Gra w malowanie obrazków
Stanly Kissel stosuje grę w malowanie obrazków, przy pierwszym kontakcie z dzieckiem. Uważa, że terapeuta powinien dbać o to by dziecko przy pierwszym kontakcie z terapeutą poczuło się bezpieczne. Jak również gra ta ma służyć ustaleniu w pokoju zabaw pozycji terapeuty jako autorytetu .
Gra ta powinna być stosowana przede wszystkim z dziećmi do 9 roku życia, które są zbyt impulsywne, albo zbyt spokojne.
Dzieci zbyt spokojne posiadają liczne lęki, fobie, depresje, a także wykazują dużą nieśmiałość, zahamowania lub popadają w różne obsesje, sytuacje nowe stanowią dla nich dużo kłopotów. Taka zabawa uspokaja je, zmniejsza ich obawy przed nieznanym.
Z kolei dzieci nazbyt pobudliwe, zdekoncentrowane, wykazujące dużą agresje oraz przeciwstawiają się wszystkiemu, potrzebują ukierunkowania i struktury zadania.
Ta zabawa zaspokaja potrzeby takich dzieci w sposób bezpieczny oraz kształtuje autorytet terapeuty.
Po przedstawieniu się dziecku zapytaj: „Bawiłeś się kiedyś w grę w malowanie obrazków?”, weź kawałek papieru i narysuj kwadrat, powiedz: „pewnego razu był sobie chłopiec / dziewczynka” dalej rysuj dwa kwadraty jako okna oraz prostokąt jako drzwi. Kontynuuj mówiąc: „to był po prostu domek jak każdy inny z dwoma oknami, drzwiami i dachem oraz dwoma kominami” dorysuj trójkąt na górze i dwa kominy wychodzące z każdej strony. „W domku żył mały chłopiec / dziewczynka ” teraz zapytaj dziecko o imię jeśli nie żadnego ty podajesz jego imię i prosisz go o potwierdzenie. „Wiec Jaś mieszkał w tym domku ze swoimi rodzicami, pewnego dnia rodzice przynieśli mu małego pieska” jak Jaś nazwał swojego pieska. Poczekaj na odpowiedz dziecka, a jeśli nie podaje to musisz to zrobić za niego. „Każdego dnia, kiedy Jaś szedł spać zabierał swojego pieska burka ze sobą pewnego dnia gdy Jaś się obudził nie znalazł burka w swoim pokoju wyszedł przed dom i również tam go nie zobaczył” Narysuj prostą linię od drzwi domu. Jeżeli dziecko zareaguje mówiąc „nie”, zgódź się z nim jeśli zareaguje mówią c „tak” powiedz: „Jaś podszedł do drzwi i kiedy był blisko zauważył psa podobnego do burka, ale to nie był burek”. Jeśli dziecko po upływie pewnego czasu nie zareaguje powiedz „on nie znalazł burka” Następna cześć gry polega na rysowaniu kilkunastu linii tak aby wyglądały jak łapy. Rysując te linie powiedz: „Jaś zaczął szukać swojego pieska. Poszedł w kierunku pewnej ulicy potem innej i znowu innej” możesz przerwać i zapytać czy widzi psa. Odpowiedz istotna to „nie” jeżeli usłyszysz „tak” powiedz jak poprzednio ze to nie ten pies. Dojdź do punktu gdy już są cztery nogi i powiedz: „Jaś przypomniał sobie ze burek lubi biegać po park więc szybko tam poszedł” potem narysuj linie która stanie się ogonem. Zapytaj czy pies tam był. Potem narysuj krzaczasty teren który będzie ogonem. Odpowiedz powinna brzmieć nie. „Janek ciągle szukał i szukał swojego psa w parku ale nie mógł go znaleźć” następnie zapytaj dziecko jak czuł się Janek. Właściwa odpowiedz jest ze był smutny. Wtedy zapytaj czy Janek wracał do domu szybko czy wolno?? bez względu na odpowiedz powiedz że czuł on smutek i szedł do domu powoli. Do czasu narysowania ostanie linii biegnącej od ogona do domu należy zapytać dziecko co stało się z obrazkiem domu?? Poczekaj na odpowiedz i powiedz dziecku ze domek stał się obrazkiem psa i zapytaj czy chciałby wziąć obrazek do domu. Podtrzymuj rozpoczętą rozmowę z dzieckiem zaproponuj zabawę zabawkami lub poproś o narysowanie obrazka dla ciebie.