DSCN1235 (2)

92

Maria Ludwika Lewicka

Wrocław. Widok ogólny miasta otoczonego fortyfikacjami Ujęcie od południowego wschodu. Rysunek Fryderyka Bernarda Wernera, 1741

Wrocław. View of the city encircłed with fortifications. View from southeast. Drawing by Fryderyk Bernard Werner, 1741

sażone były w wał ziemny; część z nich była skazamatowana. Przed realizacjami Schneidera zrealizowano trzy bastiony: Nożycowy w 1544 roku, piattaformę Bramy Oławskiej w 1576 roku (Bernarda Niurona), Bastion Zanikowy z lat 1577— 1584, oraz Wałową Bramę Odrzańską z roku 1583 (autorstwa Henryka Muntiga zGroningen, architekta miasta Wrocławia w latach 1580-1586). Zatem mistrz Jan, równolegle z robotami na terenie Gdańska, realizował prace we Wrocławiu. Nadzór budowy był w rękach Fryderyka Grossa²². W lutym 1585 roku wyburzono basteję Ceglarską wraz z budynkami sąsiedniej cegielni, usytuowaną przy nabrzeżu Odry, by zwolnić miejsce pod budowę bastionu; w maju 1586 położono kamień węgielny pod budowę jego oraz wałowej miejskiej Bramy Ceglar-skiej, osłoniętej prawym uchem bastionu. W 1588 roku wyburzono zabudowę przy kościele św. Ducha na nabrzeżu Odry i przystąpiono do realizacji Bastionu Piaskowego wokół pozostawionego jeszcze kościoła. Bastion był wysoko oskar-powany, płaski o szerokokątnym froncie: wał z ziemnym przedpiersiem, trój-poziomowe działobitnie barkowe osłonięte długimi uszami. Bastion Piaskowy połączony był skarpowaną kurtyną umocnioną wałem z dwa lata wcześniej rozpoczętym Bastionem Ceglarskim. W tym samym 1588 roku rozpoczęto budowę Bastionu Bernardyńskiego w południowym sąsiedztwie Bastionu Ceglarskiego. Wałową Bramę Ceglarską ostatecznie ukończono w 1589 roku. Autorem fasady był, zgodnie z tradycją, Fryderyk Gross.

²² Jest prawdopodobne, że pod nieobecność mistrza Jana prowadził budowy we Wrocławiu jego syn, Jan Schneider junior.