1

Etyka w zarządzaniu 25.02.2012r. (Włodzimierz Kaczocha)

Owidiusz I w p.n.e.
„Widzę i chwalę lepsze, ale idę za gorszym”
Ars amandi metamorfozy Oktawian I w.

I Zagadnienia oraz pojęcia teoretyczne
(imperatyw – nakaz)

II Doktryny etyczne dotyczące działalności gospodarczej
Etyka min.:
- hedonistyczna (hedonizm)
- stoicyzm
- etyka protestancka
- utylitaryzm
- etyka katolicka w ujęciu Jana Pawła II
- etyka niezależna Tadeusza Kotarbińskiego

III Praktyczna – zasady normy oraz sposoby etycznego postępowania w
zarządzaniu.

Literatura:
Weber M., Etyka protestancka a duch kapitalizmu
Mill J.S. Utylitaryzm
Jan Paweł II Laborem exercens
Benedykt XVI Caritas in veritate
Majka J. Etyka życia gospodarczego
Sternberg E., Czysty biznes
Kałużny F., Bankowcy i dobre obyczaje
Etyka biznesu, red. Dietl J., Gasparski W.,
Etyka biznesu, red. Sójka J., Ryan L.,

Manifest. Globalna etyka gospodarcza ONZ Nowy Jork, 6.X.2009r. – obowiązkowa
z tego będzie jedno pytanie na egzaminie.

Etyka jako filozofia praktyczna.
Zdaniem Arystotelesa jest praktycznym działem filozofii podobnie jak filozofia społeczna
dlatego, że proponuje ludziom wartości jako cele życia społecznego oraz w szczególności
życia jednostkowego, proponuje określone cnoty i normy zachowań wskazujące jak
realizować (spełniać) przyjęte wartości. Arystoteles min. sformułował tzw. cnoty
obywatelskie – tj. cnotę praworządności, która wymaga znajomości prawa oraz jego
przestrzegania. Sugerował cnotę akceptacji i realizacji dobra wspólnego którym są państwo i
społeczeństwo (jako polis) albowiem poza społeczeństwem żaden człowiek nie rozwinie
swojej osobowości (człowiek z natury jest istotą polityczną czyli chce żyć w społeczeństwie);
Trzecia cnota nakazuje uzgadniania partykularnych interesów jednostkowych z dobrem
wspólnym, ażeby nie zaszkodzić społeczeństwu i państwu.
Kolejna cnota nakazuje ażeby każdy obywatel dobrowolnie poświęcał trochę czasu
publicznym działaniom w demokracji bez zapłaty oraz cnota sugeruje dobrowolne chociaż w
ramach prawa płacenie podatków na utrzymanie demokracji. Cnoty te Arystoteles
rekomendował w ramach demokracji bez praktykowania których demokracja rozpadnie się.
Współcześnie wymienione cnoty rekomenduje się w ramach demokracji republikańskich w
której akceptowane jest dobro wspólne i etycznych obowiązek uzgadniania partykularnych
celów w tym działań gospodarczych z wartościami dobra wspólnego.