40 (98)

176 Część pierwsza - Żywioł, radość i kultura zabawy...

literackich i „podpowiadaczy”. Prace plastyczne związane z teatra lizać ją tekstu często budzą podziw, szczególnie gdy nauczyciel wskazuje na różne możliwości wykonania, nie podając gotowych schematów. W takiej atmosferze wzajemnej inspiracji np. szopki bożonarodzeniowe będą, zadziwiały sposobem wykonania, fakturą, różnorodnymi materiałami, barwą, kształtem. Bogactwo użytych środków pozwoli na percepcję wzrokową, dotykową i całościowy odbiór dzieła. Dzieci lubią ruch, śpiewanie i naśladowanie. Wyrażają swój śpiew ciałem, całą osobą. W zależności od słów piosenki będą przykładowo „udawały” grę na instrumencie. Każdy odgadnie jego nazwę z samej mowy gestów. Uczniowie doskonale wyrażają życic przyrody: wiatr, szum fal, promienie słońca i ich oddziaływanie na ludzi. I m dziecko jest bardziej wrażliwe na piękno, dobro i prawdę, rym większe są jego kreatywne m o ż I i w ości w p o d c j m o w a-nych zabawach.

Dziecko a twórcza moc słowa

Nic jest łatwo odkryć początek fascynacji słowem u małego dziecka. Fascynacja ra rodzi się być może - już podczas pierwszych słuchanych opowiadań, baśni i bajek. Pierwsze zabawy słowem są okazją do zachwyni. Poezja dla dzieci lub tworzona przez dzieci ro czasem „wielka zabawa”, jak uzasadniaj. Cicślikowski¹⁷. Tyle już prób podejmowano, by określić, czym jest poezja. Jak nazwać coś, co ma coraz to nowe, zaskakujące kształty? Dzieci nie są świadome tego, czym jest poezja, ale próbują na ten temat się wypowiadać, o czym świadczy wiersz dziewięcioletniej Kasi B. pod tytułem Kółku i. wiersz:

Kółko to jest taka rzecz, nic mała,

nic duża. Kółko, to może

okrągła kałuża

albo koło samochodowe.

O! O! Proszę

Jakie co zajmujące pisać wiersz I myśleć sobie:

„Jakie brzdące czytać go będą?”

Mam kartkę nic zagiętą A na niej wiersz I znowu wiersz I jeszcze wiersz.

¹ J. Cicślikowski: Wielka zabawa. Folklor dziecięcy. Wyobrażała dziecka. Wiersze dła dzieci, Ossolineum, Wrocław l'J83.

Barbara Pierzchała - '/otbawa jako podstawa rozwoju wyobraźni 1/7

Dziecięce rymowanki i nierymowane układy słów czasami stają się „poezją”. Bywa ona dla dziecka zwykłą zabawą, ujętą w słowa, które zadziwiają twórczą mocą:

Poezja io moja mama, Poezja to kwiat na łące, Poezja to chora siostra, Rozbita szklanka... To wszystko, co widzisz, dookoła, ale piękniej...¹*.