Finanse p stwa Wypych 6 257

Ocena zdolności kredytowej i pozycji rynkowej przedsiębiorstwa

-    metody oparte na wartości majątku spółki (metody substancyj-ne),

-    metody dochodowe.

Pierwsza grupa metod wycenia wartość likwidacyjną badanego przedsiębiorstwa, jest sumą przychodów ze sprzedaży aktywów po uregulowaniu wszystkich zobowiązań. Wskaźnikiem określającym taką wartość akcji jest nominalny kurs bilansowy (kapitał własny x 100%/kapitał akcyjny). Należy jednak nadmienić, że wycena akcji metodami substancyjnymi daje wyniki mało znaczące i wprowadzające w błąd. Powodem tego jest odnoszenie się do sytuacji likwidacyjnej, całkowicie pomijającej zdolności spółki do generowania zysków.

Metody dochodowe skupiają się na możliwości tworzenia przez spółkę dochodów pieniężnych. W przyszłości źródłem dochodów może być zysk netto, dywidenda, a nawet przepływy pieniężne. Metody te są bardzo popularne, gdyż mają prostą konstrukcję dużą poprawność szacowania akcji. Do metod tych zalicza się:

-    dyskontowanie przyszłych dochodów pieniężnych,

-    wskaźnik cena/zysk (C/Z),

Metoda dyskontowa polega na dokonywaniu prognoz przyszłych dochodów pieniężnych oraz na ustaleniu stopy dyskontowej. Przy prognozowaniu dochodów pieniężnych bada się ich tendencję rozwojową lub przyjmuje się określoną tendencję stałą.

Dużą popularnością do określania wartości akcji cieszy się wskaźnik C/Z, który liczony jest jako iloraz rynkowej ceny akcji i zysku przypadającego na jedną akcję. Inaczej mówiąc informuje on o cenie jaką inwestor gotów jest zapłacić za zysk netto, przypadający na jedną akcję. Mimo jego prostej konstrukcji wskaźnik ten stwarza duży problem związany z interpretacją poszczególnych poziomów dla firm o różnym stopniu rozwoju.

Rozdział VII

Wykorzystanie dźwigni w zarządzaniu przedsiębiorstwem

1. Po jęcia podstawowe

Pojęcie dźwigni - w fizyce - rozumiane jest jako możliwość podniesienia znacznie większego ciężaru, niż pozwalałaby na to siła użyta do wykonania tej czynności. Już Archimedes dowodził, że mając punkt podparcia i dostatecznie długą dźwignię można podnieść każdy ciężar. W potocznym znaczeniu stanowi podstawę, środek umożliwiający albo powodujący rozwój czegoś; np. reklama jest dźwignią handlu.

W kontekście biznesu, dźwignia (leverage, gearing) oznacza użycie kosztu stałego w zamiarze wzrostu (podwyższenia) zyskowności. Określenie "dźwignia" jest uzasadnione ze względu na efekty dochodowe w przedsiębiorstwie, które można uzyskać, zmieniając poziom szeroko rozu mianych kosztów stałych (tzn. kosztów stałych odnoszących się nie tylko do działalności operacyjnej, ale również do działalności finansowej). W zarządzaniu przedsiębiorstwem znajdują zastosowanie trzy rodzaje dźwigni, a mianowicie: dźwignia operacyjna (operańng leverage), dźwignia finansowa (financial leverage) i dźwignia łączna (combined leverage).

Dźwignia operacyjna wyraża użycie stałych kosztów operacyjnych przez przedsiębiorstwo. W długim okresie wszystkie koszty są zmienne. Z tego względu rozważania uwzględniające stałe koszty z konieczności odnoszą się do krótkiego okresu. Ze stałością tej części kosztów fimkcjono-