Głos z nieba

Gdy niebo po letniej burzy,

Znów wybłękitniało,

A słońce na nowo złociło,

I znów ciepłem swym grzało,

Oraz w kroplach wody,

Iskierki zapalało,

Z nieba głos się rozległ,

Głos, który wszędzie, wszędzie,

- Bez trudu – usłyszeć się dało,

Grzmiał on przedziwnie głośno ,

- Metalicznym dźwiękiem -

A słowa brzmienie miały,

Jakby – gonił się – jęk za jękiem,

Bez żadnej podniety, radości…

Bo to były słowa nieba,

- Nieba – do całej – buntucznej – ludzkości.,

„ – Witam was - już może setna -

Cywilizacjo – na tym maleńkim globie,

Która nie widzi - nic – na wierzchu,

Tylko gdzieś, gdzieś – tam – w grobie,

A mnie prosicie – zgodnie -

O same tylko bzdury…

Takie jak:

Majątki, cztery kółka i …

Pieniędzy, pieniędzy – całe fury…

Ale żebyście - mnie – poprosili,

O piękno, zdrowie, kwiaty,

O niebo rozgwieżdżone…

Słowem: - O lepsze, lepsze światy…

Lecz nie o takie,

Jak wyżej wzmiankowane bajdury,

- Ja nie mam o nich pojęcia,

Gdyż nie stworzyłem – wam – żadnej takiej,

Ani podobnej bzdury,

To wszystko są wasze,

- Wasze – wyłącznie pomysły,

Do tego plus – wasze – mózgi,

I plus – wciąż marne – wasze zmysły,

Więc to wszystko jest w waszych rękach,

A nie w moich – przypisanych – mękach,

Bo ja niczego, niczego nie stworzyłem,

Nawet atomu…

I tego splątanego Wszechświata,

To wszystko z niczego się wzięło,

- Niczym nie jest -

I wszystko – w nic -

Napowrót się splata… … …

------------------------------------------------------

I mnie boga też nie ma…

Więc nie módlcie się do mnie,

O wschodzie i zachodzie,

Nie budujcie dla – pustości - świątyń…

- O, ludzki narodzie…

Lepiej zrób co mądrego,

Dla siebie…, i - swojej - planety…,

Bo dwóch identyczności nie ma,

To wszystko – wiem – gorzka prawda,

Ale jedna, jedyna,

Prawda z prawd…

Niestety!”

*

*

*

*

*

*

*

*

*

A gdy głos nieba zamilkł,

I ono samo bardziej zbłękitniało,

Na jedną sekundę – po cichu ,

Wszyscy – pojęli – wszędzie,

Iż boga nie było nigdy…

Nie ma… ; i nigdy nie będzie…

I że czas obudzić - rozum,

W swojej głowie,

- Tylko to – by mógł powstać,

Raj … - na całym globie.

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Ale ja wiem, że ludzkość,

Kłam z podłością kocha,

I lepiej docenia…

Dlatego kończę ten wiersz słowami:

- Żegnajcie – i to na zawsze,

O wszystkim lepszym,

- Wy, o ziemskim raju…

Wt – moje – marzenia …

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Ale… może się mylę,

Może jakiś wiatr ciepły,

Po ludziach powieje,

I całe zło – w nich – zburzy...

A na Ziemi rozkwitnie raj,

I jego symbol:

Mózg, Serce i… Kwiat pąsowej róży.

I. Iwańska Warszawa 2015-08-14