Zgodnie z ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu pranie pieniędzy to zamierzone postępowanie polegające na:
Zamianie lub przekazaniu wartości majątkowych pochodzących z działalności o charakterze przestępczym lub z udziału w takiej działalności, w celu ukrycia lub zatajenia bezprawnego pochodzenia tych wartości majątkowych albo udzieleniu pomocy osobie, która bierze udział w takiej działalności w celu uniknięcia przez nią prawnych konsekwencji tych działań,
Ukryciu lub zatajeniu prawdziwego charakteru wartości majątkowych lub praw związanych z nimi, ich źródła, miejsca przechowywania, rozporządzania, faktu ich przemieszczania ze świadomością, że wartości te pochodzą z działalności o charakterze przestępczym lub udziału w takiej działalności,
Nabyciu, objęciu w posiadanie albo używaniu wartości majątkowych, pochodzących z działalności o charakterze przestępczym lub udziału w takiej działalności,
Współdziałaniu, usiłowaniu popełnienia, pomocnictwie lub podżeganiu w przypadkach zachowań określonych powyżej.
Dotyczy to również przypadków, gdy działania, w ramach których uzyskano wartości majątkowe, były prowadzone na terytorium innego państwa niż Rzeczpospolita Polska.
Pranie pieniędzy (definicja potoczna) to podejmowanie wszelkich czynności mających na celu ukrycie korzyści majątkowych uzyskanych z popełnionych przestępstw (bez względu na to, czy przestępstwa te popełnione były przez ukrywającego , czy też osoby trzecie) tj. podejmowanie świadomych działań mających na celu znalezienie lub stworzenie podstaw, prawnych lub faktycznych, uzasadniających posiadanie określonych korzyści majątkowych.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.1 Podstawowe pojęcia
1.1.2. Fazy prania pieniędzy
Zgodnie z art. 299. § 1. Kto środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, przyjmuje, przekazuje lub wywozi za granicę, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Proceder prania pieniędzy można podzielić na trzy fazy:
LOKOWANIE - oznacza wprowadzenie do obrotu finansowego środków finansowych pochodzących z przestępstwa;
MASKOWANIE - to odseparowanie środków finansowych od nielegalnego źródła;
INTEGRACJĘ - oznacza stworzenie wyjaśnienia pochodzenia posiadanych środków.
Każda z powyższych faz z osobna wypełnia znamiona czynu z art. 299.§1 kodeksu karnego, co oznacza, że każda faza sama w sobie jest praniem pieniędzy.
W kolejnych ekranach poznasz szczegółową charakterystykę każdej z faz prania pieniędzy.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.1 Podstawowe pojęcia
1.1.3. Lokowanie
Lokowanie stanowi fizyczne rozporządzenie dochodami pochodzącymi bezpośrednio z przestępstwa i polega na wprowadzeniu tych dochodów do systemu finansowego. Lokowanie może być dokonane na wiele różnych sposobów - w zależności od aktualnych potrzeb, istniejących możliwości, czy też pomysłowości przestępcy - z wykorzystaniem instytucji finansowych i innych podmiotów gospodarczych itp.
Należy także zauważyć, iż z punktu widzenia typowania transakcji przez instytucje obowiązane, w fazie lokowania najłatwiej można stwierdzić, że wprowadzane do obrotu środki finansowe mogą mieć związek z przestępstwem prania pieniędzy.
Dopatrując się pewnych cech omawianej fazy, można stwierdzić, że dla lokowania charakterystyczne jest:
wprowadzanie do obrotu środków finansowych pochodzących bezpośrednio z przestępstwa,
dokonywanie transakcji - w większości przypadków - w formie gotówkowej,
prostota, jednorodność, powtarzalność i krótkoterminowość dokonywanych transakcji.
Na ilustracji widzisz sposoby postępowania w ramach prania pieniędzy najczęściej wykorzystywane w fazie lokowania.
Sposoby postępowania w ramach prania pieniędzy w fazie lokowania
Jednym ze sposobów postepowania w ramach prania pieniędzy w fazie lokowania jest zmiana banknotów o niskich nominałach na większe . Inne przykładowe sposoby stosowania w tej fazie to ;
-rozdrabnianie wpłat (smurfing)
-wymiana walut (refining)
-dzielenie wpłat (stucturing)
-wymiana zuzytych lub uszkodzonych banknotów
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.1 Podstawowe pojęcia
1.1.4. Maskowanie
Maskowanie jest oddzieleniem dochodów z przestępstwa od ich źródła pochodzenia, poprzez przeprowadzenie wielu transakcji finansowych, które mają na celu utrudnienie stwierdzenia powiązania tych dochodów z ich prawdziwym źródłem. Analogicznie jak lokowanie, maskowanie może być dokonane na wiele różnych sposobów, w zależności od istniejących możliwości i pomysłowości sprawcy. Na ilustracji widzisz przykładowe sposoby postępowania w ramach prania pieniędzy wykorzystywane w tej fazie.
W przeciwieństwie jednak do lokowania, typowanie transakcji, które mogą mieć związek z praniem pieniędzy, w fazie maskowania cechuje zróżnicowana trudność. Najprościej związek z omawianym procederem można stwierdzić na wstępnym etapie maskowania, zaś im więcej transakcji jest dokonywanych przez przestępcę w ramach maskowania, tym związek ten jest trudniejszy w typowaniu.
Podobnie jak w fazie lokowania, w przypadku maskowania można wyróżnić pewne cechy charakterystyczne. Są to:
dokonywanie bardzo dużej liczby transakcji,
dokonywanie transakcji, które często nie mają uzasadnienia ekonomicznego,
częste zmiany rodzaju środków majątkowych podlegających praniu,
korzystanie z elektronicznych form przekazu pieniędzy.
Przykładowe sposoby postępowania w ramach prania pieniędzy, które występują w fazie maskowania to; zakup aktywów; realizacja czeków podróżnych ; transfery zagraniczne; przelewy elektroniczne; wzajemne usługi podmiotów piorących pieniądze
1.1.5. Integracja
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
Integracja jest fazą, w której dochody pochodzące z przestępstwa traktowane są jako legalne, dzięki stworzeniu rzekomo prawnego uzasadnienia pochodzenia pranych środków finansowych. Skuteczna integracja jest w znacznej mierze uzależniona od skutecznej realizacji fazy maskowania (uwaga ta nie dotyczy sytuacji, w której faza maskowania została pominięta). Jeżeli maskowanie powiodło się, na etapie integracji następuje powrót dochodów z przestępstwa do legalnego obrotu gospodarczego, przy zachowaniu pozorów legalności tych dochodów.
Trudno jest w przypadku integracji wyróżnić jej cechy charakterystyczne, tak jak w opisanych wcześniej fazach. Można natomiast powiązać z nią pewne sposoby postępowania. Spójrz na ilustrację.
Przykładowe sposoby postępowania w ramach prania pieniędzy, które występują w fazie integracji to;
-fikcyjne transakcje kupna-sprzedaży,
-kredyty,
-zakup upadających przedsiębiorstw,
-mieszanie
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.1 Podstawowe pojęcia
1.1.6. Pranie pieniędzy - przykład
Do jednego z banków zgłosił się klient, który niedawno otworzył w nim rachunek osobisty w złotych. Klient wpłacił na rachunek znaczną sumę pieniędzy, tłumacząc, że jest to zwrot pieniędzy w gotówce, które kiedyś pożyczył bratu. Kilka dni później ten sam klient przelał te środki na swój rachunek firmowy prowadzony w innym banku. Z tego rachunku firmowego dokonał następnie dwóch przelewów elektronicznych, po jednym na każdy z nich:
rachunek osobisty swojej żony oraz
rachunek bieżący swojego kontrahenta.
Żona tego klienta za otrzymane od niego pieniądze kupiła firmę swojego szwagra, która była na skraju bankructwa.
Z kolei dwa tygodnie później kontrahent przelał tę samą kwotę z powrotem na firmowy rachunek klienta.
Pieniądze te zostały przeznaczone na podwyższenie kapitału zakładowego firmy.
Przebieg wszystkich transakcji widzisz na ilustracji. Zastanów się, które z transakcji wydają się podejrzane i jakimi fazami prania pieniędzy mogą być. Zostaniesz o to zapytany w kolejnym ekranie.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.1 Podstawowe pojęcia
1.1.7. Podstawy prawne
W przedmiocie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowania terroryzmu zasadniczą rolę odgrywa ustawa z 16 listopada 2000r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Aktualne brzmienie tej ustawy jest konsekwencją dostosowania stanu prawnego do prawa wspólnotowego oraz do rekomendacji Specjalnej Grupy ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy i Finansowania Terroryzmu (FATF).
Bardziej rygorystyczne rozwiązania w zakresie m.in. identyfikacji i weryfikacji tożsamości klientów przez instytucje sektora finansowego i niefinansowego, modyfikacja istniejących przepisów w zakresie rejestracji transakcji czy wprowadzenie regulacji dotyczących stosowania kar pieniężnych, mają na celu kompleksowe zabezpieczenie instytucji oraz przedsiębiorców przed skutkami przestępczości prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, polegającej na wykorzystaniu systemów finansowych do tych celów, przy jednoczesnym zwiększeniu przejrzystości przepływów finansowych w polskim systemie gospodarczym
Dostosowanie ustaw do przepisów wspólnotowych
Ustawa z dnia 16 listopada 2009 r. o przeciwdziałaniu oraz finansowaniu terroryzmu
-Dyrektywa 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Europy
-Dyrektywa Komisji 2006/70/WE
-Rozporządzenie (WE) nr. 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady Europy
-Rozporządzenie (WE) nr 1889/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady Europy
1.2 Organy właściwe, instytucje obowiązane i jednostki współpracujące
1.2.1. Zadania organów właściwych w sprawach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu
Na ilustracji widzisz organy właściwe w sprawach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.
Do zadań GIIF należy uzyskiwanie, gromadzenie, przetwarzanie i analizowanie informacji w trybie określonym w ustawie oraz podejmowanie działań w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Zadania te to w szczególności:
rozstrzyganie w przedmiocie zwolnienia zamrożenia wartości majątkowych,
udostępnianie i żądanie przekazania informacji o transakcjach,
przekazywanie uprawnionym organom dokumentów uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa,
inicjowanie i podejmowanie innych działań w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, w tym szkolenie pracowników instytucji obowiązanych w zakresie zadań nałożonych na te instytucje,
sprawowanie kontroli przestrzegania przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
współpraca z zagranicznymi instytucjami i międzynarodowymi organizacjami zajmującymi się przeciwdziałaniem praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu,
nakładanie kar pieniężnych, o których mowa w ustawie,
Organy właściwe w sprawach przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu sa; -Minister właściwy ds. instytucji finansowych jako naczelny organ informacji finansowych, -Generalny inspektor informacji finansowejWięcej na ten temat...
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.2 Organy właściwe, instytucje obowiązane i jednostki współpracujące
1.2.2. Instytucje obowiązane - katalog instytucji
Poprzez instytucje obowiązane rozumie się:
a także:
Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. - w zakresie, w jakim prowadzi rachunki papierów wartościowych,
spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe,
fundacje,
podmioty prowadzące działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
podmioty prowadzące działalność kantorową,
przedsiębiorców, przyjmujących płatności za towary w gotówce o wartości przekraczającej równowartość 15 000 euro, również gdy należność za określony towar jest dokonywana w drodze więcej niż jednej operacji.
Poprzez instytucje obowiązane rozumie się;
- podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach o niskich wygranych
- zakłady ubezpieczeń w zakresie ubezpieczeń na życie, w tym ubezpieczycieli krajowych, główne oddziały ubezpieczycieli z państw członkowskich UE, pośredników ubezpieczeniowych w zakresie ubezpieczeń na życie, chyba że za ich działania odpowiedzialność ponosi ubezpieczyciel.
- notariusz w zakresie czynności notarialnych dotyczących obrotu wartościami majątkowymi adwokatów wykonujących zawód radców prawnych wykonujących zawód poza stosunkiem pracy w urzędach obsługującym organy administracji rządowej i jednostkach samorządu terytorialnego prawników zagranicznych świadczących pomoc prawną poza stosunkiem pracy, biegłych rewidentów wykonujących zawód, doradców podatkowych wykonujących zawód
- przedsiębiorców prowadzących domy aukcyjne, antykwariaty, działalność factoringową, działalność w zakresie obrotu metalami lub kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi, sprzedaży komisowej lub pośrednictw w obrocie nieruchomościami
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.2 Organy właściwe, instytucje obowiązane i jednostki współpracujące
1.2.3. Instytucje obowiązane - zadania i procedura wewnętrzna
Do zadań instytucji obowiązanych należy:
Stosowanie środków bezpieczeństwa finansowego:
identyfikacja:
podstawowa,
uproszczona,
wzmożona.
Analizy i typowanie transakcji.
Przesyłanie danych o zarejestrowanych transakcjach.
Procedura wewnętrzna.
Szkolenia.
Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej.
Instytucje obowiązane muszą wprowadzić w formie pisemnej wewnętrzną procedurę w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Procedura ta powinna pełnić rolę "instrukcji obsługi" ustawy, w ramach danej struktury organizacyjnej instytucji obowiązanej.
Wewnętrzna procedura instytucji obowiązanych powinna zawierać min. Określenie;
- sposobu wykonania środków bezpieczeństwa finansowego,
- rejestru transakcji,
- sposobu analizy przeprowadzonych transakcji i oceny ryzyka z uwzględnieniem zakresu i rodzaju działalności instytucji obowiązanej,
- zasad oraztrybu przekazywania informacji o transakcjach GI
- procedury wstrzymania transakcji, blokady rachunku i zamrożenia wartości majatkowych oraz przechowywania informacji
- sposobu przyjmowania oświadczeń na piśmie czy dany klient jest osobą zajmującą eksponowane stanowisko polityczne pod rygorem odpowiedzialności karnej za podanie danych niezgodnych ze stanem faktycznym.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.2 Organy właściwe, instytucje obowiązane i jednostki współpracujące
1.2.4. Szkolenie oraz wyznaczenie osoby odpowiedzialnej w instytucjach obowiązanych
Do zadań instytucji obowiązanych należy wyznaczenie osób odpowiedzialnych za dopełnienie obowiązków określonych w ustawie. W przypadku instytucji obowiązanych będących kapitałowymi spółkami handlowymi, bankami spółdzielczymi lub państwowymi, osobą tą jest członek zarządu wyznaczony przez zarząd, a w odniesieniu do oddziałów banków zagranicznych lub instytucji kredytowych - dyrektor oddziału. W przypadku instytucji obowiązanych wykonujących działalność jednoosobowo, osobą odpowiedzialną jest osoba wykonująca tę działalność.
Instytucje obowiązane muszą także zapewnić pracownikom, wykonującym obowiązki związane z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, udział w programach szkoleniowych. Spójrz na ilustrację.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.2 Organy właściwe, instytucje obowiązane i jednostki współpracujące
1.2.5. Jednostki współpracujące a przeciwdziałanie praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu
Jednostki współpracujące, w granicach swoich ustawowych kompetencji, są obowiązane przekazać, na wniosek Generalnego Inspektora, informacje niezbędne do realizacji jego zadań w zakresie zapobiegania przestępstwom, o którym mowa w art. 165a oraz art. 299 Kodeksu karnego. Treść tych artykułów znajdziesz tutaj.
Spójrz na obydwie ilustracje, a dowiesz się, jakie działania obejmuje współdziałanie jednostek współpracujących z GIIF.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.2 Organy właściwe, instytucje obowiązane i jednostki współpracujące
1.2.5. Jednostki współpracujące a przeciwdziałanie praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu cd.
Organy kontroli skarbowej, organy podatkowe i organy celne powiadamiają niezwłocznie Generalnego Inspektora także o wszelkich ujawnionych w toku swojej działalności okolicznościach, mogących wskazywać na prowadzenie działań mających na celu popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 165a lub 299 Kodeksu karnego.
Powiadomienie to powinno zawierać w szczególności opis ujawnionych okoliczności wraz z przyczynami, dla których powiadamiający uznał, że mogą one wskazywać na prowadzenie działań mających na celu popełnienie tego przestępstwa.
Organy straży granicznej oraz organy celne przekazują Generalnemu Inspektorowi informacje, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) Nr 1889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty, oraz informacje zawarte w zgłoszeniu określonym w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 21 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe.
Spójrz na ilustrację, a dowiesz się, w jakim terminie muszą zostać przekazane te informacje.
Jednostki te informuja niezwłocznie GI w granicach swoich ustawowych kompetencji o wszystkich przypadkach
- uzyskania informacji wskazujących na podejrzenie popełnienia przestępstwa o którym mowa w art. 165a oraz art. 299 kk w formie zestawienia zbiorowego nie później niż do końca miesiąca następującego po miesiącu w którym uzyskano te informacje,
- przedstawienie zarzutu popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 165a oraz art. 299 kk.
- wszczęcie i zakończenie postępowania w sprawie o przestępstwie.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.2 Organy właściwe, instytucje obowiązane i jednostki współpracujące
1.2.6. Procedura wewnętrzna dla jednostek współpracujących
Jednostki współpracujące są obowiązane do opracowania instrukcji postępowania w przypadkach:
Powiadamiania Generalnego Inspektora o podejrzeniu popełnienia prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu.
Przekazywania potwierdzonych kopii dokumentów dotyczących transakcji , co do których zachodzi podejrzenie, że mają one związek z popełnieniem przestępstw, o których mowa w art. 165a lub art. 299 Kodeksu karnego, oraz informacji o stronach tych transakcji.
Wewnętrzna procedura jednostek współpracujących powinna zawierać min. ;
- formalno-prawne podstawy wprowadzenia procedury
- typologię transakcji podejrzanych
- funkcje i zadania osób wyznaczonych do realizacji wewnętrznych procedur
- sposób postępowania z transakcjami podejrzanymi
- tryb udostępnienia na pisemne żądania GIIF informacji dotyczących transakcji podejrzanych
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.3 Przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu
1.3.1. Czym jest terroryzm?
Terroryzm jest formą przemocy politycznej, stosowaną dla osiągnięcia celów o charakterze politycznym.
Na ilustracji widzisz główne elementy większości definicji terroryzmu.
Prawna definicja aktu terrorystycznego znajduje się w art. 115 § 20 Kodeksu karnego. Zgodnie z jego treścią przestępstwem o charakterze terrorystycznym jest czyn zabroniony zagrożony karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 5 lat, popełniony w celu:
poważnego zastraszenia wielu osób,
zmuszenia organu władzy publicznej Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa albo organu organizacji międzynarodowej do podjęcia lub zaniechania określonych czynności,
wywołania poważnych zakłóceń w ustroju lub gospodarce Rzeczypospolitej Polskiej, innego państwa lub organizacji międzynarodowej - a także groźba popełnienia takiego czynu.
Polityczny charakter celów oraz nagłaśnianie realizowanych i planowanych działań i ich efektów odróżniają ugrupowania terrorystyczne od zorganizowanych grup przestępczych.
Terroryzm definicja
-sprawca; ekstremista / ekstremiści
-metoda; użycie lub groźba użycia broni
- cel pośredni; zastraszenie
- cel główny; ustępstwa polityczne
- odbiorca; społeczeństwo lub jego część, organy władzy danego kraju/ krajów, instytucje i organizacje międzyn
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.3 Przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu
1.3.1. Czym jest terroryzm? cd.
Ugrupowania terrorystyczne potrzebują środków finansowych dla prowadzenia swojej działalności. Tylko niewielka część ich kosztów jest bezpośrednio związana z popełnianiem aktów terrorystycznych, natomiast większość stanowią wydatki bieżące, związane z utrzymaniem całej infrastruktury grupy i działaniami propagandowymi. Te ostatnie są bardzo istotne dla osiągnięcia przyjętych celów politycznych.
Na ilustracji widzisz, z jakich źródeł organizacje terrorystyczne mogą pozyskiwać fundusze.
Więcej na ten temat dowiesz się z dalszej części lekcji.
Sprzyjające środowisko dla funkcjonowania organizacji terrorystycznych stanowią tzw. państwa upadłe i obszary bezpieczne (ang. „safe heavens”), w których brak jest skutecznej władzy państwowej, która walczyłaby z terroryzmem. Można tu wskazać terytoria Somalii, Iraku czy pogranicze pakistańsko-afgańskie. Są również państwa podejrzewane o wspieranie organizacji terrorystycznych, przy czym może ono przybrać różne formy - udostępnienie swoich obiektów jako miejsc schronienia, szkolenie, dostarczanie broni, środków łączności, funduszy itp.
Organizacje terrorystyczne mogą pozyskiwać fundusze z następujących źródeł;
- Instytucje typu non-profit, organizacji charytatywnych, funkcji i powiązanych z nim podmiotów gospodarczych
- działalności przestępczej,
- państwa wspierającego terroryzm
- eksploatacji i sprzedaży zasobów naturalnych w tzw. upadłych państwach-państwach ogarniętych wojną domową, w których nie ma sprawnej władzy państwowej
- własnych dochodów członków np. z legalnej pracy zarobkowej, zasiłków społecznych (samofinasowanie)
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.3 Przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu
1.3.2. Zbieranie funduszy ze źródeł legalnych
Organizacje terrorystyczne otrzymują środki finansowe m.in. z legalnych źródeł. W odniesieniu do środków z legalnych źródeł mówi się o "brudzeniu pieniędzy" jako przeciwieństwie do prania pieniędzy - ponieważ w tym przypadku "czyste" pieniądze są przeznaczane na nielegalne cele - finansowanie działalności terrorystycznej.
Organizacje charytatywne lub typu non-profit posiadają cechy, które czynią je szczególnie atrakcyjnymi dla terrorystów oraz podatnymi na nadużycia finansowe - korzystają z zaufania publicznego, przez co mają dostęp do różnorodnych źródeł finansowania, a transakcje gotówkowe stanowią znaczący udział w ich rozliczeniach. Niektóre organizacje charytatywne są obecne na całym świecie, więc dokonują bardzo wielu transakcji finansowych, również na obszarach najbardziej narażonych na działalność terrorystyczną.
Ponadto organizacje charytatywne mogą podlegać znacznie łagodniejszym wymogom regulacyjnym niż np. instytucje finansowe czy spółki akcyjne.
Prowadząc działalność charytatywną terroryści mają szeroki dostęp do potencjalnych darczyńców oraz mogą przedstawiać się jako obrońcy ofiar konfliktów zbrojnych.
Organizacje charytatywne mogą być wykorzystywane przez terrorystów na 3 sposoby:
Organizacja prowadzi samodzielnie działalność charytatywną, ale część zbieranych środków przekazuje terrorystom,
Finansowanie terroryzmu definiuje art. 165a kk
Kto gromadzi, przekazuje lub oferuje środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości w celu sfinasowania przestępstwa o charakterze terrorystycznym, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.3 Przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu
1.3.2. Zbieranie funduszy ze źródeł legalnych cd.
Legalna działalność gospodarcza
Szczególne ryzyko występuje w sektorach, w których rozpoczęcie działalności gospodarczej nie wymaga spełnienia formalnych wymagań i posiadania znaczącego kapitału.
Ryzyko, że podmiot będzie przekazywać środki pieniężne na finansowanie działalności terrorystycznej jest większe, gdy stosunkowo łatwo jest ukryć część przychodów.
Podmioty gospodarcze szczególnie narażone na udział w finansowaniu terroryzmu to podmioty prowadzące działalność związaną z obrotem gotówkowym.
Samofinansowanie
Samofinansowanie dotyczy niewielkich grup terrorystycznych lub komórek działających w ramach większej sieci, które finansowane są z legalnych dochodów uzyskiwanych przez ich członków - z wynagrodzeń za pracę, zasiłków społecznych, oszczędności.
W przypadku legalnych źródeł funduszy mówi się o „odwrotnym praniu” lub „brudzeniu” pieniędzy (black washing) jako przeciwieństwo do prania pieniędzy, gdy dochody z legalnych źródeł są wykorzystywane do finansowania terroryzmu, czyli popełnienia przestępstwa
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.3 Przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu
1.3.3. Nielegalne źródła finansowania terroryzmu
Nielegalnym źródłem finansowania działalności terrorystycznej jest różnorodna działalność przestępcza. Niewielkim grupom mogą wystarczać pojedyncze, proste przestępstwa generujące zyski. Duże ugrupowania prowadzą zorganizowane procedery, takie jak handel narkotykami, handel bronią, pranie pieniędzy, porwania dla okupu, wymuszenia, oszustwa i wyłudzenia finansowe. Szczególną uwagę należy zwrócić na następujące przestępcze procedery:
Organizacje charytatywne "przykrywki" - środki od darczyńców nie są w ogóle przeznaczane na pomoc charytatywną, w całości trafiają do grupy terrorystycznej, która założyła taką organizację,
Oszustwa z wykorzystaniem czeków lub kart płatniczych i kredytowych,
Wymuszenia - np. pod hasłem zbierania tzw. "podatku rewolucyjnego" czy opłat za ochronę, dokonywane są zwykle w społecznościach ekspatriantów żyjących w diasporach, w których obawa przed zemstą i nieufność wobec organów ścigania w kraju zamieszkania powodują, że przestępstwa te nie są im zgłaszane.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.3 Przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu
1.3.3. Nielegalne źródła finansowania terroryzmu cd.
Aby móc sfinansować swoją działalność, organizacja terrorystyczna potrzebuje znacznych środków finansowych. Może je pozyskiwać zarówno ze źródeł legalnych, jak i nielegalnych.
Jedna z grup terrorystycznych pozyskuje środki finansowe z następujących źródeł:
restauracji prowadzonej przez członków,
od członków organizacji i ich rodzin,
z handlu narkotykami,
z dokonywania nieuczciwych zakupów z wykorzystaniem danych kart kredytowych skradzionych innym osobom.
Zastanów się, jakie sposoby finansowania działalności wykorzystuje grupa. Pomoże Ci to rozwiązać ćwiczenie w kolejnym ekranie.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.3 Przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu
1.3.4. Dystrybucja środków
Funkcjonowanie grup terrorystycznych wymaga nie tylko pozyskiwania środków, ale również ich dystrybucji w ramach sieci. Wykorzystywane są trzy główne metody transferowania:
rozliczenia bezgotówkowe, przy wykorzystaniu różnorodnych pośredników finansowych,
fizyczny przewóz gotówki lub innych płynnych wartości majątkowych przez kurierów,
obrót towarami, które są sprzedawane, a środki przeznaczane na finansowanie terroryzmu.
Korzystanie z nowoczesnych form rozliczeń jest bardzo wygodne i umożliwia szybki transfer środków pomiędzy odległymi punktami.
Przyjęte powszechnie międzynarodowe standardy, nakładające na pośredników finansowych wymogi rejestrowania stron transakcji, powodują, że możliwości anonimowego transferowania środków są jednak bardzo ograniczone, szczególnie w przypadku większych kwot. Dlatego terroryści korzystają z fizycznego przekazywania gotówki, poprzez kurierów, oraz tzw. bankowości alternatywnej, tj. "podziemnej, nieformalnej bankowości".
Obrót towarami dotyczy surowców i innych dóbr pozyskanych przez terrorystów na kontrolowanych przez siebie obszarach.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.3 Przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu
1.3.5. Podsumowanie
W tej lekcji dowiedziałeś się, że terroryzm jest formą przemocy politycznej, stosowaną dla osiągnięcia celów o charakterze politycznym.
Poznałeś legalne źródła funduszy przeznaczanych na finansowanie działalności terrorystycznej, czyli:
organizacje charytatywne,
działalność gospodarcza,
samofinansowanie,
oraz te nielegalne, czyli różnorodne procedery przestępcze, w tym m.in.:
oszukańcze organizacje charytatywne,
oszustwa z wykorzystaniem kart kredytowych,
oszustwa przy użyciu czeków,
handel narkotykami,
wymuszenia.
Dowiedziałeś się również, że istnieją trzy główne metody transferowania środków stosowane przez organizacje terrorystyczne:
rozliczenia bezgotówkowe,
fizyczny przewóz gotówki lub innych płynnych wartości,
obrót towarami, które są sprzedawane, a środki przeznaczane na finansowanie terroryzmu.
TYPOWANIE TRANSAKCJI
Finansowanie terroryzmu |
Pranie pieniędzy |
Wobec ograniczonych możliwości powiązania transakcji z konkretnymi aktami terrorystycznymi najistotniej jest zwrócenie uwagi na kraj pochodzenia wartości majątkowych i kraj docelowy, strony transakcji, tytułu płatności itp. (czy są to obszary, na których działają ugrupowania terrorystyczne, lub państwa podejrzane o wspieranie terroryzmu. Uwaga odnosi się również do innych krajów, z którymi powiązane są strony transakcji lub inne podmioty występujące w niej |
Bezpośrednie powiązanie transakcji z poprzedzającym je przestępstwem, o którym podmiot zobowiązany może mieć wiedzę na etapie oceny transakcji- np. z informacji medialnych, z informacji od innej instytucji, z zarzutów skierowanych przez organ ścigania |
Należy sprawdzać czy właściciel rachunków, pełnomocnicy, strony transakcji, nie figurują na listach podmiotów podejrzanych o popełnienie aktów terrorystycznych, ale również o ich finansowanie sporządzanych przez organizacje międzynarodowe i agendy rządowe na podstawie informacji niedostępnych sektorowi komercyjnem |
Okoliczności i charaktery cech transakcji mogą wskazywać na związek z praniem pieniędzy |
W przypadku uzyskiwania środków finansowych z działalności przestępczej - typowanie transakcjijak w przypadku praniu pieniędzy |
|
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
Cele lekcji
W czasach globalizacji, polityka, gospodarka i kultura stają się wspólną, międzynarodową dziedziną. Niestety, międzynarodowym problemem stały się także przestępstwa prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Dlatego walka z tymi procederami podejmowana jest również na poziomie międzynarodowym.
W tej lekcji dowiesz się, na czym polegają wspólne, międzynarodowe działania w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Poznasz organizacje zajmujące się walką z tymi przestępstwami i regulacje przez nie wydane.
Na ilustracji widzisz szczegółowe zagadnienia lekcji.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.1. Współpraca międzynarodowa
Przestępstwo prania pieniędzy i przestępstwo finansowania terroryzmu w dobie globalizacji systemów finansowych oraz powszechnej dostępności instrumentów tzw. nowej ekonomii są często przestępstwami o charakterze międzynarodowym.
Dlatego ważnym elementem systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu jest współpraca międzynarodowa. Jest ona realizowana zarówno poprzez wymianę informacji z zagranicznymi jednostkami analityki finansowej w prowadzonych sprawach, jak i poprzez prace w gremiach i projektach międzynarodowych. Projekty te mają na celu wypracowanie spójnego kierunku działań wielu państw oraz opracowanie standardów prawnych i instytucjonalnych, rekomendowanych do implementacji w lokalnych systemach państw członkowskich.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.2. Współpraca dwustronna
Współpraca z zagranicznymi jednostkami analityki finansowej polega na:
realizacji zagranicznych wniosków o udzielenie informacji,
przygotowaniu zapytań do jednostek zagranicznych.
Podstawami prawnymi wymiany informacji w ramach współpracy dwustronnej są:
Decyzja Rady Unii Europejskiej nr 2000/642/JHA z 17 października 2000 r. w sprawie zasad współpracy pomiędzy jednostkami analityki finansowej państw członkowskich w odniesieniu do wymiany informacji.
Od momentu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, na podstawie Decyzji Rady, GIIF współpracuje z krajami będącymi członkami Unii, z którymi nie ma porozumienia w zakresie współpracy w dziedzinie wymiany informacji.
Wymiana informacji w ramach współpracy dwustronnej odbywa się na określonych zasadach - znajdziesz je na ilustracji obok.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.3. Organizacje międzynarodowe zajmujące się zwalczaniem prania pieniędzy
Przeciwdziałaniem praniu pieniędzy zajmują się liczne organizacje międzynarodowe.
Grupa EGMONT
Grupa została utworzona w 1995 r., a w 2007 r. przekształcona w formalną organizację międzynarodową. Polska jest członkiem Grupy od 2002 r.
Grupa EGMONT skupia ponad sto państw, które współpracują nad doskonaleniem prawnych standardów wymiany informacji oraz usprawnieniem wykorzystywanych przy wymianie informacji technik informatycznych.
Do zadań grupy należy też organizacja szkoleń i podejmowanie innych działań, które mają doskonalić umiejętność dostrzegania symptomów prania pieniędzy przez pracowników jednostek analityki finansowej z państw członkowskich.
Grupa Zadaniowa ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF)
Grupa została utworzona w 1989 r. podczas szczytu Grupy G7.
Status pełnoprawnego członka grupy ma obecnie ponad 30 państw z całego świata. Ponadto kilka państw i organizacji bierze udział w pracach FATF na prawach członka stowarzyszonego lub jako obserwatorzy.
Polska złożyła formalny wniosek o przyjęcie do FATF w 2004 r. i prowadzi na arenie międzynarodowej aktywne działania w tym zakresie.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.3. Organizacje międzynarodowe zajmujące się zwalczaniem prania pieniędzy cd.1
W ramach Komisji Europejskiej funkcjonuje Komitet ds. Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu .
Podczas spotkań Komitetu omawiane są m.in. kwestie implementacji przepisów unijnych w porządkach prawnych poszczególnych państw członkowskich UE, w tym problemy wynikające z różnic w systemach prawnych tych państw, a także kwestie wypracowania jednolitego stanowiska Unii na spotkania organizacji międzynarodowych zajmujących się problematyką zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.
W ramach Rady Europy funkcjonuje Specjalny Komitet Ekspertów ds. Oceny Środków Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu (MONEYVAL).
Komitet MONEYVAL został utworzony w 1997 r. Ma status organizacji stowarzyszonej z FATF. Składa się z państw-członków Rady Europy, które nie należą do FATF.
Prace Komitetu skupiają się na ocenie, w ramach kolejnych rund ewaluacyjnych, zgodności systemów przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu poszczególnych państw Rady Europy z 49 Zaleceniami FATF, dyrektywami Unii Europejskiej oraz Konwencjami Rady Europy i ONZ.
Komitet przygotowuje również opracowania dotyczące typologii, trendów i technik prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.3. Organizacje międzynarodowe zajmujące się zwalczaniem prania pieniędzy cd.2
Inne organizacje zajmujące się przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu to:
Grupa Euroazjatycka ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (EAG)
Istnieje od 2004 r. Członkami Grupy jest 7 państw z Europy Wschodniej i Azji. Ponadto status obserwatora w grupie ma prawie 30 państw i organizacji międzynarodowych.
EAG jest Ciałem Regionalnym FATF, posiada status obserwatora w FATF i działa na zasadach podobnych do FATF.
Polska uzyskała status obserwatora w tej grupie w grudniu 2007 r.
Grupa Zadaniowa ds. Zwalczania Przestępczości Zorganizowanej w Regionie Morza Bałtyckiego (BALTCOM)
Na forum tej organizacji omawiane są i wypracowywane specyficzne metody zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w odniesieniu do indywidualnych warunków krajów basenu Morza Bałtyckiego.
Spójrz na ilustrację, aby przypomnieć sobie wszystkie organizacje, które poznałeś do tej pory.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.4. Najważniejsze regulacje wybranych organizacji międzynarodowych
Organizacje międzynarodowe wydały szereg regulacji mających na celu przeciwdziałanie praniu pieniędzy.
Na ilustracji widzisz regulacje wydane przez ONZ.
W dniu 1 maja 2008 r. w Polsce weszła w życie Konwencja Rady Europy o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz o finansowaniu terroryzmu, sporządzona w Warszawie dnia 16 maja 2005 r.
Konwencja weszła w życie po jej ratyfikacji za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie z dnia 27 października 2006 r. o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz o finansowaniu terroryzmu, sporządzonej w Warszawie dnia 16 maja 2005 r. (Dz. U. Nr 237 poz. 1712).
Zgodnie z art. 87 oraz art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Konwencja jako umowa międzynarodowa jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa w Polsce, a jej przepisy są stosowane bezpośrednio, chyba że nie są samowykonawcze. W odniesieniu do takich przepisów ratyfikacja Konwencji oznacza jednocześnie zobowiązanie Polski do opracowania norm wdrażających.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.4. Najważniejsze regulacje wybranych organizacji międzynarodowych cd.1
Dyrektywa 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. nakłada na Państwa Członkowskie obowiązek m.in.
penalizacji prania pieniędzy i finansowania terroryzmu,
ustanowienia jednostki analityki finansowej,
zobligowania instytucji raportujących do informowania jednostki analityki finansowej o podejrzeniu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu,
Dyrektywa Komisji 2006/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawia środki wykonawcze w odniesieniu do przepisów Dyrektywy 2005/60/WE, w szczególności dotyczące:
technicznych aspektów definicji osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne,
technicznych kryteriów oceny tego, czy w określonych sytuacjach ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu jest niewielkie,
technicznych kryteriów oceny, czy uzasadnione jest niestosowanie dyrektywy do określonych osób fizycznych lub prawnych, które prowadzą działalność finansową w sposób sporadyczny lub w bardzo ograniczonym zakresie.
Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się, jak przepisy obu Dyrektyw są wdrożone do polskiego porządku prawnego.
Na ilustracji znajdziesz informacje dotyczące Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.4. Najważniejsze regulacje wybranych organizacji międzynarodowych cd.2
Zalecenia FATF są standardami międzynarodowymi zawierającymi wytyczne dotyczące poszczególnych elementów systemów przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu , które powinny zostać wdrożone i realizowane w poszczególnych krajach adekwatnie do obowiązujących w nich realiów i ram prawnych.
W 1990 r. FATF po raz pierwszy opublikował 40 Zaleceń, dotyczących początkowo wyłącznie przeciwdziałania praniu pieniędzy. Następnie rewidował i uaktualniał je w 1996 r. oraz w 2003 r.
Mimo że Zalecenia Grupy Zadaniowej FATF nie są formalnie wiążącymi normami prawa międzynarodowego, wiele państw dobrowolnie zobowiązało się je realizować w swoich porządkach prawnych.
Dla objaśnienia i uszczegółowienia poszczególnych Zaleceń, FATF systematycznie opracowuje noty interpretacyjne oraz dokumenty, dotyczące najlepszych praktyk.
Wdrażanie Zaleceń w poszczególnych państwach weryfikowane jest poprzez coroczne kwestionariusze oraz w procesie ewaluacji przeprowadzanych przez FATF i Ciała Regionalne FATF.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.5. Regulacje ONZ dotyczące w szczególności zwalczania finansowania terroryzmu
Organizacja Narodów Zjednoczonych wydała także regulacje dotyczące w szczególności zwalczania finansowania terroryzmu. Jedną z nich jest konwencja o zwalczaniu finansowania terroryzmu przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 9 grudnia 1999 r.
Dokument uznaje za przestępstwo finansowanie terroryzmu. Konwencja nakłada obowiązek zamrażania lub zajmowania wszelkich funduszy używanych do finansowania terroryzmu, orzekania przepadku funduszy wykorzystanych lub przeznaczonych do finansowania terroryzmu. Państwa-strony mają odmawiać schronienia każdemu, kto ponosi odpowiedzialność za finansowanie terroryzmu.
Polska ratyfikowała konwencję w 2004 r. W konsekwencji, zgodnie z art. 87 oraz art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, konwencja jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa w Polsce i jest stosowana bezpośrednio.
Wyjątkami od tej zasady są te przepisy konwencji, które wymagają opracowania norm wdrażających je do krajowego porządku prawnego. Polska poprzez ratyfikację konwencji zobowiązała się do przygotowania i przyjęcia takich norm. Normy te zapisane są bezpośrednio w krajowych aktach prawnych oraz pośrednio, w regulacjach UE.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.5. Regulacje ONZ dotyczące w szczególności zwalczania finansowania terroryzmu cd.
Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych wydała m.in. następujące rezolucje dotyczące walki z finansowaniem terroryzmu:
Rezolucja 1368 Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych (2001 r.) przyjęta w dniu 12 września 2001 r. - Narody Zjednoczone potępiły w niej akty terroru z 11 września 2001 r., uznając je za zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa na świecie oraz wyraziły gotowość do podjęcia walki z wszystkimi formami terroryzmu.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.6. Regulacje UE dotyczące w szczególności zwalczania finansowania terroryzmu
Na ilustracji widzisz rozporządzenia unijne dotyczące przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu. W dużej mierze są implementacją na gruncie UE norm prawnych ustanowionych przez ONZ.
Załączniki do tych rozporządzeń określają listę osób, podmiotów i organów, których fundusze i zasoby gospodarcze powinny być zamrażane.
Komisja uprawniona jest również do zmiany załączników do rozporządzenia na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub Komitet ds. Sankcji. Załączniki są regularnie aktualizowane w drodze decyzji wydawanych przez Radę Unii Europejskiej.
Rozporządzenia Rady wiążą wszystkie kraje członkowskie UE we wszystkich swych częściach oraz obowiązują bezpośrednio w każdym państwie członkowskim.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.6. Regulacje UE dotyczące w szczególności zwalczania finansowania terroryzmu cd.
Kolejnym przepisem unijnym dotyczącym zwalczania finansowania terroryzmu jest Decyzja ramowa Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r.
Decyzja ma na forum UE charakter odpowiadający Rezolucji 1373 (2001) Rady Bezpieczeństwa ONZ, zawiera bowiem ogólne wytyczne w sprawie działań, jakie powinny podejmować państwa w procesie zwalczania finansowania terroryzmu.
Decyzja zawiera wykaz przestępstw, które powinny być uważane za akty terrorystyczne oraz określa rodzaje kar, które powinny być stosowane wobec podmiotów popełniających akty terrorystyczne.
Decyzja zobowiązuje również Państwa Członkowskie do zapewnienia karalności wszelkiego rodzaju uczestnictwa w działaniach grupy terrorystycznej, w tym m.in. poprzez dostarczanie zasobów materialnych lub poprzez wszelkiego rodzaju finansowanie działalności grupy terrorystycznej.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.7. Regulacje FATF dotyczące w szczególności zwalczania finansowania terroryzmu
Grupa Zadaniowa ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) wydała Zalecenia Specjalne, będące międzynarodowymi standardami w zakresie przeciwdziałania i zwalczania finansowania terroryzmu.
FATF opracowała je w 2001 r., kiedy jej zadania rozszerzono o kwestie finansowania terroryzmu. Początkowo Zaleceń Specjalnych było osiem, w 2004 r. wydano dodatkowe - dziewiąte Zalecenie Specjalne.
Podobnie jak 40 Zaleceń w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy, Zalecenia Specjalne nie są formalnie wiążącymi normami prawa międzynarodowego, ale wiele państw dobrowolnie zobligowało się do ich stosowania.
9 Zaleceń Specjalnych to jedne z podstawowych kryteriów przy ocenie efektywności polskiego systemu przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu, dokonywanej przez Komitet MONEYVAL.
9 Zaleceń Specjalnych jest objaśnianych poprzez noty interpretacyjne, wytyczne i dokumenty dotyczące najlepszych praktyk ich stosowania.
Wdrażanie Zaleceń Specjalnych w poszczególnych państwach weryfikowane jest poprzez coroczne kwestionariusze oraz w procesie ewaluacji przeprowadzanych przez FATF i Ciała Regionalne FATF.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |
1.4 Międzynarodowe aspekty zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu
1.4.8. Podsumowanie
Jednostki analityki finansowej na całym świecie współpracują ze sobą w celu zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Współpraca ta polega na:
realizacji zagranicznych wniosków o udzielenie informacji,
przygotowaniu zapytań do jednostek zagranicznych.
Podstawami prawnymi wymiany informacji w ramach współpracy dwustronnej są:
bilateralne porozumienia o współpracy,
Decyzja Rady Unii Europejskiej nr 2000/642/JHA z 17 października 2000 r.
Walką z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu zajmują się także międzynarodowe organizacje:
Grupa EGMONT,
Grupa Zadaniowa ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF),
Komitet ds. Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu działający w ramach Komisji Europejskiej,
Specjalny Komitet Ekspertów ds. Oceny Środków Zapobiegania Praniu Pieniędzy w Krajach Europy Środkowej i Wschodniej (MONEYVAL), działający w ramach Rady Europy,
Grupa Euroazjatycka ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (EAG),
Grupa Zadaniowa ds. Zwalczania Przestępczości Zorganizowanej w Regionie Morza Bałtyckiego (BALTCOM).
Walce z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu służą też międzynarodowe regulacje wydawane m.in. przez:
ONZ,
Organy UE,
FATF.
Dźwięk > |
Sowa-dydaktyk > |
Normalny |
Powtórkowy |