Giuseppe de Santis – neorealizm w stylu hollywoodzkim

De Santis –

współscenarzysta „Pragnienia” Rosselliniego i „Opętania” Viscontiego. Jego

wczesna tetralogia –

„Tragiczny pościg”, „Gorzki ryż”, „Nie ma pokoju nad oliwkami” i

„Rzym, godzina jedenasta” to punkt szczytowy jego twórczości. Filmy de Santisa są

drapieżne i jednoznaczne w oskarżeniach – reżyser wykorzystuje tematykę dramatu

społecznego wpisując ją w formułę sensacyjna i melodramatyczną z wyrazistymi wątkami

erotycznym ze znamionami perwersji. Przewodnie motywy to motywy przemocy godzącej w

sprawę ludu. Forma jego filmów – efektowne wizualnie, o wysmakowanej kompozycji kadru,

role kobiece grają zwyciężczynie konkursów piękności, a role męskie dostają amanci

włoskiego kina.



„Tragiczny pościg” 1947

Konflikt właścicieli latyfundiów i chłopów zrzeszonych we spółdzielniach

Terror wobec chłopów, sprzeciwiających się cenom zboża -> bandytyzm -> w

końcu ludzka solidarność zwycięża nad niezdrową miłością (Albert zabija

ukochaną, ale kolaborantkę – Lili Marlen, by ocalić życie chłopów, którym

wcześniej ukradli pieniądze i porwali jednemu z nich żonę-Michelowi,
dawnego przyjacielowi Alberta)



„Gorzki ryż” 1949

Film o wyzyskiwanych robotnicach z plantacji ryżu w dolinie Padu

Element przestępczości – cyniczny złodziej ma zamiar okraść plantację

Pomimo początkowego konfliktu pomiędzy sami dziewczętami zwycięża

solidarność robotnic

 „Nie ma pokoju nad oliwkami” 1950

Film o pasterzach z wiosek u podnóża Abruzzów, ciemiężonych prze
bezkarnego bogacza

Przestępczość – bogacz Bonfiglio nie cofa się przed gwałtem, kradzieżą

Społeczność pasterska skupia się wokół jednego z nich – Francesco Dominici i

ściga złego Bonfiglio, który osaczony rzuca się ze skał

 „Rzym, godzina 11” 1951

Zavattini – jednym ze scenarzystów

Punkt wyjścia to autentyczne wydarzenie z 15 stycznia 1951, kiedy to pod

przybyłymi na rozmowy o posadę sekretarki kobietami (ponad 200 osób)

załamały się schody – scenarzyści szukali materiału do fabuły w opowieściach
uczestniczek katastrofy

Luciana –

próbuje wziąć na siebie ciężar utrzymania rodziny, bezrobotny mąż,

Caterina –

chce odmienić swoje życie, Simona – z zamożnego domu wiążę się

z ubogim malarzem i szuka drogi do uniezależnienie się od rodziców,
Angeilna – nie chce

być dłużej służącą itd. – każda z historii filmu ma ten sam

motyw (pełną determinacji próbę zdobycia szansy na godne życie)

Śledztwo, które ma na celu znalezienie winnego katastrofy – człowiek od

ogłoszeń, architekt, właściciel czy Luciana? Z filmu jasno wynika, że nie może

być mowy o jednostkowej winie – winny jest system, który nie zapewnia

masom elementarnych warunków do pracy i życia.