustalić, co w jego postępowaniu jest dobre a co złe. Ważnym czynnikiem skuteczności kary jest jej siła. Kara łagodna

w wielu przypadkach powoduje nasilenie zachowań nagannych. Kara za surowa jest jeszcze gorsza, ponieważ wychowanek nie czuje się winnym tylko pokrzywdzonym.

Warunki skuteczności kary:

• kara powinna być adekwatna do winy i sprawiedliwa,

• kara powinna być stosowana konsekwentnie,

• kara powinna uwzględniać okoliczności, wiek wychowanka, motywy jego czynu,

• kara powinna następować bezpośrednio po przewinieniu,

• kara powinna być dla wychowanka zrozumiała ( należy wytłumaczyć za co karaliśmy)

• kara nie może poniżać, godzić w ambicje i godność osobistą,

• nie wolno karać bez wysłuchania wyjaśnień.

Ustalenie wymiaru kary nie może mieć miejsca w stanie uniesienia i złości wychowawcy, ponieważ grozi złamaniem zasad sprawiedliwości.

Kara powinna być ostatecznym środkiem wychowawczym, należy po nią sięgać gdy zawiodą wszystkie inne metody wychowawcze. Kara z reguły nie eliminuje całkowicie zachowań aspołecznych, tylko je hamuje na pewien okres , z założenia jest zła, ponieważ posiada przymusowy charakter.

Tylko te sposoby karania można uznać za skuteczne, które spowodują sprawiedliwy, pozytywny stosunek dzieci i młodzieży do świata ludzi, zwierząt i rzeczy. Osiągniecie takich postaw w znacznej mierze zależy od nas, dorosłych – rodziców.