Wyznaczenie stałej Planck'a i pracy wy. na podst. zjawiska fotoelektrycznego, LAB6, Tabela


Tabela

220

04.04.95

Wydział

Elektryczny

Semestr II

Grupa E-1

Temat: Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska ,fotoelektrycznego

W ciałach stałych, będących przewodnikami, elektrony walencyjne są związane z macierzystymi atomami - poruszają się one w sieci krystalicznej tworząc tzw. gaz elektronowy. Swobodny ruch elektronów w kryształach metalicznych wynika z rozkładu energii potencjalnej. W wyniku wzajemnego oddziaływania atomów bariery potencjałów oddzielające sąsiednie atomy ulegają obniżeniu do wartości mniejszej niż całkowita energia elektronu i nie stanowią przeszkody w ruchu elektronów

(rys.220.1).

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic

Atomy znajdujące się na powierzchni kryształu mają sąsiadów tylko od strony wnętrza i dlatego energia potencjalna tych atomów jest nieco inna niż w głębi kryształu. energia potencjalna na powierzchni jest większa więc, powierzchnia stanowi barierę dla elektronów, dzięki której nie mogą one opuścić kryształu. Obrazowo można powiedzieć, że elektrony są uwięzione w „pudle” potencjału - mogą się swobodnie poruszać w jego wnętrzu, lecz nie mogą przejść przez jego ściany.

Opuszczenie metalu przez elektron (pokonanie bariery potencjału Uo ) jest możliwe jeśli uzyska on na to dodatkową energię o wartości przynajmniej e Uo . ta energia nazywa się pracą wyjścia .

Źródłem energii mogą być:

a) podwyższona temperatura - zachodzi wówczas zjawisko termoemisji;

b) silne pole elektryczne - emisja polowa;

c) bombardowanie cząsteczkami o dostatecznie dużej energii kinetycznej, oraz

d) oświetlenie kryształu.

W ostatnim przypadku mamy do czynienia ze zjawiskiem fotoelektrycznym.

Wybicie elektronu z metalu przez foton zachodzi tylko wtedy, gdy energia fotonu hν jest równa lub większa od pracy wyjścia W .

Przemiany energii w zjawisku fotoelektrycznym opisuje równanie Einstenia

(220.1).

gdzie : h - stała Plancka równa 6,62 * 10-34 [Js] , ν - częstotliwość fali świetlnej , W - praca wyjścia , m - masa elektronu , v - jego prędkość poza metalem.

Zjawiskiem fotoelektrycznym rządzą następujące prawa:

a) Fotoelektrony pojawiają się natychmiast po naświetleniu metalu (po czasie 3*10-9s).

b) Prąd fotoelektryczny, czyli ilość emitowanych w jednostce czasu elektronów jest proporcjonalna do oświetlenia.

c) Energia fotoelektronów nie zależy od oświetlenia, jest ona proporcjonalna do częstotliwości drgań fali świetlnej .

Powyższe własności mogą być wyjaśnione tylko na gruncie teorii korpuskularnej (kwantowej) światła.

Zjawisko fotoelektryczne znalazło zastosowanie praktyczne w fotokomurkach. Budowę fotokomórki pokazano na rys.(220.2) Składa się ona z bańki szklanej, której tylna ścianka pokryta jest wewnątrz warstwą metalu o małej pracy wyjścia . W środku bańki znajduje się pętla z drutu stanowiąca anodę . W zależności od zawartości bańki fotokomórki mogą być próżniowe lub gazowane.

W fotokomórce próżniowej całkowity prąd stanowią elektrony wybite z katody i przyciągnięte przez anodę. Natężenie prądu jest stosunkowo małe.

0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic

Większe natężenie prądu uzyskuje się w fotokomórkach gazowych, wypełnionych niewielką ilością gazu szlachetnego, w których fotoelektrony pierwotne mogą jonizować atomy gazu zwiększając w ten sposób ilość nośników prądu.

Elektrony wybite z katody fotokomórki próżniowej tworzą chmurę elektronową odpychające następne elektrony dążące w jej kierunku. W miarę wzrostu napięcia na anodzie chmura zostaje coraz silniej przyciągana do anody, aż przy pewnym napięciu każdy fotoelektron dochodzi do anody. Mimo dalszego wzrostu napięcia nie następuje dalszy wzrost fotoprądu - osiągnięty został stan nasycenia. Aby uzyskać większy fotoprąd trzeba zwiększyć oświetlenie.

Prąd fotoelektryczny płynie nawet wtedy, gdy między anodą i katodą nie ma napięcia. Dzieje się tak dzięki energii kinetycznej posiadanej przez elektrony w momencie wybicia z metalu. Całkowity zanik prądu można uzyskać przykładając napięcie o przeciwnej polaryzacji, tzn. potencjał niższy na anodę. Jeżeli napięcie ma odpowiednią wartość zwaną potencjałem hamującym Vh , to następuje całkowite zahamowanie elektronów - ich energia kinetyczna zostaje zużyta na wykonanie pracy przeciwko polu elektrycznemu

(220.2)

Uwzględniając powyższy związek możemy przeksztłcić równanie (220.1) do postaci

(220.3)

Na podstawie wykresu zależności Vh = f (ν) można znaleźć stałą Plancka h oraz pracą wyjścia W , gdyż tangens kąta nachylenia prostej, opisanej równaniem (220.3) wynosi h/e, a punkt przecięcia osi rzędnych ma wartość -W/e.

Zasada pomiaru

W niniejszym ćwiczeniu wyznaczamy charakterystykę prądowo-napięciową fotokomórki za pomocą układu przedstawionego na rys. (220.3).

Fotokomórka jest oświetlana światłem żarówki Z przechodzącym przez odpowiedni filtr F. Regulowane napięcie podajemy na fotokomórkę z zasilacza prądu stałego. Prąd mierzymy za pomocą galwanometru G z regulowanym bocznikiem Rb. Wielkość bocznika dobieramy tak, aby przy napięciu ok. 100 V wychylenie galwanometru wynosiło ok. 3/4 całej skali. Należy pamiętać że wskazanie galwanometru wzrasta wraz z wartością Rb - jest największe, gdy bocznika nie ma.

W celu wyznaczenia napięcia hamowania Vh należy zmienić znak napięcia, usunąć bocznik i powoli zwiększając napięcie notować wychylenie galwanometru ( uprzednio należy dokładnie ustalić wychylenie zerowe galwanometru ). Wartość napięcia odcięcia znajdujemy z wykresy jako punkt przecięcia z osią napięcia.

Postępując w ten sposób dla kilku długości fali ( przynajmniej dwóch ) otrzymujemy dane do wykresu Vh = f(ν).

Zmiana przebiegu ćwiczenia:

1. Przyrządy połączyć zgodnie ze schematem:

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic

1 - Zasilacz oświetlenia

2 - Żarówka

3 - Przysłona

4 - Filtr

5 - Fotokomórka

6 - Mikroamperomierz cyfrowy

7 - Woltomierz cyfrowy

8 - Zasilacz

2. Nastawić filtr przepuszczający najkrótszą długość fali świetlnej ( nr.1 )

3. Napięcie na anodzie fotokomórki nastawić na +20 V, a jej oświetlenie wyregulować przesłoną tak aby fotoprąd wskazywany przez mikroamperomierz wskazywał nieco mniej niż 4 μA (4000 jednostek ).

4. Wykonać pomiary fotoprądu zmieniając stopniowo napięcie aż do całkowitego jego zaniku .

5. Wykreślić charakterystykę prądowo napięciową fotokomórki.

6. Dla każdego filtru ustalić wartość napięcia hamującego, powodującego zanik fotoprądu. Odczytać wartość napięcia hamującego Vh . Pomiar powtórzyć trzy razy.

7. Sporządzić wykres zależności napięcia hamowania od częstotliwości.

8. Wyznaczyć z wykresu stałą Plancka i pracę wyjścia stosując regresje liniową.

Informacje dodatkowe:

Maksymalna przepuszczalność filtrów.

Nr. filtru

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

λ [nm]

400

425

500

525

550

575

600

625

650

675

Uo

Rys. 220.1 Energia potencjalna w krysztale

+

A

V

-

Rys. 220.3 Układ do badania charakterystyki fotokomórki

Rys.220.2 Budowa

fotokomórki

6

3

4

5

8

1

2

7



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wyznaczenie stałej Planck'a i pracy wy. na podst. zjawiska fotoelektrycznego, 220z, Tabela
Wyznaczenie stałej Planck'a i pracy wy. na podst. zjawiska fotoelektrycznego, JFIZA220, nr
Wyznaczenie stałej Planck'a i pracy wy. na podst. zjawiska fotoelektrycznego, FIZ220, nr
sprawka fizyka, 220-Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektryczne
sprawka fizyka, Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznego.,
sprawka fizyka ~$0 Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektr
220 Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznego
220-Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznego., nr
220 Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznego
220 Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznegox
Sprawko"0 Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznego
220 Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznego
fizyka220Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektrycznego, Nr ćw
sprawka fizyka, fizyka220Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia na podstawie zjawiska fotoelektr
Atom- Wyznaczanie stałej Plancka i pracy wyjścia elektronów(1), Sprawozdania - Fizyka

więcej podobnych podstron