Stopień uwodnienia

Zawartość wody w materiale z których wykonane są soczewki miękkie wynosi od od 38% do 74%. Jest to dość istotny parametr, gdyż w pewnym stopniu determinuje on ilość tlenu przepuszczanego przez materiał (Dk). Generalnie im większe uwodnienie, tym większe Dk materiału.

Gazoprzepuszczalność

Ilość tlenu dostarczana przez soczewkę kontaktową jest bardzo istotna gdyż rogówka nie jest unaczyniona i musi korzystać z tlenu zawartego w powietrzu. O ilości tlenu dostarczanego przez soczewkę do oka decyduje uwodnienie soczewki jak i jej grubość co wyraża wartość Dk/t, gdzie t jest grubością soczewki. Uważa się, że im wyższe uwodnienie materiału i im cieńsza soczewka, tym więcej tlenu dociera do rogówki. Należy jednak pamiętać o tym, że im im większe uwodnienie materiału, tym jest on bardziej wiotki i łatwiej traci kształt utrudniając prawidłowe założenie soczewki i późniejsze jej przyleganie. Dlatego też oba parametry: stopień uwodnienia i grubość soczewki (uzależniona również od rodzaju materiału) muszą być optymalnie dobrane, aby soczewka spełniała wymogi zdrowotne. Najnowsze badania naukowe zalecają 125 Dk/t jako bezpieczne minimum.

Moce optyczne

Moce optyczne należą do podstawowych parametrów soczewki.

Dla soczewek sferycznych (jednoogniskowych) podaje się moc sferyczną (PWR). Osoby dotychczas noszące okulary o mocy powyżej ± 4,0 D (dioptrie) zwykle potrzebują soczewek kontaktowych o nieco innej mocy. Różnica ta wynika z różnicy odległości między okiem a okularami, któraz zwykle wynosi od 10 do 16 mm w porównaniu do odległości między okiem a soczewką kontaktową wynoszącej 0 mm. W związku z tym osoby nadwzroczne potrzebują soczewek kontaktowych o mocy wyższej niż w okularach, a osoby krótkowzroczne soczewek o mocy niższej niż w okularach.

Dla soczewek torycznych (cylindrycznych) stosowanych do korekcji astygmatyzmu podawana jest obok mocy sferycznej dodatkowo moc cylindryczna (CYL) i oś cylindra (AXE). Tak więc soczewki toryczne charakteryzujące się tym, że mają różne moce w dwóch prostopadłych do siebie przekrojach soczewki opisuje moc sferyczna (PWR), oraz moc cylindryczna (CYL) będąca różnicą między mocą sferyczną, a mocą w drugim przekroju. Kolejnym parametrem opisującym soczewki toryczne jest oś cylindra (AXE) określająca położenie geometryczne mocy sferycznej.

Promień krzywizny

Kolejnym bardzo istotnym parametrem opisującym soczewki jest promień krzywizny bazowej oznaczany jako BC. Wartość ta mówi o geometrii powierzchni wewnętrznej, którą soczewka styka się z powierzchnią rogówki (oka). Dobierając soczewki należy zadbać o to, aby soczewka w miarę swobodnie poruszała się po powierzchni oka. Zbyt ciasna soczewka uniemożliwia swobodny przepływ łez między soczewką a rogówką co służy wypłukiwaniu spod soczewki ewentualnych zanieczyszczeń i złuszczonych komórek nabłonka komórki. Natomiast zbyt luźna soczewka o nadmiernej ruchomości na oku, może być przyczyną dyskomfort.

Średnica soczewki

Soczewki opisane są za pomocą kolejnego parametru którym jest ich średnica (DIA), która musi być dostatecznie duża, aby soczewka w całości przykryła rogówkę.

Ogniskowa (odległość ogniskowa) (ang. focal length) - odległość pomiędzy ogniskiem układu optycznego a punktem głównym układu optycznego np. odległość środka soczewki od punktu, w którym skupione zostaną promienie świetlne, biegnące przed przejściem przez soczewkę równolegle do jej osi.Dla układów soczewkowych wyróżnia się ogniskową przednią f i tylną F, spełniona jest równość:

gdzie n, N - współczynniki załamania światła dla ośrodków odpowiednio przed i za układem optycznym.

Jeśli układ znajduje się w jednorodnym ośrodku, to n = N, a więc również f = F. Odległość ogniskowa danego układu optycznego określa jego powiększenie.

Odwrotnością ogniskowej jest zdolność zbierająca układu optycznego.

Zdolnością skupiającą soczewki nazywa się odwrotność jej ogniskowej:

Jednostką zdolności skupiającej jest dioptria (1D). Oznacza ona zdolność skupiającą soczewki o ogniskowej 1m:

Soczewki skupiające mają zdolność skupiającą dodatnią, a rozpraszające - ujemną. Często mówiąc o zdolności skupiającej soczewki, używa się terminu zdolność zbierająca.

Aby wyznaczyć obraz jakiegoś przedmiotu obserwowanego przez soczewkę opieramy się na biegu kilku charakterystycznych promieni. Wiadomo, że wiązka równoległa padająca na soczewkę skupia się w jej ognisku (w przypadku soczewki rozpraszającej są to przedłużenia do tyłu promieni wychodzących). Kolejnym charakterystycznym promieniem będzie promień przechodzący przez ognisko soczewki. Promień taki po przejściu przez soczewkę będzie promieniem równoległym do jej osi. Kierunek promienia przechodzącego przez środek soczewki nie ulegnie żadnemu odchyleniu. Poniższe rysunki (Rys. 3 i Rys. 4) przedstawiają sposób znajdowania obrazu danego przedmiotu.

 Rysunek 3. Sposób znajdowana obrazu - soczewka skupiająca.

 

 

 

 

 

  Rysunek 4. Sposób znajdowania obrazu - soczewka rozpraszająca

Stosunek wielkości obrazu (P) do przedmiotu (K) nazywamy powiększeniem (M).

 

---