M Feld TBM509

509

11.6. Możliwości kształtowania powierzchni występujących w częściach klasy korpus

RYS. 11.44. Kolejna obróbka otworów leżących wzdłuż jednej osi

Ustawienie wrzeciona w osi wytaczanego otworu. W części klasy korpus rozstawienie osi otworów lub ich odległość od powierzchni bazowej są tak samo ważne jak dokładność średnic. Uzyskanie dokładnego rozstawienia osi zależy od ustawienia osi wrzeciona.

Na wiertarko-frezarkach konwencjonalnych można ustawić oś wrzeciona wg trasy, za pomocą stosu płytek ustawczych, metodą współrzędnych oraz za pomocą tulei osadzonych w uchwytach wytaczarskich. Podstawowymi sposobami są dwie ostatnie metody.

Metoda współrzędnych, czyli tzw. wytaczanie współrzędno-ściowe. Umożliwia ono uzyskanie odpowiednich odległości otworów w jednym ustawieniu przedmiotu za pomocą przesuwu zespołów obrabiarki (kolumny, wrze-ciennika, stołu) w jednym, dwóch lub trzech wzajemnie prostopadłych kierunkach.

Wiertarko-frezarki mogą być zaopatrzone w dokładne podziałki i zderzaki czujnikowe do dokładnego przesuwu stołu (rys. 11.45), wrzeciennika (rys. 11.46) i podtrzym-ki. Dokładność odczytu na wiertarko-frezarkach zaopatrzonych w zderzaki czujnikowe wynosi ±0,01. Umożliwia to uzyskanie dokładności rozstawienia osi ±0,02 mm.

RYS. 11.45. Zderzak czujnikowy do dokładnego określenia poprzecznych przesunięć stołu