WSP J POLN254288

615

Słowniki specjalistyczne

Na tle leksykografii słowiańskich nowatorskim dziełem był Słownik etymologiczny języka polskiego Aleksandra Brucknera (Kraków 1927, często przedrukowywany). Jak dotąd. jest to jedyny kompletny słownik etymologiczny jeżyka polskiego. Jego autor był często krytykowany za nadmierny indywidualizm w opisie pochodzenia wyrazów. Zwięzłą historię wyrazów, a przede wszystkim ich etymologie podaje nowoczesny, choć niezakończo-ny, Słownik etymologiczny języka polskiego Franciszka Sławskiego (t. I, Kraków 1952-1956, doprowadzony do litery L). W latach 2000-2001 ukaże się Etymologiczny słownik języka polskiego PWN Andrzeja Bańkowskiego.

Wspomniany już został Słownik gwar polskich (t. I-V1, Warszawa 1900-1911), kompilacyjne dzieło Jana Karłowicza. Był to pierwszy na Słowiań-szczyźnie odrębny całościowy słownik gwar. W nowocześniejszym ujęciu odmiany gwarowe ma objąć nowy Słownik gwar polskich (rozpoczęty pod red. Mieczysława Karasia, t. 1, z. 1, Wrocław 1977, dalej prowadzony przez Jerzego Reichana, doprowadzony do liter;/ D w 5 tomach). Wiele regionów polskich ma swoje słowniki gwarowe, warto wymienić przede wszystkim monumentalne dzieło Bernarda Sychty Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej (Wrocław 1967-1976, t. I-VIT) oraz trzy opracowania gwary miejskiej: Bronisława Wieczorkiewicza dotyczące gwary warszawskiej (Warszawa 1966). Zofii Kurzowej - regionu Lwowa (Warszawa 1983), Moniki Gruchmanowej i Bogdana Walczaka obejmujące gwarę miejską Poznania (Warszawa-Poznań 1997). W 1996 roku pojawił się pierwszy tom niecodziennego onomazjologicznego słownika folkloru Słownik stereotypów i symboli ludowych. T. 1: Kosmos (Lublin, pod red. J. Bartmińskiego). Gwarę studentów znajdziemy w historycznym już dziele Leona Kaczmarka, Teresy Skubalanki, Stanisława Grabiasa (wydrukowany w r. 1974, niedopuszczony wówczas do rozpowszechniania; udostępniony dopiero w 1994 r.), a gwarę uczniów w słowniku Katarzyny Czarneckiej i Haliny Zgółkowej (Poznań 1991).

Wybrane aspekty słownictwa polskiego opisują słowniki frekweneyjne {Słownictwo współczesnego języka polskiego. Listy frekweneyjne, t. I-V. Warszawa 1974-1977; tom syntetyczny Idy Kurcz, Andrzeja Lewickiego, Jadwigi Sambor, Krzysztofa Szafrana, Jerzego Woronczaka, Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej, t. 1-2, Kraków 1990; Haliny Zgółkowej, Słownictwo współczesnej polszczyzny mówionej, Poznań 1983; Janusza Imiołczyka Prawdopodobieństwo subiektywne wyrazów. Podstawowy słownik frekwencyjny języka polskiego, Warszawa 1987) oraz indeksy a tergo, szeregujące wyrazy według kolejności liter od końca, użyteczne przy badaniu słowotwórstwa (do słownika Lindego pod redakcją Renaty Grzegorczykowej, Zofii Kurzowej. Jadwigi Puzyniny, Warszawa 1965; do słownika języka Paska pod red. A. Pasoń i Kazimierza Żelazko, Wrocław 1976; do SJPD pod red. Renaty Grzegorczykowej i Jadwigi Puzyniny, Warszawa 1973; unikatowy' Schema-