1
Podstawy Projektowania grup połączeń transformatorów
3-fazowych
Wstęp
Układy trójfazowe charakteryzują się (poza sposobem połączenia uzwojeń – w
gwiazdę, trójkąt lub zygzak) jeszcze tzw. przesunięciem fazowym, określanym
przez kąt mierzony w kierunku ruchu wskazówek zegara – od wskazu napięcia
górnego do odpowiadającego mu wskazu napięcia dolnego.
Ten kąt jest podawany w symbolu układu połączeń, np. symbol Yd5 oznacza, że
uzwojenie napięcia górnego połączone jest w gwiazdę, dolnego – w trójkąt, a
wskaz napięcia dolnego spóźnia się w fazie w stosunku do odpowiadającego mu
wskazu napięcia górnego o kąt równy 5 h =150
0
.
Wszystkie możliwe układy połączeń transformatorów trójfazowych można
podzielić na grupy, zaliczając do każdej te układy, w których kąty przesunięcia
fazowego między wskazami odpowiednich napięć międzyzaciskowych
(względnie fazowych) strony pierwotnej i wtórnej są jednakowe.
W załączonej tablicy [1] podano schematy połączeń oraz odpowiadające im
obrazy wskazowe dla 10 grup układów połączeń o przesunięciach: 0, 1, 2, 4, 5,
6, 7, 8, 10 i 11 h. W praktyce polskiej stosuje się zasadniczo trzy przesunięcia:
0, 5 i 11 h. Jak wynika z tabeli każdemu z tych przesunięć odpowiada grupa
złożona z trzech układów.
Jeśli chodzi o pracę równoległą transformatorów tych trzech grup to bez
ż
adnych dodatkowych wskazówek można łączyć ze sobą równolegle w zwykły
sposób tylko układy należące do tej samej grupy. Łączy się wtedy zaciski
jednoimienne po stronie wtórnej i pierwotnej.
Przy niektórych układach połączeń, nienadających się bezpośrednio do łączenia
równoległego, praca równoległa może stać się możliwa po wewnętrznym
przełączeniu końcówek uzwojeń, ale przy pozostawieniu tych samych połączeń
uzwojeń pierwotnych i wtórnych do szyn zbiorczych. Na przykład, jeśli brać
pod uwagę Yy0 iYy6, to łącząc w jednym z tych uzwojeń do punktu 0 zamiast
początków – końce uzwojeń, można uzyskać gwiazdy skierowane zgodnie i po
spełnieniu innych wymagań pracy równoległej, połączyć je równolegle. (rys. 1)
Z tabeli wynika wniosek, parzyste przesunięcia godzinowe uzyskuje się w
układach Dd, Dz i Yy podczas gdy nieparzyste w układach Yd, Dy, Yz.
2
Tabela 1.
3
Rys. 1. Przykład wewnętrznego przełączania początków i końców uzwojeń w
celu uzyskania pożądanego przesunięcia godzinowego
W innym przypadku możliwość pracy równoległej, jednakże bez wewnętrznego
przełączania końcówek uzwojeń, uzyskuje się poprzez przyłączenie do szyn
zbiorczych strony wtórnej i pierwotnej zacisków transformatorów w
odpowiedniej, zmienionej kolejności (rys. 2).
Uwagi o sposobie kojarzenia uzwojeń
Początki uzwojeń trzech faz oznaczane będą pierwszymi literami alfabetu A, B,
C, końce natomiast ostatnimi literami alfabetu X, Y, Z w stosunku do GN, i
odpowiednio a, b, c oraz x, y, z w stosunku do DN. Oznaczenia zacisków
wyjściowych będą rysowane w kółku. Zaciski wejściowe/wyjściowe będą
oznaczane wyłącznie literami A, B, C i a, b, c, niezależnie od tego czy końcówki
A, B, C czy X, Y, Z będą do nich doprowadzane.
Możliwe są naturalne i nienaturalne kombinacje poszczególnych układów, jak
na przykład układu Yy0 dający po zmianach układ Yy8, co zilustrowano na
rysunku 2 poniżej.
4
Rys. 2. Nienaturalny sposób łączenia zacisków w układzie Yy0, dający układ
Yy8
Schematy montażowe
Aby móc zorientować się w sposobie łączenia końcówek w realnym
transformatorze, rysuje się tzw. schematy montażowe. Na schemacie z
rysunku 2 przedstawia się pokrywę transformatora widzianą z góry. Kolejność
zacisków na pokrywie jest 0ABC lub oabc patrząc od strony GN. Uzwojenia
rysuje się tak, aby końcówki znajdujące się na dole kadzi transformatora były
narysowane dalej od pokrywy, a końcówki górne bliżej pokrywy. Schematy
montażowe rysuje się zwykle przy założeniu, że uzwojenia nawijane są zgodnie.
Rys. 3. Schemat montażowy układu Y
o
y
o
0. U góry rysunku uzwojenia DN, u
dołu GN
Układy Dd pozwalają otrzymać wszystkie parzyste przesunięcia godzinowe w
sposób naturalny. Na rysunku 4 pokazano układ montażowy dla przypadku Dd6.
5
Układ ten jest niewygodnie łączyć, dlatego wygodniej jest nawinąć uzwojenie
przeciwnie, a wtedy końcówki xyz byłyby na górze rysunku, a abc na dole.
Układ Dd0 jest wygodny do łączenia przy jednokierunkowym nawinięciu. Przy
układzie Yy jest podobnie.
a)
b)
Rys. 4. Schemat montażowy układu Dd6 – a) nawinięcie uzwojeń zgodne,
niewygodne do dołączanie wyprowadzeń końcówek DN (albo GN) – b)
nawinięcie uzwojeń przeciwne, wygodne dołączanie wyprowadzeń.
Uzyskiwanie układu o żądanym przesunięciu godzinowym
Procedura postępowania w tym przypadku jest następująca:
•
Narysować odpowiednio trójkąty dla układów Dz, Dd albo trójkąta i
gwiazdy przy Yd, Dy, Yz
•
Wybrać kolumny A, B, C
•
Dowolnie oznaczyć po stronie GN (DN)
•
Odpowiadająco oznaczyć zaciski po stronie DN (GN)
Procedura zostanie szczegółowo zilustrowana na przykładach, przy czym
milcząco złożono, że uzwojenia są nawinięte zgodnie, a układy wirują
przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.
6
Projekt Układu Dd10
Narysować „koło godzinowe” z oznaczeniem godziny 10 i zaznaczyć na nim
położenie trójkąta GN i DN.
Rys. 5. Koło godzinowe z oznaczeniem przesunięcia godzinowego
Wybrać kolumny GN.
Do zacisku A dochodzą dwa boki trójkąta. Oznaczamy je (dwa boki) literką A.
Do zacisku a dochodzą dwa boki trójkąta. Oznaczamy je (dwa boki) literką a.
Sprawdzamy, które z boków A i a są do siebie równoległe. Takie postępowanie
ma na celu doprowadzenie do połączenia naturalnego. Po wskazaniu tych
boków oznaczamy je literką
i odpowiednio
. Nanosimy oznaczenie końca
uzwojenia fazy A, X. Teraz logicznie oznaczamy końce pozostałych faz Y, Z.
Rys. 6.
Rys. 7.
W następnym kroku odpowiadająco,
logicznie oznaczamy końce uzwojeń
trójkąta DN i oznaczamy wyjścia
literkami
,
,
,
,
,
.
Rysujemy
schemat
montażowy
zgodnie z opisaną konwencją w
podpunkcie schematy montażowe.
7
Układ Dd8
Rys. 9. Projekt układu Dd8
Układ Dz2
Rys. 10. Projekt układu Dz2
8
Układ Yz5
Rys. 11. Projekt układu Yz5
Układ Yd1
Rys. 12. Projekt układu Yd1
9
Układ Yz11
Rys. 13. Projekt układu Yz11
Układ Yz1
Rys. 14. Projekt układu Yz1
10
Układ Yd7
Rys. 15. Projekt układu Yd7
Odczytywanie przesunięcia godzinowego transformatora.
W kroku 1 rysujemy analizowany układ. Następnie, w kroku 2, rysujemy
gwiazdę odpowiadających sobie napięć. W kroku 3 budujemy gwiazdę lub
trójkąt napięć przenosząc równolegle wektory narysowane w kroku 2.
Przykład 1
Rys. 16. Układ Dz2
11
Przykład 2
Rys. 17. Układ Yd7
Przykład 3
Rys. 18. Układ Dd8