1974.05.23 uchwała SN VI KZP 5/74 OSNKW 1974/7-8/130
Pismo wysłane pod ostatnio wskazanym przez stronę adresem nie może być uważane - w myśl art. 125 § 1 k.p.k. - za doręczone, jeżeli została ona pozbawiona wolności i nie podała swego miejsca pobytu w czasie pozbawienia wolności do wiadomości organu, przed którym toczy się postępowanie.
1992.04.23 uchwała SN I KZP 11/92 OSNKW 1992/7-8/51
glosa krytyczna: Sługocki L. Palestra 1993/11/140
Przepis art. 125 § 1 k.p.k. ma zastosowanie również w postępowaniu odwoławczym do oskarżonego tymczasowo aresztowanego (lub pozbawionego wolności w innej sprawie), który samowolnie opuścił zakład karny lub nie powrócił do niego po czasowym zwolnieniu i ukrywa się, pod warunkiem jednak, że oskarżony został wcześniej zawiadomiony o przyjęciu rewizji bądź z innych okoliczności sprawy fakt ten wynika.
Wyrok z dnia 18 kwietnia 2007 r., III KK 289/06
Z treści przytaczanego unormowania wynika, że tylko wówczas można uznać za doręczone pismo wysłane pod wskazanym przez stronę adresem, jeżeli strona, nie podając nowego adresu, zmienia miejsce zamieszkania lub tam nie przebywa. Żadna zaś z tych okoliczności w niniejszej sprawie faktycznie nie nastąpiła. Nie sposób bowiem faktu osadzenia oskarżonego w areszcie śledczym - niezależnego od jego woli - utożsamiać z jego własną decyzją o zmianie miejsca zamieszkania czy zaniechania tam pobytu, o której obowiązany jest zawiadomić organ prowadzący postępowanie.
Wyrok z dnia 30 sierpnia 2007 r., IV KK 291/07
Przepis art. 139 § 1 k.p.k. nie ma zastosowania do oskarżonego, który został pozbawiony wolności i nie powiadomił o tym sądu.
I KZP 16/09 - postanowienie z dnia 30 września 2009 r. (BSN 11/09)
Skoro ustawodawca w art. 139 § 1 k.p.k. wiąże „negatywne” skutki z faktem niezawiadomienia organu prowadzącego proces karny o zmianie adresu miejsca zamieszkania lub pobytu (analogicznie adresu elektronicznego), to skutki takie mogą zaistnieć tylko wówczas, gdy brak zawiadomienia o zmianie miejsca zamieszkania lub pobytu był wynikiem swobodnej decyzji strony, tj. wtedy gdy strona mogła dokonać takiego zawiadomienia, ale tego nie uczyniła.
Postanowienie z dnia 24 marca 2010 r. sygn. akt: II KK 250/09, (BPK 3/10)
Skazany nie uczestniczył osobiście w części terminów rozpraw odbywających się przed Sądem Rejonowym. Nie jest również kwestionowane to, co podniósł w swej kasacji Rzecznik Praw Obywatelskich, że było to związane z pozbawieniem go w wolności - tymczasowe aresztowanie w innej sprawie. Samo to jednak nie może nasuwać niejako automatycznego wniosku, że prowadząc rozprawę pod nieobecność skazanego, Sąd uczynił to z obrazą art. 139§1 k.p.k. Skazany bowiem, co prawda nie zmienił swojego miejsca zamieszkania - pobyt w areszcie śledczym nie powoduje tego typu zmiany (art. 25 k.c.) - lecz przestał przebywać pod wskazanym przez siebie adresem (art. 139§1 k.p.k.). Zmienił zatem miejsce swego pobytu.
Od aresztowania skazanego do czasu wydania wyroku przez Sąd I - instancji minął (…) kolejny rok. W tym czasie skazany z pewnością mógł dokonać zawiadomienia o zmianie adresu swego pobytu, ale świadomie nie uczynił tego. Przyjąć zatem należy, że w tych warunkach Sąd Rejonowy nie procedował z obrazą art. 139 § 1 k.p.k.
III KK 86/10 - postanowienie z dnia 1 września 2010 r. (BSN 10/10)
Artykuł 139 § 1 k.p.k. znajduje zastosowanie także wówczas, gdy brak możliwości doręczenia pisma stronie wynika z faktu ukrywania się przed wymiarem sprawiedliwości, nawet gdy w czasie tego ukrywania doszło do pozbawienia jej wolności.
2
ART. 139 K.P.K.