40. Kultura łużycka na terenie Słowacji
- wykształciła się na tym terenie, podobnie jak grupa śląska, u schyłku II okresu epoki brązu (brąz C)
- najstarsze stanowiska znane z północno - zachodniej Słowacji, dorzecze górnego Wagu (okolice Martinu)
- k. łużycka zajmowała tu północno - zachodnią i środkową część Słowacji, w dorzeczu górnego i środkowego Wagu, górnej Nitry i Hronu ; zalicza się do niej również zgrupowania ze wschodniej części Moraw
- rozwijała się poprzez III, IV i V okres epoki brązu w sposób nieco odmienny od innych grup, podobieństwa widoczne jednak co do gr. śląskiej, górnośląsko-małopolskiej (z zachodniej Małopolski)
- ludność zajmowała dobre dla osadnictwa tereny w kotlinach śródgórskich i w rozszerzeniach dolin rzecznych, pomiędzy nimi niezaludnione masywy górskie
- te warunki spowodowały rozwinięcie kilku niewielkich, odizolowanych od siebie podgrup lokalnych
- hodowla zwierząt, uprawa roli
- środkowa Słowacja - prawdopodobnie eksploatacja miejscowych złóż miedzi - lokalny ośrodek produkcji metalurgicznej
- prawie powszechnie stosowany ciałopalny obrządek pogrzebowy; współwystępowanie cmentarzysk płaskich i nakrytych kurhanami
- początki IV okres epoki brązu - przesunięcie ludności k. łużyckiej nieco na południowy - wschód na terenie Środkowej Słowacji (dawne obszary k. pilińskiej)
- pogranicze śr. Słowacji i północnych Węgier - grupa kyjatycka = obok tradycji pilińskiej wykazująca silne elementy k. łużyckiej
- grupa ta rozwijała się potem przez V okres epoki brązu (Hallstatt B)
- zmarli chowani na płaskich cmentarzyskach, groby popielnicowe
- osiedla otwarte, jaskinie i grody
- schyłek V okresu epoki brązu - grupa ta poważnie zniszczona przez ludność koczowniczą przedscytyjską (Kimerowie), która naszła ze wschodu na Wielką Nizinę Węgierską