UE0002

2. Celami wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa są:

- ochrona wspólnych wartości, podstawowych interesów i niezależności Unii;

■ umacnianie bezpieczeństwa Unii i jej Państw Członkowskich we wszelkich formach;

- utrzymanie pokoju i umacnianie bezpieczeństwa międzynarodowego zgodnie z Karty Narodów

Zjednoczonych oraz Aktu Końcowego z Helsinek i celami Karty Paryskiej:

- popieranie współpracy międzynarodowej;

- rozwijanie oraz umacnianie demokracji i państwa prawnego, a także poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności.

3. Unia realizuje te cele:

- poprzez ustanowienie systematycznej współpracy między Państwami Członkowskimi w prowadzeniu polityki, zgodnie z artykułem 32;

- poprzez stopniowe urzeczywistnianie zgodnie z artykułem J.3, wspólnego w dziedżin^yhi

Klóryęh Państw ężtonkowskięmają i^ornc wspólne intgrey.

4. Państwa Członkowskie popierają, aktywnie i bez zastrzeżeń, politykę zewnętrzną i bezpieczeństwa Unii w duchu lojalności i wzajemnej solidarności. Powstrzymują się od wszelkich działań, które byłyby sprzeczne z interesami Unii lub mogłyby zaszkodzić jej skuteczności jako spójnej sile w stosunkach międzynarodowych. Rada czuwa nad poszanowaniem tych zasad.

Artykuł J.2. Państwa Członkowskie w ramach Rady informują się wzajemnie i uzgadniają wszelkie kwestie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, stanowiące przedmiot ogólnego zainteresowania, w celu zapewnienia możliwie nąjskuteczniejszego ich połączonego wpływu poprzez zgodne i zbieżne działania.

2. Rada określa wspólne stanowisko, jeżeli tylko uznaje to za niezbędne.

Państwa Członkowskie zapewniają zgodność swych polityk krajowych ze wspólnymi stanowiskami.

3. Państwa członkowskie koordynują swoje działania w organizacjach międzynarodowych i podczas konferencji

międzynarodowych. Podtrzymują wówczas wspólne stanowiska.

Artykuł J.3. Procedura przyjęcia wspólnego działania w sprawach objętych polityką zagraniczną i bezpieczeństwa jest następująca:

1. Rada decyduje, na podstawie ogólnych wytycznych Rady Europejskiej, że dana kwestia powinna stać się przedmiotem wspólnego działania.

Ilekroć Rada decyduje o wspólnym działaniu, określa dokładny zakres, ogólne i szczegółowe cele Unii pny podejmowaniu takiego działania, czas jego trwania, jeżeli zachodzi taka potrzeba, oraz sposoby, procedury i warunki jego realizacji.

2. Przyjmując wspólne działanie i na każdym jego etapie. Rada określa kwestie, w których decyzje podejmowane są większością kwalifikowaną.

Jeżeli przyjęcie uchwały przez Radę wymaga większości kwalifikowanej na podstawie poprzedniego akapitu, głosy jej członków ważone są zgodnie z artykułem I4S ustęp 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Uchwały Rady wymagają do ich przyjęcia co najmniej 34 głosów ^aP, oddanych przez co najmniej 8 członków.

3. Jeżeli nastąpiła zmiana okoliczności mająca wyraźny wpływ na kwestię stanowiącą przedmiot wspólnego działania, Rada dokonuje przeglądu zasad i celów tego działania oraz podejmuje niezbędne decyzje. Dopóki Rada nie podejmie stosownej decyli, wspólne działanie pozostaje w mocy.

4. Wspólne działania wiążą Państwa Członkowskie w odniesieniu do zajmowanych przez nie stanowisk i prowadzonych działań.

5. O wszelkim zajęciu krąjowego stanowiska lub podjęciu jakiegokolwiek krajowego działania należy poinformować w takim czasie, aby możliwe było - w razie potrzeby - wcześniejsze przeprowadzenie w Radzie uzgodnień. Obowiązek wcześniejszego poinformowania nic dotyczy środków stanowiących jedynie proste wykonanie decyzji Rady na płaszczyźnie krajowej.

6. W przypadał bezwzględnej konieczności wynikającej z rozwoju sytuacji i wobec braku decyzji Rady Państwa Członkowskie mogą zastosować w trybie pilnym niezbędne środki, uwzględniając ogólne cele wspólnego działania. Państwo Członkowskie, które stosuje takie środki, informuje o nich niezwłocznie Radę.

7. W przypadku poważnych trudności w wykonaniu wspólnego działania Państwo Członkowskie powiadamia o nich Radę, która rozważa je i poszukuje właściwych rozwiązań. Nie mogą być one sprzeczne z celami wspólnego działania ani szkodzić jego skuteczności.

Artykuł J.4. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa obejmuje wszelkie sprawy dotyczące bezpieczeństwa Unii, w tym stopniowe określanie wspólnej polityki obronnej, która mogłaby doprowadzić do wspólnej obrony.

Artykuł J.4

I. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa obejmuje wszelkie sprawy dotyczące bezpieczeństwa Unii, w tym stopniowe określanie wsoólnei polityki obronnej, która mogłaby doprowadzić do wsoólnci obrony.