Psychoterapia z

perspektywy

neuronauki

Sandra Michalczuk

Kosma Chałas

Filip Matuszewski

Terapia ekspozycyjna

Nadrzędnym celem terapii ekspozycyjnej jest
zmniejszenie ilości lęków związanych ze
wspomnieniami zdarzenia traumatycznego. Zakłada
się bowiem, że ludzie uczą się obawiać myśli, uczuć i
sytuacji, które przypominają im o przeszłym
traumatycznym zdarzeniu.

Na czym polega?

Głównym założeniem jest desensytyzacja przy
użyciu różnych technik takich jak np. zatopienie
(zanurzenie)

Dodatkowo w trakcie terapii ekspozycyjnej pacjent
może nauczyć się wykorzystywać odmienne metody
relaksacji oraz ćwiczenia oddechowe. Metody te
mogą być następnie wykorzystywane przez pacjenta
w sytuacjach, w których doświadcza on przykrych
wspomnień.

Terapia eskpozycyjna czerpie z neuronauki
habituacje w systemie nerwowym.
Polega ona na tym, że przy długotrwałej eskpozycji
na bodzieć, układ nerwowy stopniowo przyzwyczaja
się do bodźca, co prowadzi do coraz mniejszej
reakcji (habituacja) co prowadzi do skrajnego jej
wygaszenia (desensytyzacja).

W praktyce metoda ta zazwyczaj działa,
jednak nie zostało to potwierdzone żadnymi
badaniami naukowymi.

Kwestionariusz

badawczy pomiaru

poziomu PTSD

Przykładowe pytania kontrolne:

- Miewam napady lęku uogólnionego.

- Mam poczucie utraty kontroli nad swoim życiem.

- Budzę się w nocy zlana potem.

- Boje się przebywać w samotności.

Osoby badane

- W badaniu weźmie udział 50 par terapeuta klient,
pracujących metodą terapii ekspozycyjnej.

- Wszystkie pary będą się znajdowały na zbliżonym
etapie zaawansowania terapii.

- Osobami badanymi będą kobiety w wieku 18-50 lat.

- Terapia będzie dotyczyła traumy powstałej w
wyniku wykorzystania seksualnego.

Procedura

Badanie będzie się odbywało podczas pierwszej i
ostatniej sesji terapeutycznej w gabinecie
psychologa. Czas trwania jest nieograniczony.
Pierwsze badanie odbędzie się przed pierwszym
spotkaniem, zaś drugie po ostatniej sesji.

Badany otrzyma kwestionariusz składający się z 40
pytań kontrolnych. Odpowiedzi będzie udzielać na 4
stopniowej skali, gdzie 1 oznacza “zdecydowanie
zgadzam się” a 4 “zdecydowanie nie zgadzam się”.
Kwestionariusz powinien być rozwiązany
indywidualnie według podanej kolejności badań.

Zmienne

- Poziom PTSD przed terapią: wynik kwestionariusza

- Poziom PTSD po terapii: wynik kwestionariusza

- Poprawa samopoczucia: różnica między stanem
przed terapią a stanem po pełnych 30 spotkaniach z
psychoterapeutą

Spodziewane wyniki

Po odbyciu pełnej terapii desensytyzującej
składającej się z 30 spotkań, które odbywały się
raz w tygodniu, nastąpiło zmniejszenie poziomu
PTSD, co wpłynęło na znaczną poprawę jakości i
komfortu życia pacjenta.

Bibliografia:

- Craske, Kircanski, Zelikowsky, Mystkowski,
Chowdhury, Baker, 2008)

- Cozolino L.J "Neuronauka w psychoterapii”

- Gerrig R.J, Zimbardo P.G "Psychologia i życie"

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ!