Echinococcus granulosus Batich

Żywiciel ostateczny: ssaki mięsożerne głównie pies oraz dzikie (wilk). Stwierdzany też u lisów
hodowlanych.

Żywiciel pośredni: przeżuwacze domowe i dzikie a także świnie; rzadziej koń i człowiek

Cykl życiowy:
Złożony. Człon maciczny wydostaje się przez odbyt żywiciela ostatecznego na powierzchnie skóry
i sierść. Jaj połknięte przez żywiciela pośredniego dostają się do jelita cienkiego. Uwolnione
onkosfery przedostają się do naczyń krwionośnych i chłonnych by umiejscowić się w narządach
(wątroba, płuca, jama ciała, rzadziej mózg i gałka oczna). Następnym stadium jest pęcherzykowata
larwa – bąblowiec, która po miesiącu osiąga średnicę 0,1cm, a po kilku miesiącach czy nawet latach
kilkanaście cm. W bąblu wytwarzają sie liczne pęcherzyki potomne, gdzie pączkują inwazyjne
protoskoleksy. Zjedzone wraz z mięsem przez żywiciela ostatecznego rozwijają sie zwykle masowo
w postacie dorosłe, które żyją 4-5 miesięcy.

Opis pasożyta:
Postać dorosła o długości ciała 3-5mm. Skoleks średnicy 0,5mm uzbrojony jest w wysuwalny ryjek
otoczony podwójnym wieńcem haków (28-52) oraz 4 średniej wielkości przyssawki. Strobila składa
się tylko z 3 członów. Człon środkowy (hermafrodytyczny) zawiera w pełni wykształcone
obojnacze narządy. Z męskich narządów rozrodczych widoczne są tylko rozsiane pęcherzyki
jądrowe (38-52), skręcony nasieniowód i torebka cirrusa. Z żeńskich narządów widać: dwupłatowy
jajnik, ootyp związany z macicą i pochwą oraz okrągły żółtnik. Ostatni człon (maciczny). Dłuższy
od reszty strobili, zawiera tylko macicę mającą płatowate uwypuklenia.

Chorobotwórczość:
Formy dorosłej znikoma. Larwa wywołuje u żywiciela pośredniego groźną dla niego bąblowicę.
Bąblowiec, rozrastając się stopniowo do znacznych rozmiarów, powoduje niszczenie otaczających
tkanek przez ucisk, jest przyczyną bolesności narządu w którym się umiejscowił.

Inne przykłady:

–

Taenia solium – tasiemiec uzbrojony

–

Taenia pisiformis

–

Taenia hydatigena

–

Multiceps multiceps