page0100

NAZWY OSOBOWE — ANTROPONIMIA

i bracia. Pokrewieństwo osób znajdowało i znajduje swój wyraz w kategorii morfologicznej (liczba mnoga). Związane z rodem, następnie z rodziną, są nazwy heraldyczne, które przez późniejsze odniesienie do znaku (herbu) przybierały formę liczby pojedynczej. Liczba mnoga charakteryzuje też nazwy dynastyczne.

Zbiorowości ludzkie: grupy etniczne, narodowościowe, a także grupy lokalne również zostawały wyodrębnione przez nadawanie im rozmaicie tworzonych nazw.

Znaczenie nazw własnych, a szczególnie nazw osobowych dla lingwistyki kulturowej dostrzegano od dawna. Opinie F. Solmsena i S. Ro-sponda odnajdujemy w zdaniu J. Anusiewicza (1994) dotyczącym onomastyki danego języka, wskazującym, iż jest ona „źródłem wiedzy

0    kulturze danej społeczności, o najważniejszych wartościach przyjętych

1    uznanych przez społeczeństwo, co wyrażało się najczęściej w magicz-no-symbolicznych sposobach zatrzymywania tych wartości przy potomstwie poprzez nadawanie odpowiednich imion, nazwisk, nazw, przezwisk, owe wartości oznaczających".

BIBLIOGRAFIA

Anusiewicz J., 1994, Lingwistyka kulturowa. Zarys problematyki, Wrocław. Bartmiński J., 1993, Wprowadzenie, (w:) Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2: Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław, 13-23.

Tokarski R., 1993, Słownictwo jako interpretacja świata, (w:) Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2: Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław, 335-362.