Bourdieu „Podstawy teorii przemocy symbolicznej”

 

Przemoc symboliczna - zjawisko polegające na narzucaniu wzorów, znaczeń, zachowań kulturowych, w sposób uprawniony, ukrywając układy sił, które leżą u podstaw tego narzucania.

 

Przemoc symboliczna

         jest podstawowym mechanizmem socjalizacji pierwotnej.

         opisuje stosunki pomiędzy dwoma biegunami struktury społecznej: klasą dominującą i zdominowaną. (Dzięki wyjściowej różnicy w pozycjach społecznych grupy dominujące mogą narzucić pozostałym normy i wartości najlepiej odpowiadające ich interesom).

 

I Arbitralność kulturowa - zjawisko polegające na tym, że przekazywany jest jeden prawomocny, lepszy wzorzec, który klasy dominujące narzucają klasom zdominowanym.

 

Arbitralność kulturowa przekazywana jest poprzez działania pedagogiczne, które opierają się na przemocy symbolicznej.

 

Działania pedagogiczne

         reprodukują selekcje informacji dokonaną przez pewną grupę czy klasę.

         budują system wychowania, a także system edukacji.

         przyczyniają się do reprodukcji struktury społecznej poprzez dystrybucję kapitału kulturowego.

         nie istnieją  bez zobowiązań czy sankcji przemocy symbolicznej (instrumentem represji może być nawet odmowa uczucia - amerykańska szkoła).

 

 

Klasy niższe nie uświadamiają sobie układu sił narzucających znaczenia w działaniach pedagogicznych ponieważ interweniuje tak zwany autorytet pedagogiczny ( w szkole na przykład nauczyciel, na studiach profesor).

 

 

Autorytet pedagogiczny - arbitralna moc narzucania znaczeń ( prawomocność nadawania).

         jest nierozpoznawalny i uznaje się go za uprawniony autorytet

         niezbędny warunek działania pedagogicznego

         musi istnieć, żeby arbitralność nie była oczywista

Trudności z ukrycie arbitralności występują gdy:

         kultura grupy, której narzuca się kulturę dominującą jest bardzo od niej odległa

         społeczna definicja uprawnionego sposobu narzucania wyklucza bezpośrednią formę przymusu

         jednostki uznają prawomocność narzucania dopóki sobie jej nie uświadomią

 

Praca pedagogiczna- działanie polegające na wdrażaniu, które musi trwać tak długo, aż uzyska się trwałe wykształcenie, to znaczy habitus.

Habitus- element odtwarzanie kultury dominującej.

         podział habitusu na pierwotny i wtórny

         pierwotny habitus stanowi podstawę kształtowanie kolejnych habitusów

         sukces wpojenia habitusu wtórnego zależy od odległości tego habitusu od habitusu pierwotnego

         sposoby wpojenia habitusu: wychowanie, dekulturacja i rekulturacja

 

Habitus pierwotny nie wystarczy, by grupa podejmowała takie same praktyki dlatego stosuje się pracę pedagogiczną wtórną = wychowanie szkolne.

 

System nauczania - praca pedagogiczna ujęta w formie instytucji.

Instytucje szkolne umożliwiają trwanie systemu społecznego poprzez:

         wymianę specjalistów

         kodyfikację treści szkolnych

         posiadanie monopolu na kształcenie ( monopol przemocy symbolicznej ponieważ odtwarza arbitralność kulturową klas dominujących)

---