plik

Park Narodowy Gór Stołowych obejmuje polską część Gór Stołowych, które są częścią Sudetów
Środkowych. Park leży w południowo-zachodniej Polsce, województwie dolnośląskim, na granicy
z Czechami. Utworzony został w 1993 roku. Teren parku to niezwykły, uformowany przez erozję
obszar. Góry Stołowe nie mają wierzchołków, a najwyższy szczyt Szczeliniec, swoim kształtem
przypomina stół. W warstwie szczytowej góry tworzą rozległe niemal płaskie tereny, poprzecinane
głębokimi pionowymi szczelinami. Ich gęsta sieć tworzy miejscami, pomiędzy skałami prawdziwe
labirynty. Najbardziej znane to Błędne Skały i Szczeliniec. Korytarze ciągną się tam kilometrami, a
kształty skał są niepowtarzalne.

Powierzchnia - 6340 ha,

Powierzchnia obszarów ochrony ścisłej - 48 ha

Nazwa Góry Stołowe doskonale opisuje ich krajobraz, którego charakterystycznymi elementami są
rozległe płaszczyzny i wznoszące się nad nimi urwistymi ścianami. Unikalna rzeźba, wzbogacona
dużym nagromadzeniem rozmaitych form erozji piaskowców w postaci głębokich szczelin,
labiryntów i blokowisk skalnych, czy pojedynczych skałek o niespotykanych kształtach, czyni Góry
Stołowe wyjątkowymi w skali Polski.

Aktualny obraz roślinności Parku ukształtowały nie tylko zróżnicowane warunki siedliskowe.
Podobnie jak w całych Sudetach została ona przeobrażona przez wieloletnią działalność człowieka.
Spowodował on wylesienie, szczególnie niżej położonych obszarów, zmiany stosunków wodnych,
oraz przebudowę naturalnych drzewostanów na skutek preferującej świerka intensywnej
gospodarki leśnej. Lasy zajmują 89 % całkowitej jego powierzchni. Są to przede wszystkim sztucznie
wprowadzone świerczyny. Ważny składnik flory Gór Stołowych stanowi pionierska roślinność
naskalna z licznymi gatunkami mchów i porostów.

Przez teren Parku przebiega europejski dział wodny rozdzielający zlewisko Morza Bałtyckiego i
Morza Północnego. Do Bałtyku spływają potoki z północno- wschodnich stoków Gór Stołowych
zasilające Ścinawkę i strumienie z południowego-wschodu oraz południowej części gór wpadające
do Bystrzycy Dusznickiej. Obie te rzeki są lewobrzeżnymi dopływami Nysy Kłodzkiej. Wody do
Morza Północnego odprowadza lewobrzeżny dopływ Łaby, czeska rzeka Metuje.

W rozległych, zwartych kompleksach leśnych na terenie Parku Narodowego pospolicie występuje
jeleń, sarna, dzik, lis, wiewiórka oraz drobne gryzonie. Trudniejsze do zauważenia - głównie ze
względu na nocny tryb życia to borsuk, kuna i łasica.

Na polsko - czeskiej granicy swoją ostoję ma

muflon - sprowadzony z Korsyki i aklimatyzowany w Sudetach gatunek górskiej owcy. Górski
charakter terenu podkreśla również obecność czarnej odmiany barwnej wiewiórki. W górskich
lasach spotyka się ją dwukrotnie częściej od rudej, zaś już np. w Kudowie Zdroju jest dużo rzadsza.

Bibliografia:

Góry Stołowe. Przewodnik

Autor: Waldemar Brygier