C9. Wyznaczanie wilgotności powietrza za pomocą psychrometru
1/3
Nr pary
Imię i nazwisko studenta
Wydział
grupa
data
Imię i nazwisko prowadzącego
Zaliczenie
C9.
Pomiar wilgotności powietrza za pomocą psychrometru
Celem ćwiczenia jest poznanie pojęcia wilgotności bezwzględnej i względnej, właściwości pary
nasyconej i nienasyconej oraz doświadczalny pomiar wilgotności powietrza przy użyciu
psychrometru Augusta.
W powietrzu atmosferycznym znajduje się zawsze pewna ilość pary wodnej, świadcząca o jego
wilgotności. Stan wilgotności powietrza definiują dwa pojęcia:
1/ Wilgotność bezwzględna W
b
, równa gęstości pary wodnej w danej temperaturze, wyraża stosunek
masy pary wodnej m, zawartej w pewnej objętości V, do tej objętości:
V
m
W
b
=
(1).
2/ Wilgotność względna W
w,
która określa stopień nasycenia powietrza parą wodną, może być
obliczana dwojako:
- jako stosunek gęstości
ρ
pary wodnej zawartej w powietrzu do gęstości
ρ
o
pary
nasyconej* o tej samej temperaturze:
o
w
W
ρ
ρ
=
(2),
- jako stosunek prężności p pary wodnej zawartej w powietrzu do prężności p
o
pary
nasyconej* o tej samej temperaturze:
o
w
p
p
W
=
(3).
*Para nasycona – to para, będąca w stanie równowagi termodynamicznej z cieczą, z której
powstała. Jej prężność zależy od temperatury, a nie zależy od objętości.
W danej temperaturze ma ona maksymalną gęstość i prężność.
Gdy obniżamy temperaturę pary nienasyconej, po pewnym czasie osiąga ona stan nasycenia,
a następnie ulega skropleniu. Temperaturę, w której para nasyca się i zaczyna się skraplać,
nazywamy punktem rosy.
Do wyznaczania wilgotności powietrza stosuje się na ogół dwie metody:
metodę punktu rosy i metodę psychrometru.
W niniejszym ćwiczeniu posłużymy się psychrometrem Augusta, który składa się z dwóch
termometrów umieszczonych na wspólnym statywie. Metoda sprowadza się do porównania wskazań
obu termometrów, jednego tzw. „suchego” i drugiego „mokrego”, którego zbiorniczek z rtęcią owinięty
jest mokrą gazą. Woda z gazy wyparowuje, pobierając ciepło z najbliższego otoczenia, przez co
tzw. mokry termometr pokazuje coraz niższą temperaturę. Obniża się ona tak długo, aż ustali się stan
równowagi termodynamicznej między otoczeniem a gazą, czyli gdy ciepło dopływające z otoczenia Q
1
zrówna się z ciepłem pobranym przez parującą wodę z gazy Q
2
.
Ilość dopływającego ciepła Q
1
jest tym większa, im większa jest różnica temperatur pomiędzy
termometrem mokrym t
1
a otoczeniem t, co można zapisać jako:
Q
1
= C(t – t
1
)
(4), gdzie C jest pewną stałą.
Ilość ciepła pobranego przez parującą wodę Q
2
zależy z kolei, od tzw. szybkości parowania, która jest
wprost proporcjonalna do różnicy prężności pary nasyconej w temperaturze termometru mokrego p
1
i rzeczywistej prężności pary w temperaturze termometru suchego p, a odwrotnie proporcjonalna do
C9. Wyznaczanie wilgotności powietrza za pomocą psychrometru
2/3
ciśnienia atmosferycznego p
atm.
:
Q
2
=
A
.
1
atm
p
p
p
−
(5)
(A
-
wielkość
stała).
Skoro w stanie równowagi Q
1
= Q
2
, przyrównujemy prawe strony równań (4) i (5) i wyznaczamy:
p = p
1
– B p
atm.
(t - t
1
)
(6),
gdzie B = C/A jest stałą empiryczną. Wstawiając następnie równanie (6) do wzoru (3) otrzymujemy
wyrażenie:
(
)
o
atm
w
p
t
t
p
B
p
W
1
.
1
−
⋅
−
=
(7),
które umożliwia wyznaczenie wilgotności względnej powietrza na podstawie tabelarycznych wartości
prężności p
1
pary nasyconej w temperaturze t
1
termometru mokrego i prężności p
o
pary nasyconej w
temperaturze t termometru suchego.
Ponadto, znając różnicę temperatur obu termometrów (t-t
1
), można bezpośrednio odczytać z tzw. tabel
psychrometrycznych
wilgotność względną powietrza.
Wykonanie ćwiczenia
Przyrządy: psychrometr Augusta, barometr, termometr
1. Na termometrze „suchym” odczytujemy temperaturę otoczenia (t).
2. Zwilżamy wodą tkaninę otulającą zbiorniczek termometru „mokrego”.
3. Wprawiamy w ruch wiatraczek, aby przyspieszyć parowanie wody z wilgotnego materiału, co
powoduje spadek temperatury na termometrze „mokrym”. Odczytujemy najniższą ustaloną
wartość temperatury (t
1
).
4. Czynności wyszczególnione w punktach 1- 3 powtarzamy kilkakrotnie.
5. Na barometrze odczytujemy wartość ciśnienia atmosferycznego (p
atm.
).
Opracowanie wyników
1. Dla każdej serii pomiarów odczytujemy z tablic wartości prężności (p
o
)
pary nasyconej
w temperaturze termometru suchego i prężności (p
1
)
pary nasyconej w temperaturze termometru
mokrego, po czym – podstawiając odczytane wartości do wzoru (7) - obliczamy wilgotność
względną powietrza, przyjmując, że B = 66
⋅
10
-5
[
°
C
-1
]. Ciśnienie atmosferyczne (p
atm.
)odczytane w
mm Hg przeliczamy na N/m
2
, korzystając ze wzoru na ciśnienie hydrostatyczne
(p = h
⋅ρ⋅
g
), przyjmując gęstość rtęci
ρ
= 13 550 kg/m
3
.
2. Obliczamy wartość średnią wilgotności względnej powietrza
w
W
a następnie - błąd bezwzględny
w
W
∆
jako trzykrotną wartość odchylenia standardowego SD:
(
)
(
)
1
3
3
1
2
−
−
=
⋅
=
∆
∑
=
n
n
W
W
SD
W
n
i
w
w
w
i
.
3. Z tablic psychrometrycznych odczytujemy wartości wilgotności względnej powietrza (
w
tab
W
), jakie
odpowiadają różnicom temperatur (t-t
1
), czyli tzw. różnicom psychrometrycznym, zmierzonym w
trakcie kolejnych eksperymentów powtarzanych za pomocą psychrometru.
C9. Wyznaczanie wilgotności powietrza za pomocą psychrometru
3/3
Tabela
Lp.
temperatura
termometru
suchego
t [
°
C]
temperatura
termometru
mokrego
t
1
[
°
C]
różnica
psychro-
metryczna
t- t
1
[
°
C]
prężność pary
nasyconej
w temperaturze t
p
o
[N m
-2
]
prężność pary
nasyconej
w temperaturze t
1
p
1
[ N m
-2
]
ciśnienie
atmosfe-
ryczne
p
atm.
[N m
-2
]
wilgotność
względna
obliczona
W
w
[%]
wilgotność
względna
z tablic
tab
W
w
[%]