Choroby naczyniowe mózgu (7)

znikną tworząc jednolity, szary obraz. Jednak jeśli między dwiema ekspozycjami wstrzyknie się do krwiobiegu określona^ ilość środka cieniującego, jedyną rzecz, którą będzie można zobaczyć, to kontrast widoczny w naczyniach krwionośnych. Wszystkie inne szczegóły, w tym także kości zaciemniające obraz, pozostaną szare.

o TK.

Postępowanie pielęgniarskie z chorym po krwawieniu podpajęczynówkowym

•    Reżim łóżkowy (ze względu na ryzyko ponownego krwawienia). Pierwsze ruchy chorego dozwolone są po upływie 4 tygodni, siadanie po 5, a wstawanie po 6 tygodniach, przy założeniu, że

przebieg choroby nie jest zakłócony powikłaniami.

•    Monitorowanie pomiaru ciśnienia tętniczego krwi u chorych z krwotokiem podpajęczynówkowym należy do pierwszoplanowych zadań pielęgniarskich. Mankiet ciśnieniomierza powinien być założony na przedramię chorego na stałe, a pomiar dokonywany co 15 minut. Wynik pomiaru RR powyżej220/120 mmHg jest wskazaniem do jego obniżania.

Leczenie udarów krwotocznych

Obecnie nie forsuje się rutynowego leczenia chirurgicznego (z trepanacją czaszki, opracowaniem chirurgicznym miejsca krwawienia i uszkodzonego naczynia, i oczyszczeniem tkanek z zalegającej krwi) w ciągu 4 dób od wystąpienia nadnamiotowego udaru krwotocznego.

W metaanalizie badań porównujących zachowawcze i chirurgiczne leczenie śródmózgowych krwotoków nadnamiotowych nie wykazano przewagi żadnej z metod.

Zabiegowi chirurgicznemu powinni być poddani pacjenci z wylewem do móżdżku, jeśli ognisko krwotoczne jest większe od 3 cm oraz występują ubytki neurologiczne, lub ucisk pnia mózgu lub wodogłowie z powodu utrudnienia odpływu z komór mózgu.