Czar Sahary

O, złociste, saharyjskie piaski,

Słońca dotykiem rozgrzane,

Niemal roztopione…

Karawaną wielbłądów zdeptane,

I potem Beduinów zroszone.

A gdy noc nad wami szafiry rozepnie,

I gwiazdami sypnie,

- Wówczas – chłód do was coś szepnie,

I gdzie niegdzie – kaktus – rozkwitnie,

Wtedy przypominacie sen we śnie,

Co jest bez dotyku i niewiadomo gdzie.

Lecz o brzasku znów oślepiający blask,

I przerażający żar…

Ale nade wszystko znów widoczny,

- Wasz – oszałamiający czar.

I. Iwańska

Warszawa 2016-05-13