Transport tlenu od gazu wdechowego do poziomu mitocnondriów
[ Pi02 suchy gaz (21 kPa) ]
\ J V |
Pa02 |
Iw |
oa02 (97%) |
WX\ |
(13kPa) |
W |
Hb (150 g/l) |
Pa02 - P02 tętnicze Sa02 - SO2 tętnicza Hb - hemoglobina CaOz - zawartość tlenu we krwi tętniczej Qj - rzut serca OOz - dostarczanie tlenu Pv02 - zawartość tlenu we krwi żylnej 5vOz - saturacja żyina Cv02 - zawartość tlenu w żyle
PA02 - pęcherzykowe PO2 Pi02 - wdechowe PO2
Dostarczanie tlenu (DOz)
OO2 = Qr x Ca02 = norma -1000 ml/min Qt = rzut serca; Ca02 = zawartość tlenu we krwi tętniczej Ca02 = [Hb x 5a02 x k + (Pa02 x 0,023)] = -200 ml 02/l Hb = hemoglobina (g/i); k = współczynnik wiązania tlenu do Hb (1,36 ml O2/g Hb); Pa02 x 0,023 = tlen rozpuszczony w osoczu
Zależność pomiędzy ciśnieniem parcjalnym tlenu (P02) i procentowym wysyceniem hemoglobiny tlenem (S02)
(2,3 PPG = 2,3 dwufosfogliceroi)
Wpływ zmiany dostarczania tlenu (DO2) na zużycie tlenu (702)
Wpływ posocznicy
5v02
(60%)
Wartości tkankowe P02 (-2,7-5,3 kPa)
Wartości
wewnątrzkomórkowe P02 (-1,3-2,7 kPa)
400 300 1200
D02 (ml/min)
Czynniki wpływające na wzrost metabolizmu
Czynnik Postępowanie
Pv02 |
J V___________ |
___7 |
?&02 |
(5.3 kPa) |
(13 kPa) |
Zużycie tlenu (V02)
V02 = QT x (CaOz ~ Cv02) = -250 ml/min Qt = rzut serca
Ca02 = zawartość tlenu w tętnicy
Cv02 = zawartość tlenu we krwi żylnej mieszanej
Dostarczenie tlenu do tkanek zależy od:
- saturacji (5a02)
- dysocjacji oksyhemoglobiny (b)
- odległości dyfuzji w tkankach
- tempa metabolizmu komórki
- przepływu włośniczkowego
Prawidłowa korelacja między D02 a V02
Gorączka (wzrost V02 o 10% na każdy 1°C gorączki)
Ból, pobudzenie, dreszcze, aktywacja układu współczulnego Wysiłek
(np. fizykoterapia)
Leki (np. p-agoniści, katecholaminy)
Posocznica, uraz, oparzenie, operacja
ochładzanie
analgezja,
sedacja
sedacja,
zwiotczenie
unikać
stosowania
przyczynowe
(np. antybiotyki)
Wpływ tlenoterapii i stężenia hemoglobiny na transport tlenu u krytycznie chorych
Fi02 Pa02(kPa) 5a02(%) Hb (g/l) CaOz{m\!\)
Współczynnik ekstrakcji tlenu (OEP)
OEP = V02/D02 x 100 = -25%
lub OEP = Ca02/(Ca02 - Cv02) - -25%
1. Przed leczeniem (powietrze) |
0,21 |
6 |
75 |
60 |
63 |
2. Tlenoterapia (35%) |
0,35 |
9.5 |
93 |
60 |
103 |
3. Zwiększenie stężenia tlenu |
0.6 |
16,5 |
96 |
60 |
110 |
w mieszaninie oddechowej (60%) 4. Podanie krwi (transfuzja uzupełniająca) |
0,6 |
16,5 |
96 |
120 |
164 |
Najważniejszą funkcją serca, płuc i uldadu krążenia jest dostarczenie tlenu i substancji odżywczych do tkanek oraz usuwanie dwutlenku węgła i innych produktów przemiany materii. Transport tlenu determinują:
1. Ilość tlenu pobrana do krwi w płucach, którą można zmierzyć jako zawartość tlenu we krwi tętniczej (CaO ,). Wartość ta zależy od stężenia tlenu w pęcherzykach, wydolności wymiany gazowej w płucach, stężenia hemoglobiny we krwi i warunków dysocjacji hemoglobiny (krzywa dysocjacji).
2. Transport tlenu z płuc do tkanek, zależny od rzutu serca (QT) i regionalnej .jego dystrybucji
3. Przenikanie tlenu z krwi wlosniczkowej uo mitochondnów tkanek determinuje tlenowy gradient kapilarno-mitochondrial-ny, powierzchnia naczyń włosowatych i odległość dyfuzji.