Nr ćwicz. 301 |
Data:
10.12.97 |
|
Wydział Elektryczny |
Semestr: I |
Grupa: T4
|
prowadzący:
|
Przygotowanie: |
Wykonanie: |
Ocena ostat.: |
Temat: Wyznaczanie współczynnika załamania światła metodą najmniejszego odchylenia w pryzmacie
Wstęp teoretyczny:
Załamanie światła na powierzchni rozgraniczającej dwa ośrodki opisane jest prawem Snella
(1)
gdzie α - kąt padania światła na granicę ośrodków, β - kat załamania, n - współczynnik załamania ośrodka drugiego względem pierwszego.
Gdy pierwszy z ośrodków jest próżnią, równanie (1) definiuje bezwzględny współczynnik załamania, w innych przypadkach współczynnik względny.
Prawa Snella w postaci (1) nie używa się do praktycznego wyznaczania ze względu na niedogodność i niedokładności wyznaczania kątów padania i załamania, natomiast możemy je skutecznie zastosować do pryzmatu gdzie kąty α i β można wyrazić przez inne, dogodne do pomiaru wielkości.
W ćwiczeniu wykorzystujemy tylko dwie płaszczyzny pryzmatu, tworzące między sobą kąt ϕ, zwany kątem łamiącym. Promień świetlny padający na pryzmat ulega dwukrotnemu załamaniu i zostaje odchylony o pewien kąt δ (rys.1.), zależny od kąta padania α oraz od kąta łamiącego ϕ . Na podstawie rysunku kąt odchylenia wyraża się następująco:
(2)
Kąt padania można tak dobrać, aby promień biegnący wewnątrz pryzmatu był prostopadły do dwusiecznej kąta łamiącego ϕ . W tej sytuacji bieg promienia jest symetryczny, tzn. α1=α2 oraz β1=β2, a kąt odchylenia jest najmniejszy z możliwych dla danego pryzmatu
Biorąc ponadto pod uwagę, że 2β = ϕ , możemy przekształcić równanie (2) do postaci
(3)
Podstawiając wyrażone powyżej wartości α i β do wzoru (1), definiującego współczynnik załamania, otrzymamy
(4)
Stosując powyższy wzór możemy wyznaczyć współczynnik załamania n na podstawie pomiarów kąta łamiącego i kąta najmniejszego odchylenia.
Tabele pomiarowe:
Maksymalna przepuszczalność filtrów |
|
|
|||||
Nr filtru |
|
|
|
|
|
|
|
[nm] |
|
|
|
|
|
|
|
Tabela do wyznaczenia kąta łamiącego pryzmatu:
|
Pryzmat |
δO |
|
L |
|
P |
|
|
|
Tabela do pomiarów kąta najmniejszego odchylenia:
Lp.
|
[nm] |
δL |
δP |
δmin |
n |
n |
1. |
|
|
|
|
|
|
2. |
|
|
|
|
|
|
3. |
|
|
|
|
|
|
4. |
|
|
|
|
|
|
5. |
|
|
|
|
|
|
6. |
|
|
|
|
|
|
7. |
|
|
|
|
|
|
8. |
|
|
|
|
|
|
9. |
|
|
|
|
|
|
10. |
|
|
|
|
|
|
Obliczenia:
Wartość kąta łamiącego pryzmatu wyznaczam ze wzoru:
Wartość kąta najmniejszego odchylenia wyznaczam ze wzoru:
Wartość współczynnika złamania pryzmatu wyznaczam ze wzoru:
Przykładowe obliczenia dla pomiaru 1 :
Rachunek błędów:
Błąd odczytu kątów wynosi: δ1/
Błąd obliczeń kąta łamiącego pryzmatu obliczam ze wzoru:
Błąd obliczeń kąta najmniejszego odchylenia δmin ze wzoru:
Błąd obliczeń współczynnika załamania światła n jest liczony ze wzoru:
Wnioski:
Wartość kąta najmniejszego odchylenia maleje wraz ze wzrostem długości fali. Jak wynika z wykresu wartość współczynnika załamania światła maleje wraz ze wzrostem długości światła padającego na pryzmat. Światło o barwie czerwonej (filtry nr 1 i 2) zostało załamane o najmniejszy kąt, światło niebieskie (filtr nr 9) o największy.
rys. 1. Załamanie światła w pryzmacie