BUDOWNICTWO
KOMUNIKACYJNE
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Politechnika Rzeszowska
mgr in
ż
. Krzysztof KOŁODZIEJ
Wprowadzenie.
Wymagania ogólne dla dróg.
Literatura
• Dziennik ustaw nr 43 poz. 430.
Rozporządzenie Ministra Transportu i
Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r. w
sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać drogi publiczne ich
usytuowanie
• S. Rolla, M. Rolla, W. Żarnoch Budowa dróg
cz.1 i 2.
• J. Kukiełka, A. Szydło Projektowanie i budowa
dróg.
Droga
• Budowla wraz z drogowymi obiektami
inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami,
stanowiącą całość techniczno-użytkową,
przeznaczona do prowadzenia ruchu
drogowego, zlokalizowana w pasie drogowym
Wytyczenie trasy drogowej
(trasowanie)
• Jest to określenie położenia drogi. Powinno
zawierać w sobie elementy przestrzenne takie
jak:
plan sytuacyjny,
przekrój podłużny,
przekrój poprzeczny.
• Trasowanie realizuje się poprzez połączenie
wielu elementów projektowania,
wyznaczonych na podstawie ustalonej
prędkości projektowej.
Plan sytuacyjny
• Wykonywany najczęściej w skali 1:5000 lub
1:2000.
• Projektowaną drogę określa się na planie za
pomocą osi drogi, szerokości korony drogi,
elementów trasy (punktów głównych trasy)
i punktów hektometrowych.
• Na planie należy podać wszystkie inwestycje
towarzyszące (urządzenia drogowe i budowle
inżynierskie: mosty, dodatkowe pasy ruchu
powolnego, itp.).
O
ś
drogi
• Oś drogi jest krzywą przestrzenną, której rzut
na płaszczyznę poziomą jest osią drogi w
planie, natomiast rzut na płaszczyznę pionową
stanowi przekrój podłużny drogi czyli
niweletę.
• Oś drogi w planie może składać się z:
odcinków prostych,
odcinków krzywoliniowych.
Odcinki proste
• Prosta jest najkrótszym połączeniem dwóch
punktów.
• Przez długi czas uważano, że drogi należy
projektować z jak najdłuższymi odcinkami
prostymi.
• Obecnie długie odcinki prostych nie są
stosowane, ze względu na negatywny wpływ
na warunki jazdy.
Zbyt długie odcinki proste:
• powodują zmniejszenie uwagi kierowców podczas
przejazdu monotonną trasą,
• nie dopasowują się dobrze do krajobrazu
(szczególnie na terenach górzystych),
• długie odcinki proste nużą i męczą kierowców,
• zwiększają niebezpieczeństwo olśnienia i oślepiania
kierowców w nocy przez pojazdy jadące z przeciwka,
• utrudniają oszacowanie odległości i prędkości innych
pojazdów,
• sprzyjają rozwijaniu nadmiernych prędkości, jako
wynik dążenia do skrócenia czasu przejazdu na
monotonnym odcinku.
Odcinki krzywoliniowe
• Łuk kołowy
• Krzywe przejściowe
klotoida,
krzywa Bossa,
krzywa Grabowskiego,
krzywa esowa,
krzywa owalna,
Łuk kołowy
• Łuk kołowy służy do połączenia dwóch
prostych przy zmianie kierunku drogi.
• Im większa jest prędkość jazdy, tym większy
powinien być promień łuku.
• Powinno się unikać projektowania krótkich
łuków między długimi prostymi, tak samo jak
krótkich prostych wstawek między długimi
łukami - zakłóca to płynny przebieg trasy.
• Krzywa koszowa to połączenie kilku łuków
kołowych o różnych promieniach.
Krzywa przej
ś
ciowa
• umożliwiać przy przejściu z jednej krzywej na
drugą zmianą wartości przyśpieszenia
odśrodkowego, występującej przy jeździe na
łuku,
• spełniać rolę odcinka przejściowego, na
którym występuje zmiana przechyłki jezdni,
• zapewniać płynny przebieg trasy dzięki
stopniowej zmianie krzywizny i służyć przez to
optycznemu prowadzeniu trasy,
Klasa drogi
• Jest to przyporządkowanie drodze
odpowiednich parametrów technicznych,
wynikających z jej cech funkcjonalnych.
W celu określenia wymagań technicznych
i użytkowych wprowadzono 7 klas dróg.
Klasy dróg w Polsce
• A
– autostrady
• S
– ekspresowe
• GP
– główne ruchu przyspieszonego
• G
– główne
• Z
– zbiorcze
• L
– lokalne
• D
– dojazdowe
Kategorie dróg publicznych
• Kategoria drogi wynika z jej funkcji w sieci
drogowej Polski. Każda kategoria drogi ma
przyporządkowaną odpowiednią klasę drogi
Drogi krajowe – A, S, GP, [G]
Drogi wojewódzkie – [GP], G, Z
Drogi powiatowe – G, Z, [L]
Drogi gminne – [Z], L, D
Oznaczenia dróg publicznych
Autostrada
litera A i liczba jedno lub dwucyfrowa
Oznaczenia dróg publicznych
Droga ekspresowa
litera S i liczba jedno lub dwucyfrowa
Oznaczenia dróg publicznych
Droga krajowa
liczba jedno lub dwucyfrowa
Oznaczenia dróg publicznych
Droga wojewódzka
liczba trzycyfrowa
Oznaczenia dróg publicznych
Droga powiatowa
1214R
liczba czterocyfrowa i wyró
ż
nik
województwa (R – dla podkarpacia)
Oznaczenia dróg publicznych
Droga gminna
104763R
liczba sze
ś
ciocyfrowa i wyró
ż
nik
województwa (R – dla podkarpacia)
Pr
ę
dko
ść
projektowa V
p
• Jest to parametr techniczno-ekonomiczny,
któremu są przyporządkowane graniczne
wartości elementów drogi, proporcje między
nimi oraz zakres wyposażenia drogi.
Warto
ść
pr
ę
dko
ś
ci projektowej zale
ż
y od:
• Klasy drogi
• Rodzaju terenu przez który przebiega droga:
Teren zabudowany
Poza terenem zabudowanym
Teren zabudowy
• Jest to teren leżący w otoczeniu drogi, na
którym dominują obszary o miejskich
zasadach zagospodarowania, wymagające
urządzeń infrastruktury technicznej, lub
obszary przeznaczone pod takie
zagospodarowanie w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego.
Pr
ę
dko
ść
projektow
ą
ustalamy wg §12.1. Dz. U.
30
40
30
60
50
40
60
50
70
60
80
70
60
1
Na terenie
zabudowy
40
30
50
40
60
50
40
70
60
50
100
80
70
60
120
2
100
80
120
100
80
1
Poza
terenem
zabudowy
D
L
Z
G
GP
S
A
Klasa
drogi
1
Dopuszcza si
ę
przy usytuowaniu drogi na obszarze intensywnie
zurbanizowanym,
2
Mo
ż
na stosowa
ć
na dwujezdniowej drodze.
Pr
ę
dko
ść
miarodajna V
m
• Parametr odwzorowujący prędkość
samochodów osobowych w ruchu
swobodnym na drodze, służący do ustalania
wartości elementów drogi, które ze względu
na bezpieczeństwo ruchu powinny być
dostosowane do tej prędkości.
• Prędkość miarodajną określamy dla dróg klasy
G i wyższych. Drogi klasy Z, L, D nie mają
prędkości miarodajnej.
Wyznaczenie pr
ę
dko
ś
ci miarodajnej
• Na dwujezdniowej drodze poza terenem
zabudowy ustalana na podstawie prędkości
projektowej:
V
m
– prędkość miarodajna [km/h]
V
p
– prędkość projektowa [km/h]
Wyznaczenie pr
ę
dko
ś
ci miarodajnej
• Na dwupasowej drodze dwukierunkowej poza
terenem zabudowy ustalana na podstawie
tabeli w rozporządzeniu (§13.1.2 Dz.U.)):
Wyznaczenie pr
ę
dko
ś
ci miarodajnej
• Na drodze na terenie zabudowy:
jeżeli jezdnia nie jest ograniczona krawężnikami:
jeżeli jezdnia jest ograniczona z jednej lub z obu
stron krawężnikami:
V
o
– największa dopuszczalna prędkość samochodów
osobowych na drodze, ograniczona znakiem lub
dopuszczona przepisami [km/h]
Pr
ę
dko
ść
miarodajna
• Powinna być co najmniej równa prędkości
projektowej drogi i nie większa od niej o
więcej niż 20 km/h
Kr
ę
to
ść
odcinka drogi
• Stosunek sumy bezwzględnych wartości
kątów zwrotu kierunków trasy drogi
wyrażonych w stopniach do jego długości
wyrażonej w kilometrach:
Jezdnia, pas ruchu
• Jezdnia – część drogi przeznaczona do ruchu
pojazdów.
• Pas ruchu - każdy z podłużnych pasów jezdni
wystarczający do ruchu jednego rzędu
pojazdów wielośladowych. Szerokość pasa
ruchu ustalamy na podstawie klasy drogi i
rodzaju terenu, przez który przebiega droga
Szeroko
ść
pasa ruchu (§15.1. Dz.U.)
Poszerzenie pasa ruchu
• Szerokość każdego pasa ruchu powinna być
zwiększona na łuku kołowym w planie. Zmiana
szerokości jezdni powinna być wykonana na
krzywej przejściowej, prostej przejściowej lub
na łuku kołowym o większym promieniu, jeżeli
jest to krzywa koszowa, w sposób płynny bez
widocznych załamań krawędzi jezdni.
• Wartość poszerzenia zależy od klasy drogi i
wartości promienia łuku kołowego
Obliczanie poszerzenia
• 40/R – na drodze klasy Z i drogach wyższych klas,
oraz na ulicy klasy L usytuowanej na obszarze
przemysłowo handlowym lub na której odbywa się
zbiorowa komunikacja autobusowa
• 30/R – na drodze klasy D oraz innych niż wymienione
wyżej drogi klasy L.
R – promień łuku wyrażony w metrach.
• Obliczone poszerzenie zaokrąglamy do 5cm w górę.
• Nie stosujemy poszerzenia jeżeli obliczona wartość
jest mniejsza od 20cm.