style kierowania w organizacji

STYL KIEROWANIA TO:

utrwalony, indywidualny sposób zachowania kierownika w stosunku do podwładnych, w celu wywarcia wpływu na ich zachowanie i pobudzenie ich do działania w procesie realizacji celów organizacji

Wybór stylu kierowania

Kierownicy, którzy wierzą w to, że wpływają na otoczenie preferują udział pochodnych w procesie podejmowania decyzji.

Ci, którzy uważają swój wpływ na to, co się dzieje za niewielki, preferują styl autokratyczny.

Efektywność konkretnego stylu zależy od „dojrzałości” pracowników.

Styl kierowania, który był skuteczny w przeszłości może zawieść w nowej sytuacji (np. po przeniesieniu na wyższy szczebel zarządzania).

Kierownicy jednak najczęściej są elastyczni − zmieniają styl kierowania w zależności od sytuacji.

Badania wykazały, że kierownicy mogą zachowywać się w ten sposób, że będzie to oznaczało zarówno orientację na pracownika jak i na zadanie.

Demokrata / Ludzie

1. Potencjalnie rozszerzy zakres oddziaływania kierowniczego.

2. Dokładnie wyjaśniając, czego się oczekuje, ukierunkowanie

wysiłków podwładnych na realizację celów, zaspokajanie ich

oczekiwań itd. pozwala kierownikowi wpływać na sposoby
osiągania celów.

Autokrata / Zadania

1. Szybkość działania i podejmowania decyzji.

2. Ścisła kontrola podwładnych.

3. Skrajnie autorytarne podejście ⇒ powstanie grup niefor-

malnych, których cele są sprzeczne z celami org. ↓ skut. zarz.

Kierownik demokratyczny (teoria Y)

Koncentracja na pracownikach. Założenia:

a) Jeżeli pracownicy akceptują cele organizacji,

dążą do uzyskania większej samodzielności w

działaniu.

b) Zaangażowanie w zadanie zaspokaja dążenie

pracowników do osiągnięcia celu.

c) Pracownicy dążą do nasilenia twórczych

elementów ich działań, są kreatywni.

Kierownik autokratyczny (teoria X)

Koncentracja na celach działania. Założenia:

a) Ludzie starają się unikać wysiłku.

b) Ludzie są bierni, wolą by nimi kierowano,

c) najbardziej pożądają poczucia bezpieczeństwa.

d) By skłonić ich do wysiłku trzeba wykorzystać

przymus, ścisłą kontrolę, groźbę.

Czasami wykorzystuje się bodźce materialne

(życzliwy autokrata).

Podwładni uczestniczą w procesie form. zadań.

Mają dużą autonomię. Ciągłą kontrolę zastępuje ocena efektu końcowego.

Mc GREGOR

Likert

Ocena stylów

I. Eksploratorsko autorytarny

Kierownik posiada cechy autokraty. Samowładca,

nieograniczona władza.

II. Życzliwi autokraci

Podtrzymują nadal samodzielne kierownictwo, ale pozwalają, w ograniczonym zakresie, uczestniczyć podwładnym w procesach decyzyjnych.

III. Konsultatywno demokratyczny

Znaczne zaufanie do podwładnych. Bezpośrednie z nimi kontakty.

IV. Oparty na współuczestnictwie

Grupowe podejmowanie decyzji i partycypacja pracowników w procesie zarządzania.

---