W literaturze przedmiotu można znaleźć szczegółowe rozwinięcie systemu zasad kontroli. Na przykład H. Koontz i C. O'Donnell uważają, że:
kontrola musi odpowiadać postawionym jej zadaniom, a w szczególności potrzebom organów, z których ramienia jest wykonywana, przyczyniając się do osiągnięcia celów i dopomagając kierownictwu;
wyniki kontroli muszą być niezwłocznie przekazywane do wykorzystania i natychmiast wykorzystywane;
kontrola musi wybiegać w przyszłość, sygnalizując nie tylko przeszłe i obecne, lecz także przyszłe odchylenia, co jest działaniem zmierzającym do zapewnienia pełnej profilaktyki, tj. korygowania odchyleń, zanim te odchylenia nastąpią;
kontrola musi obejmować strategiczne punkty kontrolowanej działalności i ujawniać większe odchylenia, a nie zajmować się - ze szkodą dla całości - sprawami i odchyleniami drobnymi;
kontrola musi być obiektywna, tzn. oparta na obiektywnych, jasno ustalonych kryteriach, wyznaczeniach, normach, planach itp.;
kontrola musi być elastyczna, tzn. uwzględniać nieprzewidziane okoliczności, potrzebę zmiany planów itp.;
kontrola musi nawiązywać do schematu organizacji kontrolowanej działalności, by wiązać wyniki z jednostkami ponoszącymi odpowiedzialność za daną działalność;
kontrola musi być ekonomiczna, czyli warta swoich kosztów;
system kontroli musi być zrozumiały, a więc prosty;
kontrola powinna wskazywać potrzebne działania korygujące;
wyniki kontroli powinny być wykorzystywane, aby kontrola nie była tylko sztuką dla sztuki;
okresowo należy dokonywać przeglądu systemu, zasad i procedur kontroli w celu ciągłego jej doskonalenia.
Z potrzebą stałego doskonalenia oraz dostosowywania systemu kontroli do realnych potrzeb wiąże się kwestia zapobiegania coraz bardziej groźnemu niebezpieczeństwu nadmiaru informacji, utrudniającego podejmowanie decyzji. Informacje powinny być należycie wyselekcjonowane i przetworzone.