8941

-Szymon syn Szymona podpisywał się z grecka Simon Simonides, pożyczając w ten sposób nazwisko od gr. poety Simonidesa z keos (użycie nazwiska gr. poety było nie tytko modą zwykłą u humanistów, ale też wskazaniem tradycji do której nawiązywał poeta)

-Szymonowie nawiązywał do greckiej tradycji (do Pindara Teokryta), do Wergiliusza: był pojętnym uczniem Eurypidesa i Seneki

-wczesna twórczość Szymonowicajest bardziej „barokowa” w odróżnieniu od późniejszej -polskiej i „renesansowej"

Za cechy barokowe możemy uznać śmiałe nawiązania do gr. tradycji, nie tyle do samego Simonidesa z Keos, ile do jego znakomitego poprzednika w dziedzinie chóralnej liryki -Pindara

-zbiór Szymonowica składa się z 20 utworów o rozmaitym sztafażu: antycznym, klasycznym, mitologicznym, rodzinnym, szlacheckim, chłopskim

-idy1la=bukoliki=sielanki

Nazwa idylla pochodzi od gr. eidyllion(=obrazek), terminem tym określano drobny utwór poetycki o różnej tematyce, najczęściej jednak pogodny obrazek pasterski (pasterz - gr bukolos)

Simonides jako pierwszy wprowadził termin „sielanka" (słowo pochodzi od białoruskiego „sieto" lub ukraińskiego „seto", czyli wieś)

- Mickiewicz uważa Szymonowica za największego obok Teokryta sielankopisarza w dziejach lit. powszechnej

■Sielanki są bogate we wszelkiego rodzaju przysłowia i porzekadła (np. w Żeńcach -,Dobrzeć mieć, jak to mówią, język za zębami') (umiłowanie przysłów było w epoce renesansu zjawiskiem bardzo powszechnym}

-są one źródłem wielu informacji dotyczących staropolskiej obyczajowości (np. w sielance ,Kolacze"- opis szlacheckiego wesela)

-wśród wyróżniających cech sielanki jako gatunku literackiego wymienić jeszcze należy skłonność do posługiwania się formą dialogową oraz do okazjonalnego wplatania w tekst utworu pieśni (pieśni te nie musiały bezpośrednio wiązać się z realiami życia wiejskiego i dlatego często formą sielanki posługiwano się w celach panegirycznych: pasterze wyśpiewywali pochwały osobie, której poeta swój utwór dedykował)

-pojawiają się motywy utraconej szczęśliwości, motywy miłość, topos Arkadii

-w sielankach bardzo często pojawia się temat odrzuconej miłości pasterza do jakiejś dziewki

Topos locus amenus'(miejsce przyjemne) :przy strumieniu, w deniu drzew, gdzie można odpocząć, słodzić się w wodzie, itp...

Teokryt osadził swych bohaterów na Sycylii, a Wergiliusz w Arkadii

-w sielankach przeplatają się elementy tradycji literackiej z realiami współczesnymi: mieszają się imiona grackie z polskimi i ruskimi