1

INSTRUKCJA OBSŁUGI PROGRAMU iGrafx

Process for Six Sigma

Kurs podstawowy

2

Modelowanie i symulacja

Metodologia analizowania procesu z symulacją obejmuje następujące etapy:

1. Identyfikacja celów, zadań oraz zakresu projektu.

2. Zebranie danych z istniejących procesów poprzez wywiady i dokonywanie pomiarów.
3. Budowa modelu bieżącego procesu zbliżonego wydajnością do procesu podczas

symulacji.

4. Przeprowadzenie analizy hipotetycznej symulacji poprzez wprowadzanie zmian do

modelu i przeprowadzania symulacji.

5. Prezentacja wyników i zaleceń dotyczących wprowadzenia ewentualnych zmian w

bieżącym procesie.

W opisanej metodologii, budowa modelu wymaga przeprowadzenia poniższych czynności:

1. Utworzenia diagramu procesu przy użyciu torów, symboli oraz linii łączących.

Szczegóły – Utworzenie diagramu procesu (mapa lub diagram przepływów)

2. Opisania funkcjonowania poszczególnych czynności.
3. Opisanie środowiska symulacji procesu za pomocą scenariusza.

4. Przeprowadzenie symulacji oraz przeanalizowanie wyników w opcji Raport.

Ćwiczenie 1 - Utworzenie diagramu procesu (mapa lub diagram

przepływów)

1. Uruchamianie programu:

Start  Programy  iGrafx  Process 2007 for Six Sigma
Typ diagramu procesu obsługuje wszystkie cechy i funkcje omówione w tej instrukcji. W
menu Plik należy wskazać opcję Nowy i wybrać element Proces.

Dział 1 – Dział – logicznie wyodrębniony obszar
w którym zachodzi proces.
Odpowiednik wydziału produkcyjnego. Wydziały
opisują obszary odpowiedzialności za proces.

Okienko eksploratora
Widok  Pasek Eksploratora

Galeria symboli do rysowania
czynności procesu

3

2. Definiowanie wydziałów:

a) Dodawanie wydziałów

Wstaw  Dział lub ikona

na skróconym pasku zadań

Nazwa nowego działu - należy wpisać nazwy wydziałów określone w zadaniu,

Należy również określić – orientację działu, orientację tekstu, oraz położenie.

b) Modyfikowanie nazw wydziałów

Aby zmodyfikować nazwę wydziału należy kliknąć nazwę pierwszego wydziału

Dział 1 Kliknięcie powtórne aktywuje kursor w polu wpisywania tekstu, co umożliwi
jego zmianę.

c) Zmiana kolejności wydziałów

Należy umieścić kursor nad zaznaczonym obszarem (zmieni się w cztero kierunkową
strzałkę), następnie trzymając lewy przycisk myszy przenieść wydział w odpowiednie
miejsce.

3. Budowanie mapy procesu:

Budując mapę procesu opisuje się graficznie proces poprzez stworzenie diagramu
(czasem nazywanego mapą lub wykresem przepływu).

Diagram procesu jest graficzną reprezentacją procesu zawierającego czynności, linie
łączące i działy.

W diagramie procesu czynności:

 reprezentują pracę realizowaną w procesie,

 są obrazowane jako różne symbole graficzne odwzorowujące w diagramie

specyficzne działania podejmowane w procesie,

Rodzaje czynności występujących najczęściej w mapach procesu:

Czynność „zwykła” występuje najczęściej

Czynność decyzyjna

Czynność startowa – do niej będą dostarczane transakcje. Może mieć
również inny kształt.

 w czasie symulacji procesu czynności przetwarzają (obsługują) transakcje i do

tego celu wykorzystują zasoby,

Tak więc w modelowaniu procesu, uzupełnia się diagram procesu przez opisanie jak
każda czynność obsługuje transakcje oraz jakich zasobów wymaga aby transakcję
obsłużyć.

4

W czasie symulacji, każda z czynności zachowuje się zgodnie z przypisanymi jej
właściwościami.

Wyniki symulacji są rejestrowane w raporcie z symulacji pozwalającym na określenie
wpływu każdej czynności na całkowity czas jednostkowy i koszt procesu.

a) rysowanie mapy / schematu procesu:

b) Dodawanie stylu wypełniania dla departamentów i czynności:

Pod prawym przyciskiem myszy opcje „Formatuj” i „Czcionka”.

c) Łączenie czynności na diagramie

d) Tworzenie podprocesu

Aby stworzyć podproces należy dwukrotnie kliknąć na tą operację, w której ma się
on znajdować. Następnie we właściwościach czynności, w karcie Zadanie, w zakładce
Krok dla typu czynności należy wybrać opcję Proces, następnie należy wybrać typ
procesu (Podproces) oraz przypisać mu nazwę.

 Z dostępnych symboli zaznaczonych na

rysunku obok należy narysować czynności
procesu produkcyjnego opisanego w zadaniu.

 Nazwy czynności wpisujemy dwukrotnie

klikając w środek pola, co powoduje jego
edycję.

 Czynność startową można potraktować jako

zlecenie.

 Ze skróconego paska zadań dostępnego po

lewej stornie ekranu, należy wybrać rodzaj linii
łączącej.

 Łączenie czynności następuje poprzez

przeciągnięcie kursora.

5

Po naciśnięciu przycisku Zastosuj w spisie składników procesu po lewej stronie
ekranu powinien pojawić się tak stworzony podproces. Podproces buduje się
analogicznie do procesu głównego. Aby zbudować czy też zobaczyć dany podproces

należy wcisnąć ikonę Składniki

, zamieszczoną na pasku narzędzi. Wówczas na

ekranie pojawia się interesujący nas podproces.

Ćwiczenie 2

1. Definiowanie harmonogramu pracy:

W programie istnieje wiele predefiniowanych harmonogramów pracy istniejące
harmonogramy. Czasem jednak istnieje potrzeba zdefiniowanego własnego
harmonogramu, przy wykorzystaniu następujących opcji:

Model  Harmonogramy lub ikona

znajdująca się na pasku zadań.

Dodawanie nowego harmonogramu

Definiowanie dni jakie będzie obejmował
harmonogram

Definiowanie godzin pracy

Dodawanie
nowego procesu

Nazwa
podprocesu

6

2. Definiowanie zasobów produkcyjnych:

Zasobami w modelu mogą być np. pracownicy, maszyny/urządzenia, materiały,
informacje i inne.

Czynności mogą potrzebować zasobów do przeprowadzenia obsługi transakcji. Gdy
równolegle jest przetwarzanych kilka transakcji konkurują one o dostęp do
ograniczonych zasobów.

Program automatycznie do realizacji czynności w modelu przydziela domyślny zasób o
nazwie Pracownik. Do potrzeb modelu należy zdefiniować własne zasoby, niezbędne do
realizacji poszczególnych czynności.

Model  Zasoby lub ikona

znajdująca się na pasku zadań.

Okresy pracy:

początek_pracy – początek_przerwy
początek_przerwy – koniec_przerwy
koniec_przerwy – koniec_pracy

Czas niewykorzystania – przerwa
Odpłatne – przerwa płatna

Miejsce na zdefiniowanie okresów pracy

Dodawanie
nowego zasobu

Nazwa zasobu

Liczba danego zasobu

Harmonogram według
którego będzie pracował
zasób

Koszty zasobów.
Stawka godzinowa –

płacone za godziny pracy,

Wykorzystanie – stawka
akordowa

Typ zasobu
(sprzęt,
pracownik)

7

W modelu występują trzy typy zasobów:

 Praca – oznacza człowieka,
 Wyposażenie – oznacza urządzenia, maszyny i aparaturę,
 Inne – inny zasób potrzebny do wykonania czynności (np. informacja)

Ćwiczenie 3 - Opisywanie funkcjonowania czynności

Większość symboli przedstawia czynności i zawiera informacje o funkcjonowaniu.
Generalnie, podczas symulacji transakcja wprowadza określoną czynność i sprawdza każdą
stronę kategorii Modelowanie w oknie dialogowym Właściwości począwszy od opcji Wejścia
i kontynuując aż do strony Ostatnia symulacja. Najczęściej używane strony kategorii
Modelowanie to: Wejścia, Zasoby, Zadania i Wyjścia.

Aby wyświetlić okno dialogowe Właściwości, należy kliknąć dwukrotnie lewym przyciskiem
myszy symbol lub nacisnąć prawy przycisk myszy i wybrać opcję Właściwości.

1. Strona Wejścia: opisuje sposób gromadzenia transakcji

Typ czasu

Funkcjonowanie

Wsad

Opcję tą stosuje się do łączenia wchodzących transakcji przed podaniem
ich przetworzeniu. Pozwala ona na zachowanie przez wszystkie transakcje
swojej tożsamości. Spakowane transakcje mogą być w dalszej części
procesu rozpakowane i przetwarzane indywidualnie.

8

Złącz

Scalenie transakcji wielokrotnych w transakcję pojedynczą. Część danych
jest scalana, łącznie z atrybutami.

Bramka

Zatrzymanie transakcji przy bramce do czasu spełnienia warunków i
otwarcia bramki logicznej.

Grupuj

Transakcje mogą wprowadzać czynności pojedynczo, ale są one opatrzone
nazwą grupy.

Domyślnie nie istnieje żaden zgromadzony zbiór. W modelowaniu najczęściej używa
się następujących form gromadzenia transakcji:

Opcja Wprowadzenie transakcji – określa punkt procesu, w którym wprowadzana
jest transakcja.

• Opcja Brak wskazuje, że żadne transakcje nie zostały utworzone w tym miejscu.

• Opcja Używany punkt startowy określa punkt startowy, w którym generatory
wprowadzają transakcje do czynności.

• Opcja Utwórz tutaj zleca symulatorowi utworzenie transakcji, jeżeli pojawia się
warunek, np. gdy zachodzi zdarzenie lub upłynął okres czasu.

2. Przypisanie zasobów do poszczególnych czynności w procesie

Przypisanie zasobów do czynności realizowane jest w oknie właściwości czynności w
zakładce zasoby. Okno właściwości czynności jest otwierane poprzez dwukrotne
kliknięcie na wybraną czynność w schemacie procesu.

Strona Zasoby: określa zasoby wymagane do realizacji wybranej czynności.

Typ przypisania:
Czynność – za każdym razem, gdy
transakcja wchodzi do czynności
zasób jest przypisywany do jej
wykonania, a po wykorzystaniu
zwalniany.
Uzyskaj – zasób jest przypisany do
tej czynności, gdy ostania transakcja
przechodzi przez ta czynność,
Zwolnij – zasób, który poprzednio
został przypisany do transakcji w
innej czynności jest zwalniany i może
być użyty przez inną transakcję.

Ilość zasobu
potrzebnego do
zrealizowania
czynności

Dodawanie lub
usuwanie zasobu

9

Domyślnie aplikacja iGrafx automatycznie tworzy i alokuje wbudowany zasób nazwany
Pracownik do nowo utworzonego działu w momencie dodania czynności wykorzystującej
zasób. Domyślnie typ zasobu dla działu jest pierwszym typem alokowanym do niego
(pierwsza alokacja w zakładce Firmy). Możliwe jest utworzenie innych typów zasobów nie
pracowniczych, np. Praca lub Wyposażenie w opcji Scenariusz.

Najważniejsze opcje zasobów są wyświetlane domyślnie.

• Pracownik lub inny nazwany zasób (Pracownik domyślny jest domyślnym typem zasobu).

• Sposób wykorzystania zasobu. Zazwyczaj zasób pobierany jest dla określonej czynności.

• Liczba zasobów potrzebnych we wszystkich przetwarzanych transakcjach.

Należy nacisnąć przycisk, aby uruchomić więcej opcji okna dialogowego oraz nacisnąć

przycisk Dodaj, aby zaznaczyć, że dla czynności wymagany jest więcej niż jeden typ
zasobu. Przycisk Usuń usuwa określony zasób z czynności.

3. Definiowanie zadań poszczególnych czynności w procesie

Przypisanie czasów poszczególnym czynnościom następuje również oknie właściwości
czynności w zakładce zadanie.

Strona Zadanie: określa typ zadania, które wykonuje czynność.

W tym oknie dialogowym definiuje się typ zadania, czas, koszt czynności, wartość,
pojemność czynności (np. ile elementów może być jednocześnie obrabianych),
harmonogram i sposób korzystania z nadgodzin).

Należy nacisnąć zakładkę Krok, aby ustawić funkcje stosowane przez większość czynności,
takie jak typ zadania, czas trwania i określona obsługa.

10

Typ
zadania

Funkcjonowanie

Praca

Czynność obrazująca prace ma określony czas trwania. Domyślnie jest
podany jako zero. Czas spędzony w stanie pracy jest rejestrowany w
statystykach Transaction Working Times

Proces

Powoduje połączenie bieżącego diagramu z innym diagramem w tym
samym dokumencie. Czynność taka uruchamia podprocesy lub procesy
współbieżne.

Opóźnienie

Odwzorowuje wstrzymanie obsługi transakcji przez określony czas

Aby utworzyć proces podrzędny:

1. Na karcie Zadanie z menu rozwijanego typów zadań wybierz opcję Proces.

2. Naciśnij przycisk Nowy proces.

3. Wprowadź nazwę procesu i naciśnij przycisk OK.

Aby wyświetlić proces podrzędny, należy przytrzymać klawisz Shift i dwukrotnie kliknąć
symbol nadrzędny.

Jeżeli czynność to Praca lub Opóźnienie, zadanie ma określony czas trwania. Domyślny czas
trwania wynosi zero (0).

Typ czasu

Funkcjonowanie

Stały

Okres czasu taki sam dla wszystkich transakcji wchodzących do czynności.

Rozproszony

Okres czasu waha się w zakresie określonych granic czasu minimalnego i
maksymalnego (np. między 1 a 2 godziny). Rozkład wewnątrz tego przedziału
może być:
– równomierny (uniform) – wartości z przedziału mają takie samo
prawdopodobieństwo wystąpienia,

– normalny (normal) – wartości z zakresu mają rozkład normalny

Wyrażenie

Równania mogą opisywać czas trwania określonej czynności, np.
If(Rodzaj = Skrzydło; 10;14)

Klasa wartości określa czynność jako wartość dodaną, wartość dodaną dla
przedsiębiorstwa lub bez wartości dodanej.

Typ czasu

Funkcjonowanie

VA
(Value Added)

Wartość dodana – zasób bierze udział w wytworzeniu lub dostawie
produktu lub usługi. Klient jest skłonny zapłacić za tę pracę.

BVA (Business
Value Added)

Wartość dodana dla przedsiębiorstwa – zasób jest użyteczny podczas
przeprowadzania przedsięwzięcia, ale nie jest bezpośrednio związany
z produktem lub usługą. Ta praca nie podwyższa wartości dla klienta.

NVA

(Non

Value Added)

Określa, jakie procedury czynność podejmuje gdy zasoby
wykraczają poza harmonogram.

11

Należy użyć zakładki Po ukończeniu, aby określić jak transakcje są obsługiwane w
momencie zakończenia czynności. Niektóre z ogólnie dostępnych możliwości to:

Typ czasu

Funkcjonowanie

Brak

Nie określono funkcjonowania wyjść.

Duplikat

Polecenie umożliwia kopiowanie transakcji do wielokrotnych
(Licznik), identycznych transakcji.

Anuluj

Kończy transakcję, nie jest ona liczona jako
zakończona w raporcie symulacji.

Rozpakuj

Anuluje polecenie Wsad dla poszczególnych transakcji. Przy
rozpakowywaniu należy jednak pamiętać o tym, że należy tyle razy
rozpakować ile razy transakcja była spakowana.

4. Strona Wyjścia: opisuje sposób opuszczenia czynności przez transakcje

Transakcja, opuszczając czynność, podąża za wytyczonymi liniami łączącymi do wejść
następnej czynności. Zakładka Normalny używana do większości czynności określa sposób, w
jaki transakcje podążają za liniami. Zakładka Wyjątki określa szczególne rodzaje wyjść.

Możliwości w zakładce Normalny określają ścieżki, jakimi transakcja jest kierowana do
czynności:

Typ Wyjście

Funkcjonowanie

Wszystkie

Transakcja opuszcza czynność wszystkimi ścieżkami. Jeżeli istnieje
więcej ścieżek niż jedna, zachodzi niejawna duplikacja (iGrafx tworzy
identyczne transakcje i wysyła je wszystkimi ścieżkami).

12

Decyzja

Transakcje opuszczają czynność ścieżkami określonymi w oparciu o
udział procentowy lub wyrażenia.

Możliwości w zakładce Wyjątki określają warunki, dla jakich określona czynność zostanie
zakończona wcześniej oraz ścieżkę:

Typ Wyjście Funkcjonowanie

Wszystkie

Nie pojawiają się żadne szczególne wyjątki. Jest to opcja domyślna

Decyzja

Ustala limit czasu przeznaczonego na wykonanie określonej czynności.
Transakcje są przeprowadzane ścieżką wyjątku, jeżeli limit został
osiągnięty. Licznik czasu może być nieaktywny w różnych momentach
wykonywania czynności.

5. Karta atrybuty: umożliwia dostęp do atrybutów położenia opcji Transakcja

(lokalnie) lub Scenariusz (ogólnie)

Zapewnia dostęp do atrybutów przypominających zmienne programistyczne stosowane do
przekazywania informacji i zarządzania przepływem transakcji w trakcie procesu.
Szczegółowe informacje znajdują się w tematach dotyczących atrybutów i wyrażeń w
systemie pomocy iGrafx.

6. Karta Ostatnia symulacja: wyświetla wyniki podsumowania ostatniej symulacji dla

określonej czynności

Podsumowuje statystyki ostatniej symulacji dla określonej czynności. Szczegółowe
informacje znajdują się w oknie dialogowym Właściwości – strona Ostatnia symulacja w
systemie pomocy iGrafx.

Ćwiczenie 4 - Opisywanie środowiska symulacji poprzez opcję

Scenariusz

Scenariusz opisuje środowisko symulacji dla procesu. Symulacja wykorzystuje pojedynczy
scenariusz z jednym lub większą liczbą diagramów. Można korzystać z kilku scenariuszy w
jednym pliku w celu uruchamiania symulacji hipotetycznej lub wariantów procesu.

Aby wyświetlić scenariusz, należy nacisnąć przycisk Wyświetl scenariusz na pasku
Modelowanie.LubW menu Plik wybrać opcję Składniki, a następnie kliknąć dwukrotnie
przyciskiem myszy na scenariuszu lub kliknąć prawym przyciskiem i wybrać opcję Wyświetl.

Najważniejszym działami w opcji Scenariusz są: Ustawienia przebiegu, Generatory, Zasoby
oraz Harmonogramy – dział podrzędny w opcji Kalendarze.

13

1. Dział Ustawienia przebiegu: ustala czas symulacji i sposób wprowadzenia wyników

symulacji do raportu

Model  Ustawienia przebiegu lub ikona

na skróconym pasku zadań

Należy dwukrotnie kliknąć dział Ustawienia przebiegu w opcji Scenariusz, aby wyświetlić
okno dialogowe Ustawienia przebiegu. Najważniejsze zakładki to: Czas symulacji oraz
Inicjalizacja/Raporty.

Opcja

Funkcjonowanie

Początek
symulacji

Określa czas rozpoczęcia symulacji (domyślnie ustawiane są raczej dni
robocze niż dokładna data).

Koniec
symulacji

Określa czas zakończenia symulacji (domyślnie są to dane z opcji
Zakończenie transakcji). Najczęściej należy ustawić czas trwania symulacji
(Niestandardowy). Aby ustawić czas zakończenia symulacji wyznaczony
przez użytkownika:

1.

Z listy rozwijanej wybierz opcję Niestandardowy.

2.

Wybierz jednostkę czasu trwania (np. godziny).

3.

Wprowadź czas trwania (zakończenie symulacji).

W zakładce Inicjalizacja/raporty należy określić sposób zapisania wyników w raporcie (opcją
domyślną jest Utwórz – wyniki są zastępowane każdorazowo podczas przeprowadzania
symulacji).

2. Dział Generatory: ustala sposób wprowadzania transakcji do procesu

Transakcje są obiektami, które przepływają przez proces i reprezentują takie rzeczywiste
obiekty jak np:

 druk zamówienia,
 komponent na linii produkcyjnej lub montażowej,
 klienta realizującego usługę w banku, itd.

Transakcje są wprowadzane do procesu przez generatory i przepływają od czynności do
czynności wzdłuż ścieżek reprezentowanych przez skierowane linie łączące. Transakcje są
wejściami do i wyjściami z czynności, a pozostają tak długo w czynnościach jak został
zdefiniowany czas.

Model  Generatory lub ikona

znajdująca się na pasku zadań.

Generatory wprowadzają transakcje do procesu w określonych punktach startowych
podczas przeprowadzania symulacji. Są one odpowiednikami programu dostaw
elementów do produkcji.

Generator jest tworzony automatycznie i przypisany do punktu startowego. Konieczne
jest nadanie każdemu punktowi startowemu unikalnej nazwy!!

14

Przed rozpoczęciem symulacji procesu, muszą zostać zdefiniowane parametry opisujące
przebieg symulacyjny. Parametry te są określane są jako informacje o przebiegu
symulacji.

Po zdefiniowaniu przebiegu modelu przechodzi się do ustawień generatora. Aby
zdefiniować generator należy wybrać opcję Model/Generatory, zakładka Ustawienia.
Domyślnie zdefiniowany jest jeden generator transakcji o nazwie Generator1, mając
domyślne wartości używane w symulacji.

Punkt startowy

Proces może mieć kilka punktów
startowych (np. gdy montujemy
elementy zakupowe).

Krok 5

Krok 1

Krok 7

Krok 6

Krok 4

Krok 2

Krok 3

15

Krok

Procedura

1.

W polu Generatory należy wybrać polecenie Zmień nazwę.

2.

Ustalenie typu generatora transakcji, czyli zaznaczenie w polu Typ Generatora opcji

Ukończenie – Wprowadza jedną lub więcej transakcji do określonego procesu, w
momencie gdy przetwarzanie poprzednich transakcji zostanie zakończone. Jeżeli
określono maksymalną liczbę transakcji będzie wprowadzać jednorazowo transakcję
lub grupę transakcji do procesu do momentu osiągnięcia maksymalnej liczby transakcji
(domyślna opcja Maksymalna liczba transakcji przyjmuje wartość: 1).

Żądanie – Wprowadza transakcję, gdy nazwany zasób (np. Pracownik) jest dostępny lub
nie wymagany w wydziale posiadającym opcję Rozpocznij czynność dla tego generatora

Częstotliwość generowania tranzakcji – Określa czas pomiędzy dostarczeniami transakcji
do procesu. Na początek można wprowadzić okres bezczynności generatora Stały lub
Rozproszony.
Stały: Ten sam (stały) czas pomiędzy wprowadzeniami transakcji do procesu.
Rozproszony: czas pomiędzy wprowadzeniami transakcji do procesu z zakresu pomiędzy
dwoma wartościami.
Wyrażenie: Wyrażenie może korzystać z funkcji matematycznych, np. funkcja ExponDist()
dla wartości wykładniczych.

Harmonogram – Wprowadza transakcje w określonych odstępach w danej rozpiętości
czasowej. Tabelę można powtórzyć.
Należy nacisnąć przycisk Modyfikuj harmonogram, aby zmodyfikować generator
harmonogramu. Na wykresie słupkowym oś X wyświetla odstępy czasowe i ogólną
rozpiętość czasową, a oś Y przedstawia liczbę transakcji wprowadzonych w każdym
odstępie. Przyjmowane są następujące wartości:
Przedział całkowity: całkowity przedział czasu objęty danym wzorem harmonogramu. Na
przykład 1d (1 dzień) oznacza, że dany wzór powinien powtarzać się każdego dnia.
Rozdzielczość czasowa: jest to najmniejsza jednostka odstępu czasu na wykresie
słupkowym.

3.

Zdefiniowanie punktu startowego procesu.

4.

Dla typu generatora Częstotliwość generowania transakcji, zdefiniowanie czasu pojawiania
się transakcji tzw. Okres bezczynności, umożliwia określenie w jakim przedziale czasowym
będą generowane kolejne transakcje.

5.

Zdefiniowanie liczby transakcji na każdą generację, czyli zaznaczenie ilości materiału
pobranego jednorazowo do przetworzenia.

6.

Ustalenie maksymalnej liczby transakcji.

7.

Zaznaczenie ograniczonego harmonogramu, po to, aby generator pracował w ramach
zdefiniowanego wcześniej harmonogramu.

16

3. Atrybuty

Krok 1

Definiowanie nowego atrybutu

Krok 2

Dodaj nowy atrybut

Krok 3

Nazwa nowego atrybutu: Rodzaj

Krok 4

Zdefiniowanie typów nowego atrybutu

Krok 5

Nazwa typu: Rodzaje

Krok 6

Wyrażenia składowe typu atrybutu: Skrzydło, Rama

Krok 1

Krok 2

Krok 3

Krok 4

Krok 5

Krok 6