Katarzyna Chlabicz
Anna Szyszko
Mariusz Dąbrowski
III rok POW(z) gr. I
TEMAT: Poprawa komunikacji w grupie
Czas trwania zajęć: ok. 90 minut
Wiek grupy: 1-2 klasa gimnazjum
Cel ogólny:
- nauka współpracy i komunikacji w grupie
Cele szczegółowe:
- poznanie się uczestników ze sobą nawzajem i z prowadzącym zajęcia.
- zawarcie wstępnego kontraktu
- rozwój poczucia bezpieczeństwa w grupie- integracja grupy
- rozwój empatii w grupie poprzez zauważanie podobieństw między uczestnikami,
poszerzanie wiedzy o uczuciach, ich podłożu i konsekwencjach.
lepsze poznanie się wzajemne oraz wzrost poczucia własnej wartości,
Metody:
pogadanka wprowadzająca
niedokończone zdania
odgrywanie ról
wywiad
Środki dydaktyczne:
kartki, długopisy
koc, piłeczka tenisowa
Przebieg zajęć:
Przedstawienie się prowadzących zajęcia wraz z podaniem krótkiej informacji o celu zajęć. Informujemy, że celem zajęć jest lepsze wzajemna poznanie się uczestników, poznanie swoich mocnych stron, nauczenie się różnych sposobów bycia razem w grupie, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami, jakie się w grupie pojawiają, oraz wspólna zabawa. Pytamy uczestników czy chcą uczestniczyć w takich zajęciach
(2-3 min)
Przygotowujemy kratki z imionami wszystkich uczestników i podajemy instrukcję, że teraz poślemy te kartki w obieg, by każdy mógł wpisać po jednym pozytywnym zdaniu na temat każdego uczestnika. Można podać przykłady takich zdań lub ich początek, np. lubię w tobie..., podoba mi się, gdy... itp. Kartki po każdym wpisie zwijamy w harmonijkę, żeby kolejna osoba nie sugerowała się wpisem poprzedniej. Na koniec każdy otrzymuje kartkę ze swoim imieniem i wpisami. Kto ma ochotę, może odczytać treść swojej kartki lub podzielić się wrażeniami (odczuciami). Podkreślamy, że każdy ma swoje mocne strony
(15 min)
Każdy uczestnik przedstawia pantomimiczne, co potrafi robić dobrze (np. jeździć na rowerze) — inni zgadują, co przedstawiał. Aktora nagradzamy brawami. Jeśli grupa nie zgadnie, przedstawiający mówi, co przedstawiał, i jeśli chce — pokazuje dalej.
(15-20 min)
Zabawa pt: „Zabójca". Siadamy w kręgu, losujemy kartki, z których jedna wyznacza „zabójcę". Zabójca zabija poprzez mrugnięcie okiem do uczestnika. Ten pada zabity. Reszta obserwuje i próbuje odkryć, kto jest zabójcą
(7 min)
Wybieramy chętnych do zabawy. Każdy z nich wychodzi z sali, po czym wraca i wykonuje wobec kogoś (lub całej grupy) gesty i ruchy, które zachęcałyby do czegoś. Grupa odgaduje, czego on chce, ewentualnie co czuje i co myśli. Prowadzący pomaga w odgadywaniu. Omówienie — rozróżnianie zachowań od intencji, uczuć i myśli.
(10 min)
Zabawa w marzenia. Prosimy uczestników o zamknięcie oczu i każdy ma wyobrazić sobie, o co poprosiłby złotą rybkę, gdyby nagle mogła ona spełnić jego dwa życzenia.
Każdy uczestnik wypowiada głośno swoje życzenia. Jeśli ktoś nie chce, nie zmuszamy, ale zachęcamy, by podzielił się chociaż jednym marzeniem. W omówieniu podkreślamy wspólne wątki, które pojawiły się w marzeniach uczestników zajęć. Możemy na koniec poukładać marzenia w 3 grupy, np. praca — szkoła, życie osobiste, dobra ogólne (np. sprawiedliwość).
(10 min)
Zabawa ruchowa „Zabawy z dzieciństwa". Prosimy, aby wszyscy zamknęli oczy i przypomnieli sobie, w co lubili się najbardziej bawić w dzieciństwie. Proponujemy cofnąć się w czasie jak najdalej i przypomnieć sobie rodzaje ulubionych zabaw, ich miejsca, przedmioty, ludzi, którzy nam towarzyszyli, zapachy itd. pary : osobami, które mało znają, i opowiadają sobie po kolei swoje wspomnienia.
Organizujemy „Konferencję prasową". Prowadzący jako dziennikarz zadaje pytania osobom z pary lub grupki o ulubione zabawy i partnera.
W omówieniu podkreśla się wszystko, co było wspólne w ich zabawach. (10 min)
Zabawa ruchowa „Zdobywanie kąta". Kąt jest broniony przez kilka osób z jednej drużyny lub całą drużynę trzymającą się za ręce. Zdobywa go jedna osoba. Łańcuch rąk raz rozerwany nie może się złączyć. Gdy jedna osoba zdobędzie kąt (ma na to 2 minuty) — próbują kolejne osoby z drużyny przeciwnej, aż spróbują wszyscy (drużyny muszą być równe). Zwycięża ta drużyna, z której więcej osób zdobyło kąt przeciwnika.
(15 min)
Turlanie do siebie piłeczki tenisowej po rozłożonym i trzymanym przez wszystkich uczestników kocu, ze słowami skierowanymi do określonej osoby: daję (darowuję) Ci .(uśmiech, sympatię, przyjaźń, wybaczenie itp.). Musi to być rzecz niematerialna.
(3 min)