PODSTAWY PROJEKTOWANIA
LINII KOLEJOWYCH

Kategorie linii kolejowych

Spadek miarodajny

Spadek miarodajny – największy spadek na którym zatrzymany pociąg

może ruszyć z miejsca.

1.

Maksymalne pochylenie podłużne torów linii kolejowych
pomniejszone na długości łuków poziomych o wielkości
odpowiadająca oporowi ruchu w łukach nie może być większa od
pochylenia miarodajnego.

2.

Na liniach kolejowych zakwalifikowanych do odpowiedniej
kategorii według tabeli 3.1 powinno się stosować następujące
wartości pochylenia miarodajnego:

1.

Dla magistralnych i pierwszorzędnych - 6‰

2.

Dla linii drugorzędnych – 10 ‰

3.

Dla linii znaczenia miejscowego i bocznic kolejowych – 20 ‰

3

. Wartość pochylenia odpowiadającego oporowi ruchu po łuku poziomym określa się

według:

- spadek przedstacyjny > 0,5 i

R

- spadek stacyjny 0‰ maks. 1 ‰

- dopuszczalna różnica dwóch sąsiednich pochyleń podłużnych wynosi:

a. 5‰ – w torach linii kolejowych magistralnych i pierwszorzędnych,

b. połowę odpowiedniego pochyleni miarodajnego – w torach pozostałych linii

kolejowych i

1

– i

2

≤ 0,5 i

R

Układ geometryczny toru

1. Układ geometryczny (konstrukcja) toru kolejowego określony jest:

- położeniem toru w krzywiznach poziomych o stałej wartości

promienia łuku

- położenie toru w krzywiznach poziomych o zmiennej wartości

promienia łuku (krzywej przejściowej)

- położenie toru na załomach niwelety
2. Przy projektowaniu konstrukcji toru kolejowego powinno się

przyjmować model ruchu punktu materialnego poruszającego się po
trajketorii ustalonej osią toru, określony następującymi parametrami:

- niezrównoważonym przyspieszeniem odśrodkowym - a [m/s²]

- niezrównoważonym przyspieszeniem dośrodkowym - a

t

[m/s²]

- przyrostem przyspieszenia - Ψ [m/s³]

- prędkość podnoszenia koła na rampie przechyłkowej f [mm/s]
3. Wartość przechyłki 20 mm < h < 150 mm

Układ geometryczny toru

4. Wartość minimalnej długości promieni łuków powinna być taka, aby

przy uwzględnieniu dopuszczalnego niezrównoważonego
przyspieszenia odśrodkowego (a

dop

) – tabl. 3.9 i maksymalnej

dopuszczalnej przechyłki (h

max

) , umożliwiłyby ruch z maksymalną

prędkością (V

max

) ustaloną dla danej linii i warunków

eksploatacyjnych . Minimalną długość promienia łuku kołowego R

min

[m] obliczą się wstępnie według wzoru:

Układ geometryczny toru

5. Minimalne promienie łuków dla poszczególnych kategorii tabl. 3.8

Układ geometryczny toru

6. Długość toru w łuku kołowym l

min

powinna wynosić:

Układ geometryczny toru

Dla ograniczenia przyspieszenia odśrodkowego, jakie powstaje przy

ruchu po łuku, powinno się stosować na części kolistej łuku

przechyłkę, której wartość h powinna spełniać:

Wartość przechyłki powinna mieścić się w granicach
20 mm ≤ h ≤150 mm

Układ geometryczny toru

Opis łuku

Obliczanie długości krzywej przejściowej

Długość krzywej przejściowej powinna być taka, aby

przyrost niezrównoważonego przyspieszenia bocznego nie
przekroczył wartości dopuszczalnych określonych w
tabeli 3.14

Obliczanie długości krzywej przejściowej

Długość krzywej przejściowej obliczamy ze wzoru:

Obliczanie długości krzywej przejściowej – rampa
przechyłkowa

Długość rampy przechyłkowej obliczamy ze wzoru

:

f

dop

– dopuszczalna prędkość podnoszenia koła na rampie (tabl. 3.12)

Obliczanie długości krzywej przejściowej – rampa
przechyłkowa

Zasadnicze, dopuszczalne i minimalne wartości pochyleń rampy

przechyłkowej oraz wynikające z nich długości prostoliniowych ramp
przechyłkowych określa tabela 3.11

Obliczanie długości krzywej przejściowej

L= max (l

kp

, l

rp

, l

min

)

Obliczanie konieczności zastosowania łuków pionowych

Dopuszczalna różnica dwóch sąsiednich pochyleń podłużnych wynosi:

1)

5‰ – w torach linii kolejowych magistralnych i pierwszorzędnych

2)

Połowę odpowiedniego pochylenia miarodajnego – w torach
pozostałych linii kolejowych ,

a w przypadku, gdy różnica pochyleń podłużnych jest większa od

dopuszczalnej, powinno się wykonać pochylenie.

Załomy profilu podłużnego powinny być zaokrąglone łukami pionowymi

o promieniu nie mniejszym niż w tabeli 3.16

Obliczanie konieczności zastosowania łuków pionowych

Zaokrąglenie załomu profilu podłużnego łukiem pionowym nie wykonuje

się, jeżeli odległość teoretyczna punktu załomu od krzywizny łuku
zaokrąglającego, mierzona wzdłuż promienia, jest mniejsza od 8 mm.
Odległość tą wylicza się ze wzoru:

Obliczanie konieczności zastosowania łuków pionowych

Początki łuków zaokrąglających załomy profilu podłużnego powinny być

oddalone co najmniej 6 m od końców belek głównych mostów i
wiaduktów bez podsypki. Na mostach i wiaduktach z podsypką mogą
być stosowane łuki pionowe, jeżeli w projekcie konstrukcji obiektu
uwzględniono dodatkowe obciążenia spowodowane istnieniem
załomu profilu podłużnego. Odległość początku łuku od punktu
załomu wyznacza się według wzoru: