Zdjęcie3973

204 Roubuł 7; Nowe technologie informatyczne i komunikacyjne (ICT) l dydcktja

wanego w tradycyjny sposób, ale także sposobem kompensowania dcficyta kontaktów społecznych czy potrzeby akceptacji.

7.L1. Dysleksja a użytkownicy Internetu

Zakres potencjalnych użytkowników Internetu staje się bardzo szeroki i obejmuje grono profesjonalistów, czyli osób zawodowo związanych z problemem dyslcksji oraz amatorów - czyli osoby mające stycznok z dysleksją w życiu codziennym, ale bez zaangażowania zawodowego. Do profesjonalistów będą należeć specjaliści zajmujący się diagnozą, terapią i edukacją, a także naukowcy i studenci, poza tym niewątpliwie także nauczyciele.

Wśród grona amatorów możemy wskazać rodziców dzieci dyslektycznych oraz doświadczających trudności w uczeniu się, a także samych zainteresowanych, dzieci i młodzież, u których stwierdza się dyslebję lob jej ryzyko.

Profesjonaliści mogą znaleźć wiele ważnych informacji:

•    wiedzę teoretyczną o dyslcksji, jej objawach i przyczynach,»tym doniesienia z najnowszych badań,

•    informacje o konferencjach naukowych, szkoleniach i innych możliwościach kształcenia,

•    informacje o działalności organizacji zajmujących się dysleksją.

•    informacje o możliwości zakupu literatury i pomocy dydaktycznych oraz terapeutycznych,

•    informacją o regulacjach prawnych dotyczących opieki nud dziećmi i młodzieżą z dysleksją.

Ważnym źródłem informacji, które powinni śledzić profesjonahtei są także komentarze młodzieży i rodziców na temat korzystania z pomocy I diagnozy specjalistycznej - informacja zwrotna czy raczej praktyczna ctra-luscja podjętych działań, której wartość trudno przecenić, a którą moim znaleźć na wielu forach dyskusyjnych i w komentarzach do tekstów pubtl-kownnycb w Internecie.

Specjaliści terapeuci oraz nauczyciele mogą znaleźć informacje metodyczne dotyczące terapii pedagogicznej oraz dostosowywania metodyk) nauczaniu wobec uczniów ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi, ik zakres tych informacji jest niewielki. Podkreślenia wymaga to, że spora część materiału - na przykład strony internetowe tworzone przez nauczycieli - są mato wiarygodne, często podnją błędne Informacje, nlenadlo opierają s*ę na przestarzałej literaturze, zazwyczaj bezkrytycznie powiela-jej (Krasowiej-Kupis 2007).

Informacje o szkoleniach znajdzie Czytelnik na stronie głównej fthkicgo Towarzystwa Dysleksji (http://dyslebja.imiv.gda.pl). stronie •inzawskiego i lubelskiego oddziału PTD (wwwjjyskbjaw-zw.pl i hup;//www.ptd.umcs.lublin.Rl). Z łatwością można lakże póżnac nwżU-sości kształcenia się za granicą, a nawet odbycia kursu teoni dydeksji tyn-linc drogą e-leamingu (przykład www.dyslctia-certriicale.coni J.

Materiały teoretyczne na polskich stronach mają niewidką wartoić Miytoryczną i niewielką objętość. Opisy dysleksji w sied są nieaklualne, pizcwsżają materiały popularno-naukowe. Materiały ciekawsze i aktualne, także liczne teksty o charakterze naukowym można znaleźć natomiast na stronach międzynarodowych - np. http://findaitięlesxom/ czy bllpJ/www Jxlady5lexia.0rg.uk.

Rodzice jako użytkownicy stron internetowych głównie szukają odpowiedzi na temat tego, czym jest dysleksją i jakie ma przejawy, jak otrzymać pomoc - diagnozę i terapię, oraz jakie prawa mają uczniowie z dyslek-sją. Sami zainteresowani szukają odpowiedzi na pytania, co wynika z faktu, iestwierdzono u nich dysleksję. W kolejnym podrozdziale zostanie przedstawiona krótka charakterystyka i ocena źródeł internetowych służących powyższym celom.

7.1.2. Zawartość stron internetowych poświęconych dysleksji

Poszukując informacji o dysleksji, wystarczy otworzyć dowolną wyszukiwarkę i wpisać hasło „dysloksja" i w ciągu ułamka sekundy pojawiają się adresy slron, na których można znaleźć jakiekolwiek odniesienie do dyslcksji. Na przykład w popularnej przeglądarce w lutym 2008 na żądane polskie hasło „dysleksją" ukazało się niemal 600 000 adresów stron Internetowych, a na bardziej sprecyzowane hasło „dysleksją rozwojowa" - około 20 OOP odnośników. O wiele więcej informacji można uzyskać posługując się ter-miwn angielskim. Przeglądarka na żądanie hasła .jJysknu" pokazała około 15 milionów adresów stron internetowych (to jest trzy razy więcej niż nieco ponad dwa lala temu-por. Krasowicz-Kupis 2007). Potwierdza lo jedynie, ie Internet ałunowi niezwykle bogate źródło informacji o dysleksji, nie ma ■estety żadnego przełożenia na ich wartość. Pojawiają się błędy, o których wąnmrinlii już Spłonek przed ponad 30 bity (pac. Iłjrowubmr do nńKjgej książkO- Na przykład na hasło „dyslokCja" pojawia się lakże ponad 3000 adresów (ale znacznie mniej niż przed dwoma lały- Krastawa-Kupis 2007)